De tegenbeweging van alle bewegingen en tegenbewegingen.
Iconoclasme (Grieks, eikoon, beeld + klaein, breken) is van alle tijden. Religies lokken tegenbewegingen uit. Terwijl het geloof verhardt en verstart, ontstaat het verlangen om terug te keren naar vroeger.
Het orthodoxe christendom inspireerde tot de mystiek.
Het orthodoxe katholicisme inspireerde tot de reformatie, het calvinisme en het quakerisme.
De orthodoxe islam inspireerde tot het soefisme.
Het orthodoxe jodendom inspireerde tot het chassidisme.
Het orthodoxe boeddhisme inspireerde tot chan en dzogchen.
Het orthodoxe hindoeïsme inspireerde tot de advaita vedanta en die weer tot neo-advaita.
Niet-weten is ook een soort iconoclasme, alleen richt het zich niet tegen een specifieke traditie maar tegen alle. Of liever, tegen geen van alle, want het is niet naar buiten gericht, maar naar binnen. Niet-weten is een autoclasme (Grieks, auto, zelf).
Autoclasme staat voor de tegenbeweging van alle bewegingen en tegenbewegingen, waaronder niet-weten, die niet-weten heet.
Inderdaad, een paradoxale definitie, die zichzelf (‘auto’) meteen afbreekt (‘clasme’).
Niet-weten vreet je eigen DenkBeelden aan – ideeën, helden, standpunten, theorieën, overtuigingen, idealen – zonder zich om die van de buitenwereld te bekommeren. Totdat het zelfs het onderscheid tussen binnen en buiten vernietigt.
Als uiteindelijk ook het onderscheid tussen weten en niet-weten ten prooi valt aan deze onverzadigbare veelvraat, is alles gewoon weer bij het oude. Maar wat was eigenlijk het oude, en wat is nog gewoon?
