De onbekende man op zijn motorfiets met daarachter de vredesteken-piano speelde ‘Imagine’ van John Lennon, het ultieme vredeslied. Na het lied reed hij weer weg, zonder iets te zeggen, zichtbaar geroerd, terug naar waar hij vandaan kwam.

Coldplay, tijdens een concert In Los Angeles, het Tv-programma ‘Jan Rijdt Rond’ via een toevallige voorbijganger, Wim de beiaardier op het carillon in Tiel, weer een andere beiaardier in het Belgische Lier en vele anderen deden het nog eens dunnetjes over. De zin van Lennon moest echoën in onze wereld en werd als een mantra in menig gesprek aangehaald: ‘And no religion too’.

Stel je het voor zoals John Lennon zich het voorstelde: geen religie meer. Geen religie. Dat is geen Kalasjnikovs, geen bomgordels, geen pijn, geen lijden. In naam van een god zijn er zoveel gruwelen gepleegd, is er zoveel leed veroorzaakt. We willen geen religie meer. We zijn boos op de religie.

Want het is de schuld van de religie dat we bang zijn en dat we pijn lijden. Niet dan?! Charlie Hebdo gaf dit gevoel weer met haar reactie op de sociale media-oproep Pray for Paris. Het blad publiceerde een cartoon met de tekst : ,,Vrienden uit de hele wereld. Dank jullie wel voor #PrayforParis, maar we hebben geen behoefte aan meer religie! Ons geloof gaat over muziek! Zoenen! Leven! Champagne en vrolijkheid! #Parisaboutlife.”

No more religion! Lang leven het leven!

Ik moest denken aan mijn zwager Jos. Hij wil het voetballen afschaffen. Geen voetbal meer. Dat betekent geen etalages in gort, geen kostbare politiemacht op de been, geen gebroken neuzen en geen Chelsea-smiles meer.

Het is zo logisch: je zorgt dat het ene weggaat en dan gaat het andere ook weg. Helemaal vanzelf. Mijn zwager is geen sportliefhebber. Eerder het tegenovergestelde. Wanneer ik naar zijn buik kijk, denk ik te begrijpen waar die weerstand ten opzichte van sport vandaan komt.

De voetballiefhebber houdt van voetbal. Houd je van slaan, schreeuwen en vernielen dan ben je een geweldsliefhebber. Dat is iets anders. Het kost soms ook wat moeite om beide zaken uit elkaar te halen. Voetbal en geweld zijn in onze gedachten onlosmakelijk verbonden. En als je bij sport weerstand voelt, is het ook wel een beetje handig om het juist niet los te koppelen.

En zo zijn we met zijn allen niet alleen bang voor het geweld van de IS, maar zijn we ook geen religieliefhebber. Het is moeilijk om de zaken los te zien van elkaar. Daarnaast is het nog moeilijker om de weerstand tegen religie los te laten, want dat betekent compassie hebben, begrip  tonen, de wereld als een eenheid zien en aan zelfreflectie doen. Daar is het in religie namelijk om te doen. Het geweld staat los van het voetbal en los van de religie. Het gaat niet om het voetbal en het gaat niet om de religie. Het gaat om de emotie en de pijn, het lijden dat in de mensen zit. Je zal je omdraaien in je graf, John, maar ik zie graag more religion. Meer compassie, meer begrip, meer eenheid en meer zelfreflectie. Daarmee win je een oorlog, zowel binnen als buiten het veld.