• Door naar de hoofd inhoud
  • Skip to secondary menu
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst

Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Twaalfde jaargang

Zoek op deze site

  • Home
  • Agenda
    • Geef je activiteit door
  • Columns
    • Andre Baets
    • Dharmapelgrim
    • Bertjan Oosterbeek
    • Dick Verstegen
    • Edel Maex
    • Emmaho
    • Goff Smeets
    • Hans van Dam
    • Joop Hoek
    • Jules Prast
    • Paul de Blot
    • Ramo de Boer
    • Rob van Boven en Luuk Mur
    • Ronald Hermsen
    • Theo Niessen
    • Xavier Vandeputte
    • Zeshin van der Plas
  • Nieuws
  • Contact
    • Steun het BD
    • Mailinglijst
  • Series
    • Boeddha in de Linie
    • De werkplaats
    • Recepten
    • De Linji Lu
    • De Poortloze Poort
    • Denkers en doeners
    • De Oude Cheng
    • Meester Tja en de Tao van Niet-Weten – alle links
    • Fabels door Goff
    • Cartoons van Ardan
    • Tekeningen Sodis Vita
    • De derwisj en de dwaas
  • Over ons
    • Redactiestatuut van het Boeddhistisch Dagblad
    • Redactieformule van het Boeddhistisch Dagblad
  • Privacy

Home » Boeddhistisch leven » Reisverslagen » 1973 – Victor Westhoff, Dalai Lama en het dagboek (8 en slot)

1973 – Victor Westhoff, Dalai Lama en het dagboek (8 en slot)

20 november 2019 door gastauteur

Het is begin oktober 1973. Twee mannen rijden drie dagen lang kriskras door Nederland. Ze worden door vertegenwoordigers van het koningshuis, politiek en leiders van godsdienstige stromingen ontvangen. De twee mannen, de beroemde Nederlandse bioloog Victor Westhoff (52) en de 14e Dalai Lama (38), op bezoek in Nederland, voeren in de auto korte gesprekken met- en stellen vragen aan elkaar.

Victor Westhoff, voorzitter van het ontvangstcomité, heeft eigenlijk helemaal geen zin om met een wat hij noemt heilige kriskras door Nederland te reizen, maar vrij spoedig naderen de mannen elkaar en delen al of niet elkaars opvattingen. Westhoff hield een 16 vellen telend uitgetikt A4 formaat dagboek bij waarin hij de ervaringen met de Dalai Lama en anderen beschreef. Het is een van de bijzondere documenten in het Nederlands Boeddhistisch Archief.

‘Gedurende al onze autotochten was er slechts één ervaring die de Dalai Lama diep emotioneerde. Deze deed zich tweemaal achtereen voor.

Op de weg van Utrecht naar Den Bosch (is het symbolísch, dat dit de weg is naar “het donkere zuiden”?) haalden wij tot tweemaal toe een grote, open, met gaas bespannen vrachtwagen in, die tot de nok toe gevuld was met dicht opeengepakte kratten, barstens vol met levende, witte kippen. Hij vond het lot van deze dieren verschrikkelijk. Ik ook. Ik zei – de uitspraak kwam diep van binnen uit- “it causes a pain which goes straight to the heart”. Ja, zei hij, dat doet het. (Ook hier weer een opvallende overeenkomst met het verdriet van Mipam om het lijden der wezens). Hij vroeg even later: “What has been your way to Buddhism?” Ik antwoordde: “By compassion for plants and animals”. “That is a good way”. Ik had deze instelling reeds als jong kind, zei ik, en dat zou een door incarnatie bepaalde gemoedsgesteldheid kunnen zijn. “It is indeed”, zei hij, niet als een mogelijkheid, maar als vaststelling van een onomstotelijke waarheid die hij in mij waarnam.

Tijdens onze gezamenlijke deed de Dalai Lama drie opvallende uitspraken.

De eerste geeft een aardige kijk op zijn zin voor humor. Na een schotel met worteltjes en doperwten volgde er een met witlof, die, naar ik moet toegeven, niet al te smakelijk was toebereid. De Dalai Lama keek er wat bedenkelijk naar. “What is that?” “A typical Dutch kind of vegetables, which you may try”. “Onions?” Neen, maar veeleer verwant aan de (ook op tafel staande) rauwe sla. Hij bediende zich, waarop Leo Boer hem waarschuwde dat het misschien bitter was. Dan zou hij eerst maar eens proeven. Na dit gedaan te hebben vroeg hij: “Zitten er proteïnen in?” Nee, hoezo? “Maar als er geen proteïnen in zitten en het ook nog geen smaak heeft, waarom eten jullie die rommel (stuff) dan: Jullie komen toch niet om van de honger?” Ik zei dat we het aten omdat we het lekker vonden, iets waarom hij hartelijk moest lachen.

