• Door naar de hoofd inhoud
  • Skip to secondary menu
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst

Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Twaalfde jaargang

Zoek op deze site

  • Home
  • Agenda
    • Geef je activiteit door
  • Columns
    • Andre Baets
    • Dharmapelgrim
    • Bertjan Oosterbeek
    • Dick Verstegen
    • Edel Maex
    • Emmaho
    • Goff Smeets
    • Hans van Dam
    • Joop Hoek
    • Jules Prast
    • Paul de Blot
    • Ramo de Boer
    • Rob van Boven en Luuk Mur
    • Ronald Hermsen
    • Theo Niessen
    • Xavier Vandeputte
    • Zeshin van der Plas
  • Nieuws
  • Contact
    • Steun het BD
    • Mailinglijst
  • Series
    • Boeddha in de Linie
    • De werkplaats
    • Recepten
    • De Linji Lu
    • De Poortloze Poort
    • Denkers en doeners
    • De Oude Cheng
    • Meester Tja en de Tao van Niet-Weten – alle links
    • Fabels door Goff
    • Cartoons van Ardan
    • Tekeningen Sodis Vita
    • De derwisj en de dwaas
  • Over ons
    • Redactiestatuut van het Boeddhistisch Dagblad
    • Redactieformule van het Boeddhistisch Dagblad
  • Privacy

Home » Achtergronden » 1973 – Victor Westhoff, Dalai Lama en het dagboek (2)

1973 – Victor Westhoff, Dalai Lama en het dagboek (2)

14 november 2019 door gastauteur

Het is begin oktober 1973. Twee mannen rijden drie dagen lang kriskras door Nederland. Ze worden door vertegenwoordigers van het koningshuis, politiek en leiders van godsdienstige stromingen ontvangen. De twee mannen, de beroemde Nederlandse bioloog Victor Westhoff (52) en de 14e Dalai Lama (38), op bezoek in Nederland, voeren in de auto korte gesprekken met- en stellen vragen aan elkaar.

Victor Westhoff, voorzitter van het ontvangstcomité, heeft eigenlijk helemaal geen zin om met een wat hij noemt heilige kriskras door Nederland te reizen, maar vrij spoedig naderen de mannen elkaar en delen al of niet elkaars opvattingen. Westhoff hield een 16 vellen telend uitgetikt A4 formaat dagboek bij waarin hij de ervaringen met de Dalai Lama en anderen beschreef. Het is een van de bijzondere documenten in het Nederlands Boeddhistisch Archief.

Het is 7 oktober 1973, de Dalai Lama is zojuist op de luchthaven Schiphol gearriveerd.

‘De Dalai Lama ging zitten om zíchzelf thee in te schenken en te drinken. Bij dit ritueel werd hij van vlakbij door verschillende camera’s gefotografeerd waarvan hij zich niets aantrok. Hij bleef onverstoorbaar vriendelijk ondanks alle hectische westerse dynamiek om hem heen ging er een zo sterke “actieve rust” van hem uit, dat dit iedereen, behalve beroepsfotografen, beïnvloedde.

Ik moest een toespraakje ter verwelkoming houden en deed dat ook, zelfs uit het hoofd; ik had het ook kunnen laten, want de Dalai Lama interesseerde zich er niet in het minst voor, waarin hij natuurlijk groot gelijk had. De aanwezigen, alles bijeen toch wel enkele tientallen, passeerden hem een voor een om hem te begroeten. Hij deed het beminnelijk, maar het ging ook figuurlijk langs hem heen. De enigen die contact met hem hadden waren Z.Ex. Yadravindra Singh en zijn Tibetaanse onderdanen. Soms wenkte hij een van hen met een kort, sober en krachtig gebaar, waarna de geroepene zich knielend met hem onderhield. Dit vond evenwel plaats in een heel andere sfeer dan die van de kruiperige onderdanigheid, die wij ons bij “knielen” voor plegen te steIlen. Die onderdanigheid was formeel gegeven in het knielen zelf, en hoefde op geen andere wijze meer te blijken: het gesprek was – hoewel uiteraard. voor ons onbegrijpelijk – beiderzijds levendig, vrijmoedig en op gelijk niveau.

