Sleutel tot inzicht – Het laatste afscheid van de Boeddha en Yasodhara

De meeste mensen beschouwen gehechtheid als dé voorwaarde voor liefde. Maar de meeste mensen hangen erg aan de wereld, aan deze zintuiglijke sfeer. Daarom is ‘liefde’ voor veel mensen slechts gebaseerd op zintuiglijke genegenheid (pema). Maar echte liefde is zonder gehechtheid, dus ook zonder pijn. Waarom moet liefde pijn zijn?

Vaak wordt de Boeddha als een kille kikker gezien omdat mensen de wereld beschouwen vanuit hun eigen perspectief en daarom geen notie hebben waarop echte liefde is gebaseerd. Een gewoon mens (puthujjana) is anders dan een edel mens (ariya puggala). Kan je met redelijkheid zeggen dat de Boeddha, die de wereld verzaakte en vele levens de aspiratie had om een medicijn te ontdekken voor de beëindiging van lijden, zonder liefde is? Voor wereldse mensen gaat ‘liefde’ gepaard met pijn, maar voor edele mensen is liefde zonder pijn…

Na haar inwijding als non, stond Yasodhara onder andere bekend onder de naam Bhadda Kaccana. In vele levens was zij de vrouw van de Boeddha geweest om hem bij te staan in zijn ontwikkeling naar het Boeddhaschap. En nu, na zo vaak aan elkaars zijde te hebben geleefd, nemen deze twee mensen voor goed afscheid van elkaar. Voor Ananda was dit erg ontroerend omdat Ananda op dat moment nog niet volledig vrij was.

Lees hoe de Boeddha en Yasodhara, zijn voormalige vrouw, voor de allerlaatste keer afscheid van elkaar namen, zonder dat er in één van hen het idee van ‘zelf’ was waardoor wereldse mensen zeggen: ‘Dit is van mij’.

De Boeddha — Het laatste afscheid van de Boeddha en Yasodhara.

N’etam mama; n’eso’ham asmi; na me so atta
(Dit is niet van mij, dit ben ik niet, dit is niet mijn zelf.)
Veel liefs en wijsheid, Peter van Loosbroek — Ananda