Verlangens zijn misschien net als kinderen. Het kind in ons dat is onderdrukt tijdens verlangens die we hadden in de jeugd bijvoorbeeld en daardoor niet voldoende heeft gekregen. Het kan ook zijn dat we hierdoor te weinig hebben geleerd van ervaringen. We leren vaak beter door het maar gewoon te doen, dan door iemand die zegt dit is wel goed en dat niet.
Zonder lichaam is de geest ook een versierder.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Kennis is nog geen inzicht, laat staan wijsheid. Kennis op zich blijft louter een verzameling feiten, zoals je stenen kan verzamelen of schilderijen of opgeprikte vlinders.
‘De mens is in leven zacht en lenig, bij zijn dood is hij star en stijf,’ is te lezen in de Daodejing.
‘Toen landen en continenten relatief geïsoleerd waren, was het concept van één waarheid, één religie relevant. Tegenwoordig is de situatie anders. Als we als soort willen overleven, zullen we pluralisme moeten accepteren en diversiteit moeten vieren.’
Spreuken die aan de Boeddha worden toegeschreven vind je overal, op wenskaarten, op mokken, op T-shirts en wat al niet meer. De meeste daarvan heeft de Boeddha niet gezegd, kan hij nooit hebben gezegd.
Zoek de Boeddha en je blijft geboeid. Zoek de patriarchen en je blijft gebonden.
‘Maar deze keer is het anders. Door meditatie, beoefening en de lessen van mijn leraar, de 7e Dzogchen Rinpoche, die ons altijd voorhoudt, let come, let go, herken ik ze als oude vrienden en begroet ze.’
‘Van nature is de geest open en helder. Toch zijn er diep ingesleten gewoontepatronen die best lastig en vermoeiend zijn: de dubbele beweging van aantrekking en afkeer, de neiging om onze problemen eindeloos te ‘herkauwen’, fabriceren en blokkeren, … Soms volstaat een klein vonkje om heel ons mentaal landschap te overspoelen en worden we meegesleept door onze emoties.’
Een spiegel is altijd leeg van zichzelf.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