Bij het verlaten van de VIP-room was de ambassadeur van India in feite degene die de Dalai Lama vergezelde. Hij was onder ons dan ook de enige die daarvoor de formele en innerlijke kwaliteit had. Hij informeerde of Z.H. soms nog in den Haag kwam, en toen ik bevestigde dat dit de volgende morgen het geval zou zijn, nodigde de ambassadeur Z.H. bij zich thuis uit, hetgeen ons nog moeilijke ogenblikken zou bezorgen (het programma was nu eenmaal al vol). Er stonden volgens afspraak enige zwarte limousines met chauffeurs klaar. In de eerste auto achterin Z.H. en ik, voorin een van zijn beide lijfwachten en de Nederlandse chauffeur.

Enkele malen nadien zouden mensen mij voI ontzag toevoegen “U begeleidt de Dalaí Lama? Wat een eer! “ Voor die eer was ik niet gevoelig; het kwam mij aanvankelijk slechts voor als een corvee, waar ik me zo goed mogelijk doorheen moest zien te sIaan, zoiets als het presideren van een sectieraad of het optreden als promotor of als rector bij een promotie.

Wat nu volgde was de eerste autorit met de Dalai Lama naar het internationaal theosofisch Centrum “St. Michael” op de grens van Huizen en Naarden, dus in Valkeveen, waar Z.H . deze 2,5 dag en 2 nachten zou vertoeven. Deze rit werd nog door zes andere (voorzover ik daarbij betrokken was) gevolgd: de rit naar het Tropenmuseum in Amsterdam, diezelfde middag, en de terugrit naar Valkeveen; de rit naar den Haag, de volgende ochtend van 8 tot 9, voor een bezoek aan dr. van den Heuvel, secretaris-generaal van de Nederlands Hervormde Kerk; de daaropvolgende rit van den Haag naar Wassenaar, naar het woonhuis van de ambassadeur van India; de terugrit van Wassenaar naar Valkeveen; en de volgende dag, 9 october ‘s middags de rit van Valkeveen naar Eindhoven, waar we in het Evoluon ontvangen werden en vervolgens afscheid namen. Daartussenin vonden nog plaats: in de namiddag van 8 october een rít van Valkeveen naar Utrecht en terug voor een bezoek aan de Kardinaal, en in de vroege ochtend een rit van Valkeveen naar en van Soestdijk, voor een ontmoeting met de Koningin en prins Bernhard. Aangezien ik op maandagavond 8 october in Nijmegen een vergadering van de Faculteitsraad moest bijwonen, kon ik aan deze ritten echter niet deelnemen; dr. Pott nam dit, met veel genoegen, van mij over.

De begeleiding van de Dalai Lama gedurende deze ritten was een beleving op zichzelf, die niet in onmiddellijk verband stond met de overige bezigheden. Ik geef er daarom de voorkeur aan, het samenzijn gedurende deze ritten als geheel onder woorden te brengen. Daarin zijn verder betrokken de gesprekken tijdens de middagmaaltijden op 7 en 9 october op St. Michael, de enige maaltijden die ik samen met Z.H. gebruikte (op 7 october samen met zijn secretaris en dr. Pott, op 9 oct. samen met dr. Pott en mr. L. Boer).’

Morgen deel 3 in deze serie.

Categorie: Achtergronden, Boeddhisme, Dalai Lama, NBA - Nederlands Boeddhistisch Archief, Pakhuis van Verlangen, Reisverslagen Tags: 1973, ambassadeur India, bezoek, dagboek, Evoluon, kardinaal, koingin Juliana, Nederland, Tropenmuseum Amsterdam, Victor Westhoff

Lees ook:

  1. 1973 – Victor Westhoff, Dalai Lama en het dagboek (8 en slot)
  2. 1973 – Victor Westhoff, Dalai Lama en het dagboek (6)
  3. 1973 – Victor Westhoff, Dalai Lama en het dagboek (5)
  4. 1973 – Victor Westhoff, Dalai Lama en het dagboek (4)

Elke dag het BD in je mailbox?

Elke dag sturen we je een overzicht van de nieuwste berichten op het Boeddhistisch Dagblad. Gratis.

Wanneer wil je het overzicht ontvangen?

Primaire Sidebar

Door:

gastauteur

diverse schrijvers 
Alle artikelen »

Agenda

  • Agenda
  • Geef je activiteit door
  • Locaties
  • Overzicht op kaart

Ochtend- of avondeditie

Ochtend- of avondeditie ontvangen

Abonneer je

Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »

Agenda

14 sep
Tao en geluk; vijf bijeenkomsten
14 sep 23
26 sep
The Bodhisattva Vows: Making Bodhicitta work in daily life
26 sep 23
26 sep
cursusreeks Dhammakaya meditatie
26 sep 23
27 sep
Online Lezingenserie 'Universele Wijsheid' (2)
27 sep 23
27 sep
Online Service Bibliotheek Stichting Bodhisattva
27 sep 23
  • bekijk de agenda
  • De werkplaats

    De werkplaats.

