U bekijkt artikelen met het label: "Shinran"
Zen en Reine Land boeddhisme, een voorzichtige verkenning door Edel Maex.
Wat een kwaad karma kun je uit onwetendheid met je mond en gedachten aanrichten, zij het misschien ook onbedoeld. Nu, hier, op deze plaats, toon ik voor dit alles mijn berouw.
Met mijn zenleraar Nico Tydeman was ik onlangs verwikkeld in een diep gesprek over zen- en reine-landboeddhisme. Voor wie zich afvragen wat er nu […]
In de geest van Linji heb ik Amida allang ‘gedood’. Wat als constante te groot wordt en in de weg gaat zitten van de beoefening, moet soms even extra onder de sloophamer van de impermanentie, om de sfeer te zuiveren en de vorm weer terug te geven aan de leegte.
De waarde van de naoorlogse Japanse zenvernieuwer Hisamatsu voor onze beoefening is zo groot, dat het een raadsel is waarom zijn receptuur niet dieper is doorgedrongen in de praktijk van meer van onze sangha’s.
De reden dat ik me verzet tegen Batchelors boek is dat hij impliciet een normatieve knip maakt binnen het boeddhisme: dit hoort er wel bij, dat niet.
Door het feit dat Shinran geen georganiseerde structuur had opgezet en dus geen autoritatieve institutie naliet, ontstond er na zijn dood in 1262 een grote verwarring onder de volgelingen van de Tariki-Nembutsu, hoofdzakelijk in de Kantō-streek.
“Waar was ik voordat ik geboren werd?, vraagt het kind. Zenpapa glimlacht.” Over de kern van Zen en onvermogen tot spirituele zelfverheffing.
Is wijsheid voorbij alle wijsheid een kwestie van oefenen of een kwestie van genade?
Ochtend- of avondeditie
Abonneer je
Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »De werkplaats
Boeddhistische kunstenaars
Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
lees meer »
