Het jaar 2021 – dag 244 – gekrijs

Het gekrijs van een vogel in nood viel niet te negeren. Regelmatig vliegen vogels, met name mezen, door de geopende balkondeur de Kloosterbunker binnen en nemen plaats op de boeken in het rek in de werkruimte of vliegen een kamer binnen. De vogels in het rek krijsen niet zo, daar kan ik mee in gesprek gaan. Dan zeg ik dat ze naar buiten moeten gaan omdat de tent op slot gaat. De vogels in de kamers zijn angstiger, ze krijsen vaak en hard. Waar is buiten?

Een paar dagen geleden was het weer zo ver, korte krijsjes. In het begin negeerde ik de angstkreten, later doorzocht ik de Kloosterbunker. Geen vogel te vinden maar het geluid van de opgesloten angst bleef hoorbaar. Ik bleef zoeken, wat was er dat zo krijste? Na dagen zoeken vond ik de bron, een rookmelder aan het plafond in de woonruimte die aangaf dat de batterij bijna op was. Het klonk als een mees in nood.

Vanmorgen vroeg bij het schrijven van deze column landden er twee Alexanderpapegaaien in het net voor het balkon. Ze lieten zien dat vogels nog steeds belangstelling hebben er te zijn in de Kloosterbunker.

Moedig voorwaarts!

BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.