    Boeddhistische kunstenaars

    Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
    lees meer »

    Pakhuis van Verlangen

    In het Boeddhistisch pakhuis van verlangen blijven sommige teksten nog een tijdje op de leestafel liggen.

    De taal van het lijden  (deel 1 van 3)

    gastauteur - 20 september 2023

    De taal welke zich op verschillende momenten in ons leven aan ons openbaart, meestal in de vorm van verlies, pijn en verdriet, het diep begrijpen ervan, te leren het lijden te omarmen, er ruimte voor te creëren, zodat het uiteindelijk los kan komen.  Leren één te worden met de ontvouwing van het leven en het ontdekken, blootleggen en hervinden van deze nobele waarheid. Hoewel dit vaak een erg zware taak lijkt, en voor velen van ons te moeilijk om zelfs maar over na te denken, ligt er binnen dit proces van herkennen en het omarmen van lijden, een ontvouwen van kalmte, vreugde, vrede en harmonie met onszelf en de wereld om ons heen. Elke keer dat we dichter bij deze ontvouwing komen, tillen we een klein stukje van de sluier op die ons ware wezen omhult.

    Taigu – Tibetaans bijgeloof op gespannen voet met anatman

    Taigu - 19 september 2023

    Het geloof dat Tibetaanse boeddhisten vertegenwoordigen in de zielsverhuizing van de dertiende naar de veertiende Dalai Lama, en bij diens overlijden naar de vijftiende, onderstreept nog eens de ondoorzichtige magie waarvan het Tibetaanse boeddhisme is doortrokken. Je zou het een scepticus niet kwalijk kunnen nemen, wanneer deze de conclusie trekt dat bij de overgang van de ene op de andere Dalai Lama een loopje wordt genomen met het leerstuk van anatman, een van de klassieke hoekstenen van het boeddhisme.

    Ardan, van zenleraar tot brugwachter – ‘Je opent de brug en je sluit ‘m weer. Bijna zen.’

    Ardan - 11 september 2023

    'Ik wil mezelf niet opzadelen met titels. En bovendien zei me de titel 'zenleraar' niet zoveel. Was ik nu anders geworden? Kon ik nu beter mensen begeleiden dan daarvoor? Het klopte voor mij niet. Datgene wat mij het meest gebracht had, namelijk die vrije vrouw/man zonder titel liep nu met een titel rond. En dat beviel me niks.'

    Pseudo-Cicero, pseudo-troost?

    Erik Hoogcarspel - 11 september 2023

    Cicero voert in zijn epistel aan dat we niet overmatig moeten rouwen om de dood van een geliefde, omdat er bij de dood voor de geliefde zelf weinig verloren gaat. Het leven is nu eenmaal niets dan ellende. Als je de pech hebt geboren te zijn geworden, kun je maar beter gauw dood zijn. Je hoeft ook niet oud te worden om te slagen in het leven.

    Wat loert daar in de duisternis?

    Kees Moerbeek - 10 september 2023

    Eeuwenlang zwierven ze in de bergen, de bossen, de velden, in de rivieren en langs de kust en joegen de Japanners de stuipen op het lijf of belaagden ze. Ze zijn ook nu niet weg te denken, de yokai.

    Meer onder 'pakhuis van verlangen'

    Footer

    Boeddhistisch Dagblad

    over ons

    Recente berichten

    • Het jaar 2023 – dag 248 – waterkanon
    • Tibetaanse Vrouwenvereniging viert Wereldrivierendag
    • Greenpeace en Extinction Rebellion stellen Rabobank ultimatum
    • Over de Lotus-soetra (40): Materialisme
    • XR spant kort geding aan: inzet waterkanon per direct verbieden  

    Reageren

    We vinden het geweldig om reacties op berichten te krijgen en op die manier in contact te komen met lezers, maar wat staan we wel en niet toe op de site?

    Over het BD

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten.
    Lees ons colofon.

    Zie ook

    • Contact
    • Over ons
    • Columns
    • Reageren op de krantensite

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten. Lees ons colofon.