Een mening hebben over hoe mijn lichaam behandeld wordt na mijn overlijden is altijd prematuur: het moet nog gebeuren. Of, in mijn geval: volgens sommigen had het al gebeurd moeten zijn. Mijn artsen zijn anders.
dood
Guy – dhammazaadjes – Ook al vergaat het lichaam, er is niets te vrezen
Op 1 november sloot Johan C. de stille online meditatie af met onderstaand prachtig gedicht. Een juweeltje. Johan liet zich inspireren door vers nr. 16 van de Tao Te Ching van Lao Tse in een vertaling van de pas overleden auteur Kristofer Schipper.
Guy – dhammazaadjes – Aandacht op de dood (P. maranasati bhavana)
De traditionele maranasati-praktijk van het Theravada is gebaseerd op de (Maha) Satipatthana Sutta. Deze meditatiebeoefening omvat de visualisatie van het lichaam dat metaforisch uit 32 ‘onderdelen’ (organen en lichaamsvloeistoffen) bestaat. Het lijk wordt door de beoefenaar gevisualiseerd in verschillende stadia van verval. In de Oosterse praktijk worden skeletten prominent op verschillende locaties in de kloosters geplaatst om deze contemplatie aan te moedigen en te bevorderen.
Jelle Seidel – Opmaat tot eeuwigheid
Ik ben opgevoed met achterdocht tegen de katholieke kerk en had de eerste jaren grote moeite met zenrituelen en –verhoudingen. Al die mannen in jurken, devoot gevouwen handen, buigingen tot op de grond, wierook, en niet vergeten de hiërarchie…
De Dood
Mensen zijn geneigd de dood als iets negatiefs te benaderen, maar dat is eigenlijk niet realistisch. Zonder dood is leven onmogelijk. Dode planten, dode dieren, dode insecten en zelfs dode mensen zijn bronnen voor nieuw leven. Er komen allerlei essentiële grondstoffen vrij voor nieuwe planten, nieuwe dieren, nieuwe insecten … en ruimte, zoals voor nieuwe mensen. Zonder dood was er geen aardgas, geen aardolie, geen vruchtbare grond.
Het jaar 2024 – dag304 – raam
Het schip, de mannen en het dikke raam.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Sterven
Iedere zuigeling komt ter wereld om er dood te gaan. Dat klinkt cru, maar zo is het nou eenmaal. Deze aarde is één groot sterfhuis! Mensen, dieren, insecten, planten… alles gaat een keer dood. Je daartegen verzetten is volstrekt zinloos. Als er geen mensen sterven, mogen er uiteindelijk ook geen baby’s meer geboren worden.
Het jaar 2024 – dag 298 – smetvrij
Laat ebben, laat vloeien…
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Het jaar 2024 – dag 295 – rotzooi
Bij die man kon je beter niet over de vloer komen…
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Het jaar 2024 – dag 261 – zilverenvogel
De boeddhistische meesters en luchtvervuiling.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Beeldgedicht – tweelingbroertje
…
Het jaar 2024 – dag 239 – eeuwigleven
Ik ga nooit meer dood als ik dat wil.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Rekening houden met…
Laten we eens speculeren dat er na de dood helemaal niets is. Gewoon niks. Je gaat dood, en dat is het dan. Einde leven. Einde bestaan. Voor die tijd was er dan ook al niks, maar dat terzijde.
De dood als onderdeel van het leven
Leven en dood staan niet tegenover elkaar. Net als onsterfelijkheid en sterfelijkheid niet tegenover elkaar zijn, want het leven omvat beide.
Ween niet. De dood is niets, ik ben slechts aan de andere kant.
Dagen en nachten ijlen voorbij. Het leven verdwijnt snel. Evenals het water in een poel, zo droogt het leven van sterfelijken op. De Boeddha
Versjes
…
Versjes – keurslijf
…
Beeldgedicht – zandbed
…
Het jaar 2024 – dag 218 – afsnijdsel
De zalm en de levenslessen.
Somewhere over the rainbow skies are blue.
Take care out-there.
Versjes – schaamte
…
Boekbespreking – Die arme zwaluwen
Een populaire opvatting van vrijheid is dat je alleen vrij bent als je niets hoeft. De dood is in dat geval de enig mogelijke vrijheid. Dit leidt tot een onderscheid in twee soorten vrijheid: negatieve en positieve. Negatieve vrijheid betekent dat iedereen vrij is om het vliegtuig naar Bali te nemen. Positieve vrijheid krijg je pas als je daartoe ook nog in staat bent.
Het jaar 2024 – dag 207 – herinneren
Leven is voortdurend afscheid nemen.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Leven na de dood…
…
Het vuur van de bekering
Op 28 september 2009 kwam Anke Evertz verkleumd thuis en probeerde de open haard aan te steken. Dit ging helemaal mis. Het draaide eropuit dat haar trainingspak en haar haren vlamvatten. Meer dood dan levend werd ze met derdegraadsbrandwonden met een traumahelikopter naar het ziekenhuis gebracht. De artsen vochten voor haar leven en ze werd negen dagen kunstmatig in coma gehouden. Een boekbespreking.
