Ik steek steeds, naar mijn gevoel, iets positiefs in mijn teksten maar ontken ook niet de andere zaken. Ik zie ze en deel ze. Getuig dat ze er zijn. Zonder dat iemand verplicht is om het te lezen.
Emmaho -De straat op
De straatretraite geeft ook momenten van inkeer, naar binnen kijken, in groep en individueel.
Samye Dzong, oase in de grote stad woestijn Londen
De dakloze kijkt verwonderd op als ik hem aanspreek en een portie warme authentieke aandacht aan hem schenk (en wat ponden in zijn bakje). Een mooi mens, maar blijkbaar onzichtbaar voor de rest van de bevolking. Hij is vrijwel de enige persoon die mij aankijkt.
Undercover Boeddhist
Wat vooraf ging: na het nemen van bodhisattva-geloftes wilde hij er voor de anderen zijn, zeker voor mensen waarvan anderen liever wegblijven.
Piraterij met het mes tussen de tanden
Het is een tijdje geleden dat ik nog schreef. Ik verbleef in de donkere krochten en kelders van de ziel, en daar ligt helaas geen schrijfgerei. Enkel de machteloosheid als papier en de kleurloze inkt van verdriet, het pikzwarte van donkere gedachten. Geen tunnel, dus ook geen lichtje aan het eind. Mijn kaarten zeiden weinig […]
Sta ik daar wat stof te vergaren…
Er zullen wel steeds wat steekjes loszitten aan mij, ruimte en gelegenheid om anderen op te nemen in mijn hart.
‘Het is wel even wennen, Boeddha woont in de Ardennen’
Boeddha woont in de Ardennen, in het kasteel van het Tibetaans instituut Yeunten Ling in Huy. Kijk mee door de ogen van Emmaho.
Emmaho – Boeddha in actie…
Meditatie aan de zelfkant van de maatschappij.
Ik ben een lucifer!
Eigenlijk steekt de lucifer geen mensen aan, ze doen het zelf, ontbranden spontaan of ontdekken opnieuw hun waakvlammetje.
Ver weg en dichtbij – een knikje hier en daar
Ik kreeg de laatste maanden zelfs enkele knikjes terug.
Openbloeien, lente in de winter!
Overal heb ik hem bij mij. Een monnikstas met daarin genomen geloften, regels, dag/na/dag geloften, kleurige zen Peacemakers rakusu, en het onzichtbare rugzakje openheid naar mijn medemens en engagementen.
Emmaho – De straat op, de stad als living en slaapkamer
De straatretraite: met enkel je identiteitskaart, een slaapzak en de kleren die je aanhebt “sans domicil” zijn. Je laat je uurwerk, geld, bankkaart, gsm…bezit, achter en wordt een kleine week dakloos in Brussel.
Gewoon luisteren … terwijl ik doof ben
Niet meer roeren in mijn kom water met zand, steentjes , blaadjes en mijn ingrediënten. Gewoon de kom neerzetten, alles tot rust laten komen, en gewoon accepteren wat er in het helderder wordend water zichtbaar wordt.
Ik ben een lucifer!
Eigenlijk steekt de lucifer geen mensen aan, ze doen het zelf, ontbranden spontaan of ontdekken opnieuw hun waakvlammetje.
Ik ben het ontroerend met je eens!
Mensen zien open bloeien gewoon omdat je luistert, anderen zien rustig worden omdat je zelf je adem volgt, met je lichaam als berg en je geest als een oneindig grote open hemel.
Het perron geluk
Er is zoveel waardevols te vinden aan het zijspoor. Daar kan je soms perron-geluk zien.
Mensen die wél in elkaars ogen kijken, die weten wat leed is en zó genieten van dat wat ze nog hebben. Mensen die verder kijken dan de etiketten.
Emmaho – binnenkijker
Mijn geest beweegt, niet de vlag, niet de wind. Mijn geest is soepel als een kind.
Emmaho – Undercover boeddhist
Daar zat hij dan, een boeddhist vol goede bedoelingen.
Regen, sneeuwvlokjes, de wolk en de geest
Bon, Frank Zappa zei al eens tussen snor en sik door “the mind is like a parachute, it doesn’t work if it’s not open”.
Manu Grisar – Een selfservice snackbar
Er is geen menukaart en je kan er niet betalen. Toch is het een win-win situatie.
Ver weg en dichtbij – een knikje hier en daar
Hoeft het altijd iets spectaculairs te zijn, zoals een grote reis en in schamele tenten wonen andere kant van de wereld; stervende mensen begeleiden? Continenten bereizen? Nee!
Ik ga op reis, en ik neem mee …’NU’
Zit daar toch wel een grappige meneer met baard en rond brilletje wat rond te turen, en piept die met zijn oogjes terug!
Gewoon luisteren … terwijl ik doof ben
Niet meer roeren in mijn kom water met zand, steentjes , blaadjes en mijn ingrediënten. Gewoon de kom neerzetten, alles tot rust laten komen, en gewoon accepteren wat er in het helderder wordend water zichtbaar wordt.
Ik ben het ontroerend met je eens!
Mensen zien open bloeien gewoon omdat je luistert, anderen zien rustig worden omdat je zelf je adem volgt, met je lichaam als berg en je geest als een oneindig grote open hemel.