De tweede opmerking betrof de omgang met mensen. Hij vertelde zich niet op zijn gemak te voelen bij plechtstatige en officiële ontvangsten en benaderingen. Het liefst praatte hij gewoon met ons van mens tot mens. Al dat formele gedoe en die opgelegde eerbied beviel hem niet.

De derde uitlating had betrekking op zijn ontmoeting met rabbijn Soetendorp jr., die op maandagmiddag deel had uitgemaakt van het team van 12 Nederlandse “topdenkers” en die in de indrukwekkende uiteenzetting die hij toen gegeven had, met hoofd en schouders boven de andere Nederlandse aanwezigen uitstak. Dat was althans mijn indruk, en de Dalai Lama bleek het ook zo ervaren te hebben. Rabbijn Soetendorp had gesproken over Godservaring en ontmoeting met God, over de beleving van Grote Verzoendag, over de strijd tussen Israël en de Arabische landen die op dat ogenblik juist weer was begonnen; en dat nu niet alleen de vraag van God aan de mens “Waar zijt gij?” diende te worden gesteld, maar ook de overeenkomstige vraag van de mens aan God. Het was sober en diep aangrijpend. De tranen liepen mij toen over de wangen (evenals bij Verkuyl). Ik had de Dalai Lama toen niet aangezien, maar hij zei nu precies hetzelfde: “Tears ran down along my cheeks”. Hij had de tragische lotsverbondenheid tussen Israël en Tibet sterk ervaren. (Na afloop van dat gesprek van maandagmiddag had hij dan ook, na te zijn opgestaan zijn arm om de schouder van Soetendorp gelegd en was hij met hem weggewandeld). Nu voegde hij er het volgende aan toe. Toen hij een kleine jongen was, had hij een grote bewondering gehad voor Hitler, die er door de kracht van zijn wil dan toch maar in geslaagd was een werelddeel aan zich te onderwerpen. Toen hij dertien, veertien jaar oud was, had hij echter begrepen waarop het nazisme in werkelijkheid berustte: op wreedheid, moord en misdaad, misleiding en bedrog. Van toen af aan had hij alles gelezen wat er over de vervolging van de Joden was geschreven. Die geschiedenis had zich in Tibet herhaald.

Het heeft geen zin, nu nog uitvoerig in te gaan op het verdere verloop van het bezoek van de Dalai Lama: zijn openbare toespraak on beantwoording van vragen in het overvolle Tropenmuseum op zondagmiddag, waar een verheugend kwantum jeugd aanwezig was; de ontvangst in de Raadzaal van het museum daarna, waar hij blij verrast was onder een in hout gebeeldhouwde Ganesha te zitten; het bezoek aan dr. van den Heuvel in den Haag en de ambassadeur van India in Wassenaar op maandagmorgen; het gesprek met de twaalf Nederlandse “topdenkers” in St. Michael op maandagmiddag; de persconferentie op dinsdagmorgen; het bezoek aan het Evoluon te Eindhoven op dinsdagmiddag. Nog slechts een enkele herinnering.

Daags na het bezoek aan de Kardinaal vroeg ik aan dr. Pott, die hem daarbij begeleid had, hoe dat geweest was. “Verschrikkelijk,“ antwoordde hij. “De kardinaal had. zich in het geheel niet op het bezoek voorbereid, had meer aandacht voor een onderwijzer met twee jongens die hem een geschenk kwamen aanbieden; hij bleek nauwelijks Engels te kunnen spreken en liet het gesprek grotendeels aan mij over; en zijn eerste vraag was nota bene “Do you live in Tibet? “ Ik wist niet hoe ik kijken moest! “ Ter rechtvaardiging van dr. Pott (dit in verband met hetgeen zal volgen) moet ik opmerken, dat ik in zijn plaats evenzo zou hebben gereageerd en een gelijksoortig commentaar zou hebben gegeven. Maar nu de Dalai Lama. Ik vroeg hem naderhand onder vier ogen (een dergelijke vraag werd ook op de persconferentie gesteld.), hoe hij het bezoek aan de kardinaal had ervaren. Hij antwoordde: “Zeer positief. Er was een rechtstreeks en open contact. We begrepen elkaar goed. We hebben gesproken over de wezenlijke overeenkomst tussen alle religies, de bevordering van broederschap tussen de mensen, en de problemen van de jeugd. De kardinaal is een ruimdenkend (liberal minded) persoon. Dit zei de Dalai Lama in volle oprechtheid; hij huichelt niet. Hij had trouwens duidelijk minder waardering voor het bezoek aan dr. van den Heuvel en diens beide confraters die hem terzijde stonden, hoewel deze heren zích zorgvuldig (misschien wel te zorgvuldig) op het bezoek hadden voorbereid.

