‘Na jarenlang boeddhistisch onderwijs te hebben genoten, heb ik er een beetje een haat-liefde verhouding mee opgebouwd. Enerzijds gaf het me heel veel, maar aan de andere kant zaten bepaalde dingen me niet lekker. Nu is me duidelijker wat dat is. Naar mijn idee worden boeddhistische taal en concepten soms verkocht als dhamma (waarheid / het pad), maar zijn ze dat in wezen niet.’
Een kleine bespiegeling over traditie en identiteit. ‘Traditie’, het klinkt als iets van vroeger dat nog steeds maar behouden moet blijven. Dan moet je eerst zeggen: ‘Wat precies?’ ‘Identiteit’, die is veel in discussie, en om wat dat is te bepalen wijst men graag weer naar de tradities. Of naar ‘cultuur’, nog zo’n woord.
Als je je mind eenmaal meer en meer herkent, is dat best ontnuchterend. Hoe je jezelf had gelabeld, klopt niet meer. Je gaat kanten van jezelf zien die je niet had verwacht. De vraag kan vervolgens opkomen, en nu? Hoe verbeter ik mezelf en kom ik verder op het pad van verlichting?
Sinterklaas en Zwarte Piet zijn in het land. Het spel van de betekenisgeving is weer begonnen. De laatste jaren verloopt het nogal grimmig. Maar zo zijn mensen, ze kunnen niet anders dan verwoed spelen met betekenissen. En elkaars gedrag beïnvloeden.
Zwart is een groei naar wit.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Tijden veranderen, pas op.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Daar waar de menselijke waardigheid op het spel staat moeten we extra alert zijn.
Als ik tegen monniken spreek, spreek ik eigenlijk tegen een vreemd soort mens, een marginale persoon, want in de moderne wereld is een monnik niet langer een gevestigd persoon met een eigen plek binnen de maatschappij.
