In ons dorp hebben we weinig kleine middenstanders. Er is één supermarkt, één bakker, één groenteboer, één slager, één kaasboer. Lekker overzichtelijk, weinig keus. Maar nu hebben zich in een klein winkelpand waar vroeger een copyshop gevestigd was twee broers uit Irak gevestigd met een winkeltje met specialiteiten uit het Midden-Oosten. Ze verkopen verse groenten en fruit, broden, verse kruiden, en van alles en nog wat dat niet eerder in ons dorp te koop was.
Boeddhistisch leven
B’eter kikkererwtennuggets
Afgelopen weekend bedacht ik pas laat dat ik brownies wilde bakken, te laat om nog kikkererwten in de week te zetten en te koken. Gelukkig heb ik voor dat soort momenten ook blikjes kikkererwten in huis. Dus ik gebruikte het vocht voor mijn brownies, maar bleef achter met de kikkererwten. Ik vond dit grappig: vroeger goot ik het vocht van kikkererwten weg door de gootsteen, als ongewenst restproduct, maar nu is het soms andersom: het vocht, tegenwoordig aquafaba genoemd (oftewel bonenwater of peulvruchtenwater) is nodig voor een recept, de kikkererwten blijven achter.
B’eter – overnacht geweekte havermout
Havermoutpap ben ik 22 jaar geleden gaan maken toen ik hoogzwanger was van onze dochter. Daarvoor aten we altijd boterhammen. Maar het ongeboren kind zat in de weg, mijn maag zat in de verdrukking en protesteerde tegen brood. Dus op een dag dacht ik, ik probeer het met havermoutpap. Ik had verwacht dat mijn man en zonen een smerig gezicht zouden trekken toen ze het zagen, maar niets was minder waar: ze keken juist jaloers naar mijn bordje pap. Dus vanaf die dag eet ons gezin havermoutpap voor het ontbijt, behalve op zondag.
Japanse monnik runt al acht jaar een cocktailbar
De Japanse boeddhistische monnik Yoshinobu Fujioka (35) heeft wel een heel bijzondere locatie uitgekozen om de boeddhistische leer uit te dragen. In het centrum van Tokio runt hij al acht jaar de ‘Vowz-bar’, waar kaalgeschoren bartenders onder het reciteren van gebeden de drankjes rondbrengen. Boeddhistische gezangen vervangen karaoke liedjes. Vowz is een speelse vertaling van het Japanse woord voor monnik.
B’eter Cucina povera – Italiaanse ‘arme keuken’ (2): minestrone
Een lezeres merkte vorige week op dat sommige ingrediënten van de ‘cucina povera’ allesbehalve goedkoop zijn, en dat is helemaal waar. De tijden zijn veranderd. Vroeger aten de rijken in Italië maar ook daarbuiten wild en gevogelte, en veel vlees. De armen daarentegen aten vooral pasta, polenta (van maismeel gemaakt), gnocchi (van aardappelen gemaakt), rijst, bonen en andere peulvruchten, met daarnaast wat ze in de moestuin, het bos of de zee aantroffen. Tegenwoordig lijkt het haast wel andersom: door de intensieve veehouderij en het hele amorele dierlijke productie- en consumptiesysteem waarbij mens en dier worden uitgebuit en de aarde wordt leeggeroofd, is vlees goedkoop geworden en voor iedere portemonnee bereikbaar.
Stemmen boeddhisten wijzer?
Ga ik stemmen en wat? Joop Romeijn dook alvast het stemhokje in en maakte een beschouwing. In september 2012 waren er verkiezingen voor de Tweede Kamer. De in zijn artikel genoemde onderwerpen zijn nog steeds actueel.
B’eter Cucina povera – Italiaanse ‘arme keuken’ (1)
‘In de meeste westerse landen bestonden en bestaan er verschillende kookstijlen, die van de rijken, in Italië bekend als de cucina ricca, en die van de armen, cucina povera. Cucina povera is het voedsel dat de armen van Italië vroeger kookten, in verband met het beperkte aantal ingrediënten dat ze tot hun beschikking hadden. Voedsel op basis van granen zoals pasta, brood, polenta en gnocchi waren hoofdbestanddelen van cucina povera, net als rijst, waarbij bonen en peulvruchten de broodnodige eiwitten leverden, en groenten en fruit (al dan niet verzameld in het wild) basis-ingrediënten waren. Vlees verschijnt slechts af en toe in cucina povera – op het platteland waren de dieren te waardevol als melk- of eierleveranciers, en in de steden was vlees veel te duur.’
Inspiratie blijft, ook na een kwart eeuw vertaalwerk
Het blijft een uniek project, het vertalen van de Pali-Canon in het Nederlands. Tot de dood erop volgt, zeggen de vertalers Rob Janssen en Jan de Breet. Rob Janssen en Jan de Breet zijn inmiddels overleden.