Twee conclusies springen hieruit naar voren. Ten eerste de kennelijke congenialiteit tussen deze beide mannen. De Dalai Lama had in de kardinaal een grote persoonlijkheid ontmoet, die hij onmiddellijk intuïtief waardeerde, ongeacht hetgeen zijn gesprekspartner nu precies in het midden bracht. Hij voelde zich in taak en roeping aan hem verwant en verheugde zich er over, zo iemand ontmoet te hebben. Daarentegen had de persoon van dr. van den Heuvel hem niet zozeer aangesproken; hij verwonderde zich er trouwens over dat hij tegenover drie van die dominees had gezeten (“do they presume that three men are better than one?”) , en ook over de plechtstatige gezichten die zij hadden getrokken.

Ten tweede treft de geestelijke houding van een spiritueel hoogstaand mens. De Dalai Lama waardeerde in het onderhoud net de kardinaal uitsluitend het positieve. De tactloze opmerking “do you live in Tibet?” had hij langs zich heen laten gaan; hij kan door zoiets niet gekwetst worden; hij zal hoogstens gedacht hebben, dat zijn gesprekspartner blijkbaar niet van de toestand op de hoogte was. Dit alles deed mij onmiddellijk denken aan het volgende gedicht van J.H. Leopold:

Jezus, die door de wereld ging,
was in een landstad aangekomen
en had zijn ongemerkten weg
over het marktplein heen genomen.

En zag een hond stroef als een wolf
plat op de stenen, onbewogen,
wiens leven heengeweken was,
wiens Jozef uit de put getogen.

En om het kreng verrot en vocht
stonden de mensen stil en keken
en waren bits: een gierenzwerm
die op een aas is neergestreken.

En een: de walg van dit gezicht
benevelt en verwart het hoofd
met troebelingen als een kaars
roetwalmend door de wind gedoofd.

Een ander: van dit gistend vod
en vuil het enigste gewin
is duisternissen voor het oog
en schrik en afschuw voor den zin.

Zo zong een ieder daar zijn lied
maar alles in denzelfden toon
en overstelpten met verwijt
en spraken bitterheid en hoon.

Jezus, zag naar het liggend dier
e n sprak en zeide enkel dit
en was beschamende rondom: de tanden zijn als paarlen wit.

Delen is rijkdom:

  • Twitter
  • LinkedIn
  • E-mail

Categorie: Dalai Lama, NBA - Nederlands Boeddhistisch Archief, Pakhuis van Verlangen, Reisverslagen, Tibetaans boeddhisme Tags: 1973, ambassadeur India, amsterdam, dalai lama, Den Bosch, dr. Pott, dr. van den Heuvel, Evoluon, Ganesha, Grote Verzoendag, Hitler, Israel, J.H. Leopold, kardinaal, maaltijd, nazi's, Nederland, Rabbijn Soetendorp, St. Michael, Tropenmuseum Amsterdam, Verkuyl, vervoer kippen, Victor Westhoff, witlof

Lees ook:

  1. 1973 – Victor Westhoff, Dalai Lama en het dagboek (2)
  2. 1973 – Victor Westhoff, Dalai Lama en het dagboek (6)
  3. 1973 – Victor Westhoff, Dalai Lama en het dagboek (5)
  4. 1973 – Victor Westhoff, Dalai Lama en het dagboek (3)

Elke dag het BD in je mailbox?

Elke dag sturen we je een overzicht van de nieuwste berichten op het Boeddhistisch Dagblad. Gratis.

Wanneer wil je het overzicht ontvangen?

Primaire Sidebar

Door:

gastauteur

diverse schrijvers 
Alle artikelen »

Ochtend- of avondeditie

Ochtend- of avondeditie ontvangen

Abonneer je

Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »

Agenda

02 feb
Meditatie in het dagelijks leven
2 feb 23
08 feb
Online Lezingenserie 'Spirituele wetenschap - De nieuwe wetenschappelijke mentaliteit' (2)
8 feb 23
08 feb
Ontspanningsmeditatie Rotterdam (vipassana)
8 feb 23
09 feb
ONLINE - Meditatiecursus in de Dhammakaya traditie
9 feb 23
09 feb
Rotterdam - geleide meditatie (vipassana meditatie)
9 feb 23
  • bekijk de agenda
  • De werkplaats

    De werkplaats.

