Hoeveel tongen heeft een boeddha?

Wie spreekt er namens wie? Van engelenkoren en duivelsoren.

Vandaag wil ik het over je stem hebben.
De stem die in jou spreekt en die zich regelmatig via jouw neus en lippen een weg naar buiten baant.
De stem die de ene keer zulke vreselijke dingen beweert en de andere keer zulke sympathieke, de ene keer zulke diepzinnige en de andere keer zulke banale.
Die stem: is dat werkelijk jouw stem?
Ben jij daar de eigenaar van?
Ben jij de spreker of wordt er in en door jou heen gesproken of beide of geen van beide?

Als de stem in jou jouw stem is, waarom kun je hem dan niet het zwijgen opleggen?
Hoe komt het dat hij steeds dingen zegt waar je zelf nooit opgekomen zou zijn?
Als het niet jouw stem is, hoe kan het dat hij steeds klinkt als de jouwe?
Hoe kan het dat jij meestal de enige bent die hem hoort?
Hoe kan het dat je er toch een zekere mate van zeggenschap over schijnt te hebben?

Zeg mij, als het niet jouw stem is die in jou spreekt, van wie is hij dan wel?
Van niemand?
Van een ander?
Van de collectieve mensheid?
Van de geheime dienst?
Van het universum?
Van het bewustzijn?
Van de dharmakaya?
Van het ware zelf?
Van god?

Horen wij onbedoeld het vertoog in zichzelf mompelen of is het slechts het brein dat wauwelt in den blinde—de cortex om precies te zijn, het gebied van Broca om nog preciezer te zijn?
Of is het niet Broca maar Brahman die zijn stem in jou verheft?
Zeg het me, en zeg me wie het me zegt, en zeg me hoe ik weet of ik hem kan vertrouwen als hij over zichzelf spreekt, als hij zegt dat jij het bent of dat jij het niet bent of dat ik het ben of dat we helemaal niet kunnen weten wie het is die dit alles zegt.

Jouw stem, is die steeds dezelfde?
Is je kinderstem dezelfde als je volwassen stem?
Met welke stem sprak je voor je leerde spreken?
Met welke stem spreek je als je dronken bent?
Met welke stem spreek je in je dromen?
Met welke stem spreek je als je droomt dat je iemand anders bent?
Wiens stem is het die in jouw droom spreekt namens een ander?
Wiens stem is het die ijlt als je koorts hebt?
Wiens stem is het die in jouw herinneringen en toekomstdromen de rol van de ander vervult?
Wiens stem is het die daar raaskalt na een hersenbeschadiging door een auto-ongeluk?
Wiens stem is het die al na een paar maanden Alzheimer niets meer van euthanasie wil weten?
Wiens stem is het die je kromgebogen van de pijn hoort kreunen voordat je
hem als die van jezelf herkent?

Als het steeds dezelfde stem is die tegen je spreekt, waarom spreekt hij zichzelf dan steeds tegen?
Als het steeds andere stemmen zijn, waarom klinken ze dan allemaal hetzelfde?
Klinken ze wel allemaal hetzelfde?
Als je steeds maar één stem tegelijk hoort, hoe weet je dan of alle stemmen in jou hetzelfde of anders klinken?
Wiens stem hoor je nu werkelijk terwijl je deze woorden leest: die van mij, die van de schrijver die jij je op dit moment inbeeldt of die van jezelf, je al dan niet ingebeelde ik—of spreken wij samen met dezelfde stem, of zijn wij allen slechts toehoorders?
Als je deze vragen niet alleen léést, zoals ik zelf denk ik zou doen, maar daadwerkelijk probeert te beantwoorden, zoals de bedoeling is (wie zegt dat en waarom?), van wie is dan de stem die antwoord probeert te geven op deze vragen?
Had hij ook géén antwoord kunnen geven?
Zo niet, waarom noem je hem dan toch de jouwe?
Of, als hij geen antwoord geeft, had hij dat ook wel kunnen doen?
Zo niet, waarom noem je hem dan toch de jouwe?

Als je denkt dat er meerdere stemmen in jou spreken, welke dan?
Zijn het evenzovele verstekelingen in je bovenkamer die allemaal wat anders willen: de krent, de vragensteller, de aanhouder, de bruinwerker, de hulpvaardige, de gevoelige, de verlegene, de susser en de twijfelaar?
Spreekt daar het kind in jou dat zijn zin wil doordrijven, de ouder in jou die hem dat verwijt en de volwassene in jou die de verantwoordelijkheid neemt, zoals de transactionele analyse het wil?
Liever een ander drietal?
Id, ego en superego?
Small mind, big mind en supermind?
Kwik, Kwek en Kwak?
Liever een tweetal?
Boeddha en Mara?
Hoofd en hart?
Geest en ziel?
Atman en anatman?
Papa en mama?
Durfniet en Durfal?
Weetniet en Weetal?
Dr. Jekyll en mr. Hyde?
Good cop and bad cop?
Is het de duivel zelf die je verleidt en je geweten dat zich verweert?
Of heeft iedereen een meervoudig persoonlijkheidssyndroom, met een eigen stem voor elk van zijn (zijn!) talloze persoonlijkheden?
Of heeft iedere gedachte misschien zijn eigen stem?
Dat zou toch kunnen: iedere overweging een eenmalige, een wegwerpstem, telkens schijnbaar eigen en vertrouwd, en jijzelf niets meer of minder dan die ene zelfbedwelmende eigengedachte op dat ene onvergankelijke moment.
Natuurlijk niet!
Wie zegt dat?
Die stem in jou?
Vertrouw je hem dan nog steeds?
Natuurlijk niet!
Wie zegt dat?
Die stem in jou?
Vertrouw je hem dan nog steeds?
Natuurlijk niet!
Wie zegt dat?
Die stem in jou?
Vertrouw je hem dan nog steeds?