B’eter Vegan brownies: verbeterd recept
Een poosje geleden ving ik een gesprek op tussen een aantal Wageningse studentes. Eentje zei zoiets als: “Ik heb afgelopen weekend brownies gebakken, want ik ging hummus maken, en elke keer dat ik hummus maak gebruik ik het kookvocht van de kikkererwten om brownies te bakken”. Eer wie eer toekomt, dit had ik niet zelf verzonnen.
Wouter ter Braake – smachtende zielen
‘Ik las over en zag volgelingen die smachten naar ‘vervulling’. Als ik hoor of lees waarom zij achter een profeet of een goeroe aanlopen en deze blindelings gaan gehoorzamen, word ik geconfronteerd met hun pijn van existentiële leegte, met hun levenspijn.’
B’eter Galatopita: Griekse melktaart
Onze eetclub bestaat al ruim 15 jaar, en de meeste kinderen zijn het huis al uit, maar de eetclub bestaat nog steeds. Laatst werden we op een zondagmiddag uitgenodigd om bij één van ons moussaka te komen eten. Een ander bood aan een soepje te maken, ik bood dus aan om voor een toetje te zorgen. Moussaka is Grieks, dus ik ging zoeken naar een simpel vegan Grieks toetjesrecept, en kwam uit bij de Griekse melktaart. Het leek me een geschikt recept voor begin januari wanneer na de feestdagen iedereen let op suiker, koolhydraten en vet.
B’eter Nogmaals: erwtensoep
Ooit gebruikte ik spek en/of rookworst voor de erwtensoep, en toen ik dat weg ging laten miste ik het wel. Plantaardige spekreepjes en plantaardige rookworst vond ik nooit zo’n succes. Inmiddels ben ik zo gewend aan de plantaardige versie van erwtensoep dat ik de smaak van spek en worst niet meer mis. Toch heb ik, ook omdat het leuk oogt en de soep een interessantere structuur geeft, op het laatst een klein beetje gebakken plantaardige spekreepjes bovenop gestrooid. Het oog wil ook wat.
Mag je een Boeddhabeeld kopen voor jezelf of moet je het krijgen?
Op vakantie in Thailand of Indonesië een Boeddhabeeldje kopen voor jezelf? Pas maar op, want dat brengt ongeluk, weten veel mensen zeker: je moet een Boeddhabeeld krijgen. Anderen beweren even stellig dat het geen kwaad kan. Tenminste, als je bedoelingen maar goed zijn. Want gewone koopwaar zal de Boeddha niet worden. Zelfs niet als je hem koopt bij een tuincentrum.
Jelle Seidel – Het ‘vredelievende’ boeddhisme
Velen menen dat boeddhisten ook pacifisten behoren te zijn, waarbij pacifisme wordt opgevat als een levenshouding die elke vorm van geweld verwerpt, om welke reden dat geweld ook toegepast wordt. Hier volgt een pleidooi voor meer realisme en voor minder utopisme: erken de feiten en construeer geen zuivere leer.
B’eter aardappelsalade
Een van de ultieme kerstfilms is A Christmas Carol – ook wel Scrooge genoemd – naar een boek van Charles Dickens. Het liefst kijk ik naar de oude versie uit 1970 met Alec Guinness als de geest van de overleden zakenpartner van de hoofdpersoon, maar dit jaar moesten we het doen met een animatieversie. Er zit eigenlijk best veel boeddhisme in het verhaal. Er is sprake van karma, compassie, en transformatie: de hoofdpersoon, Ebenezer Scrooge, wordt wakker voor het lijden van de mensen om hem heen en vanuit compassie besluit hij te transformeren van harteloze vrek tot hartelijke weldoener. Ook bij de moderne over-de-top animatieversie van Scrooge heb ik nog een traantje weggepinkt.
Eerste dag Tibetaans Nieuwjaar in USA en Vlaanderen
De nieuw verkozen vrouwelijke burgemeester van Minneapolis, Betsy Hodges, verklaarde officieel de Tibetaanse nieuwjaarsdag tot ‘De Dalai Lama dag van Vrede en Mededogen’.
‘Het is wel even wennen, Boeddha woont in de Ardennen’
Boeddha woont in de Ardennen, in het kasteel van het Tibetaans instituut Yeunten Ling in Huy. Kijk mee door de ogen van Emmaho.
