Gisteren keek ik naar een documentaire over de werkzaamheden van het Joegoslaviëtribunaal in Den Haag. Een internationaal tribunaal voor het vervolgen van personen die worden verdacht van het schenden van internationaal humanitair recht, gepleegd op het grondgebied van het voormalig Joegoslavië vanaf 1 januari 1991.
Ik zag doden en gewonden, concentratiekamptaferelen, vrouwen, mannen en kinderen die om bescherming en veiligheid smeekten bij VN-militairen. Massagraven. Prikkeldraad, een kamp. En ineens, tussen die vluchtelingen in het kamp een kleine jongen met een lief, wit, tam konijn in zijn armen. Het was verschrikkelijk in zijn mooiheid, zo liefdevol, je vlucht voor je leven en je biedt jouw konijn liefde en relatieve veiligheid. De bodhisattva in optima forma. Voor het executeren begon.
Wanneer houdt dat verschrikkelijke geweld nu eens op.
Moedig voorwaarts!
WAM van Loenen zegt
Wanneer houdt dat verschrikkelijke geweld nu eens op? Zodra mensen in hún kringetje stoppen met afdwingen dat dit het enige juiste kringetje is.