    Boeddhistische kunstenaars

    Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
    lees meer »

    Pakhuis van Verlangen

    In het Boeddhistisch pakhuis van verlangen blijven sommige teksten nog een tijdje op de leestafel liggen.

    Taigu – Het lijden in de wereld

    Taigu - 6 februari 2023

    Het komt Taigu voor dat boeddhisme te vaak gaat over ‘verlichting’ en te weinig over het lijden in de wereld, dat eerst moet worden opgelost voordat iemand zich in spirituele zin bevrijd kan wanen. Het existentiële kerndilemma van boeddhisme is dat wij ieder delen in de rotheid van de wereld, terwijl wij over het vermogen beschikken onze bevrijding dichterbij te brengen door het lijden van de ander te verminderen. In sommige teksten wordt dit vermogen ‘boeddhanatuur’ genoemd.

    Linkerhemisfeer domineert – een catastrofale weg

    Rob van Boven en Luuk Mur - 6 februari 2023

    We leven steeds meer in een materialistische wereld gericht op nut en macht, met hebzucht als doorlopende achtergrond motivatie. Afleiding is inmiddels vooral een noodzakelijkheid, waardoor het een gevangenis is geworden. Volle brede aandacht voor de natuur, elkaar, de omgeving kunnen we niet meer opbrengen.

    Ashoka – India’s bijna vergeten keizer

    Kees Moerbeek - 5 februari 2023

    De verdiensten van Ashoka (circa 268 – 232 v.o.j.), de derde keizer van het Mauryaanse rijk zijn groot, maar hij was bijna vergeten. De vertaling van zijn inscripties in de 19de eeuw ontrukte hem aan 2.000 jaar vergetelheid. Dit artikel gaat over het boek Mauryan India van de ook internationaal eminente Indiase historicus Irfan Habib en vooral over Ashoka’s inscripties.

    Erik – Een kleine geschiedenis van de leegte

    Erik Hoogcarspel - 1 februari 2023

    Logica is als de Formule 1: het geeft een hoop lawaai, maar het leidt ergens naar. Leegte gaat ook nergens naartoe, het heeft geen geschiedenis, dat hebben alleen de mensen die erover praten.

    Erik Hoogcarspel – Een beter boeddhisme met fenomenologie

    gastauteur - 16 januari 2023

    De Boeddha heeft zich ook nooit 100.000 geboortes herinnerd. Als je een goede meditatie hebt dan kan het voorkomen dat er heel veel situaties van vroeger door je hoofd spelen. En dat zijn allemaal geboortes van een ik en de dood van een ik. Je ik is niks anders dan het volledig verwikkeld zijn in jouw situatie. En dat gebeurt ook in je meditatie.

    Meer onder 'pakhuis van verlangen'

    Footer

    Boeddhistisch Dagblad

    over ons

    Recente berichten

    • Het jaar 2023 – dag 39 – ziekzwakmisselijk (3)
    • Redactiestatuut en redactieformule – pijlers van het BD
    • Boeddhistische ervaringsdeskundigen gezocht
    • Beelden Hindoetempels vernield in Bangladesh
    • Guy – Heilzaam handelen (P. samma kammanta)

    Reageren

    We vinden het geweldig om reacties op berichten te krijgen en op die manier in contact te komen met lezers, maar wat staan we wel en niet toe op de site?

    Over het BD

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten.
    Lees ons colofon.

    Zie ook

    • Contact
    • Over ons
    • Columns
    • Reageren op de krantensite

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten. Lees ons colofon.

     

    Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken.  Via de instellingen kun je bepalen wat je wel of niet toestaat: bekijk je instellingen.

     

    Privacy en cookies

    Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken en als je reageert: je naam en mailadres.

    Zo houden we bij hoe de site gebruikt wordt en hoe vaak.

    Hier kun je instellen welke cookies je wel of niet toestaat.

    Noodzakelijke cookies

    Met deze cookies slaan we je voorkeuren in het gebruik van deze website op.

    If you disable this cookie, we will not be able to save your preferences. This means that every time you visit this website you will need to enable or disable cookies again.

    Privacy

    Bekijk wat we wel of niet doen met je gegevens