B’eter: Kerstpompoen in plaats van kerstkalkoen
In het Boeddhistisch Dagblad werd van de week een discussie gevoerd over of boeddhisten wel of geen kerst vieren. Ik weet niet of ik een boeddhist ben maar kerst vier ik wel. Het was in mijn familie het belangrijkste feest van het jaar. Veel belangrijker dan verjaardagen – en dat gold zeker voor mijn verjaardag vlak voor de kerst. Die had ik dit jaar gemakshalve in november al gevierd. En ik kreeg, toen ik acht was, vlak na de kerst een broertje, dus bij het horen van traditionele kerstliedjes over kleine kindekes denk ik ook altijd even aan hem. Hij is helaas zeven jaar geleden overleden. Kerstmis: een tijd om het huis te versieren, een echte boom op te tuigen, om even stil te staan en te gedenken. En uiteraard om lekker te eten.
Windhorse Trading, een poging tot gezamenlijke juiste levensbeoefening (twee en slot)
Ujukarin bracht een tijdje door in een boeddhistische woongemeenschap van Windhorse Trading in het Verenigd Koninkrijk. WT maakt deel uit van de Triratna Buddhist Community en is een onder meer online leverancier van cadeauartikelen. Het generen van dana –belangeloze goedgeefsheid- is het belangrijkste onderdeel van de bedrijfsvoering. Het loon wordt daaraan ondergeschikt gemaakt.
B’eter: Nogmaals hummus (met variaties)
Afgelopen weken heb ik vele kilo’s hummus gemaakt. Onze zoon Simon, die mij op deze plek wel eens heeft vervangen, is bezig een voedselbos aan te planten, of beter gezegd, de heggen om wat ooit een voedselbos gaat worden. Op de plantdagen komen telkens 50-60 vrijwilligers af, en die krijgen na een ochtendje bomen en struiken planten in zware klei een lunch aangeboden. Vrijwilligers – zoals ik – zorgen voor goed brood, soep, en heel veel hummus. Op zo’n plantdag gaat er gemakkelijk 3 of 4 kilo hummus doorheen.
B’eter: Nachos grande met of zonder nepvlees
Iemand beweerde laatst dat de vleesvervangers de laatste jaren zoveel beter waren geworden. Nu koop ik vrijwel nooit zulk nepvlees, omdat ik jaren geleden al geconcludeerd had dat dat niet lekker was. Ik maak een uitzondering voor falafel, wat gewoon een van zichzelf plantaardig product is, en af en toe plantaardige kipstukjes, bijvoorbeeld als vervanger van kip in curry’s. Als ik voor mezelf zou koken dan zou ik sowieso lekker peulvruchten toevoegen aan mijn maaltijden voor extra eiwitten, en hoefde ik nooit vlees te vervangen door vleesvervangers, maar ja, ik kook ook wel eens voor mensen die houden van wat traditioneler eten, eten dat ze (her)kennen.
B’eter: gnocchi uit de oven met tomaatjes en pesto
We hadden een muis in huis! Althans, dat dachten we. Inmiddels hebben we er vijf gevangen en lijkt de rust wedergekeerd. Het begon allemaal met hier en daar een muizenkeuteltje – en we merkten dat er geknabbeld was aan de laatste appeltjes van onze appelboom, die op een tafel bij de tuindeur lagen. Verder geen knaag- of vraatsporen. Wat doe je in zo’n geval, als je aspiratie is om het lijden van alle levende wezens te verminderen en niet te doden? We leenden zogenaamde life traps, muizenvallen waarin je de muizen levend kunt vangen. We hadden ‘m! De muis kreeg een enkele reis bos. Dat is niet de beste plek voor een huismuis, die geheel is aangepast aan het leven in een huis. Wat moet een huismuis in een bos? Ofwel heel hard wegrennen en een nieuw huis zoeken, ofwel eindigen in de buik van een vos, uil, havik of ander roofdier. Een huismuis wordt niet zomaar een bosmuis, dat is een andere soort
B’eter: Soep met citroengras, limoenblad en kokos
Limoenblad: heerlijk. Vers limoenblad is moeilijk te krijgen, er bestaat gelukkig ook diepvries of gedroogd limoenblad. Ik bedacht dat ik wel een limoenplant of boompje in de keuken op de vensterbank wilde hebben zodat ik af en toe verse blaadjes kon oogsten. Maar er was een probleem: de limoenen die bij ons in de winkels liggen hebben nooit pitten. Ik heb heel was limoenen gecontroleerd op pitten, maar nee hoor, niks, nergens.
B’eter Rodelinzensoep met tomaat en kokos
Afgelopen week was ik naar een middelgroot congres (ca. 500 mensen) in een middelgroot congrescentrum in het midden van het land. Het onderwerp van het congres was de relatie tussen mens en natuur. Veel alarmerende lezingen over het klimaat en het verlies van biodiversiteit: we kunnen de destructie van Moeder Aarde maar niet stoppen. Groot was mijn verbazing toen er op de eerste dag in de lunchzaal grote stapels broodjes met ham, kaas en worst werden geserveerd. Dat kan toch niet, op zo’n congres?
