Het Theravadaboeddhisme in Myanmar (voorheen Birma) bevindt zich in een pijnlijke situatie. Het probeert op te krabbelen na decennia militaire dictatuur, na internationale isolatie en na voortdurend etnisch geweld. In dit artikel een schets van de geschiedenis van dit land in de achtertuin van China en een indruk van de invloed van de Sangha.
De Rohingya moslims vluchtten in augustus 2017 met honderdduizenden naar Bangladesh om uit handen te blijven van het Birmese leger en boeddhistische bendes die zich schuldig maakten aan genocide, dorpen platbrandden, vrouwen verkrachtten en kinderen en volwassenen vermoordden.
Na decennia stond ik weer op de plaats delict, waar de moord gepleegd was.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Orbán is berucht om zijn fanatieke anti-immigratiebeleid en anti-moslim xenofobie, evenals zijn verheerlijking van het Hongaarse Horthy regime, dat verbonden was met nazi-Duitsland tijdens de Tweede Wereldoorlog.
De jongen, het konijn, en de executies.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Voor hun arrestatie in december 2017 werkten ze aan een onderzoek naar de moord op tien Rohingya moslimmannen en -jongens door veiligheidstroepen en boeddhistische burgers in Rakhinestaat.
De vervolging van de joden in Nederland tijdens de Duitse bezetting is uitvoerig in beeld gebracht. Zowel professionele fotografen als amateurs maakten aangrijpende foto’s van deze donkere periode. Veel foto’s zijn bewaard gebleven. Daarin onderscheidt Nederland zich van andere door nazi-Duitsland bezette landen.
‘Velen meldden dat ze getuige waren van wreedheid jegens bijzonder kwetsbare personen, zoals een soldaat die een 5-jarig meisje doodde dat geen gelijke tred kon houden met haar vluchtende familie door haar schedel te breken met de kolf van zijn geweer, of veiligheidstroepen die oudere mensen die niet terug konden vluchten in brandende huizen duwden. Twee vrouwen met wie we spraken werden gedwongen om te kiezen welk kind te redden; één verkrachtingsslachtoffer moest er één achter laten in een brandend huis.’
Het is tot mijn verdriet dat ik in het doden vreugde vindt.
Mensen doden en laten doden, maar ze noemen het geen doden. Ze noemen het gerechtigheid. Ze noemen het euthanasie. Ze noemen het ruimen. Ze noemen het eten.
