Maar toen kwam dat mailtje van Damiaans stand-in: ‘Dank voor de uitnodiging voor 12 december. Was er graag bij geweest ware het niet dat ik een andere verplichting te vervullen heb. Vraag me gerust een andere/ volgende keer. Als ik kan, kom ik. Ik ben er voor je. Vrede, licht en alle goeds’.
Zen
Bodai – De sutra die je hart verwarmt (deel II)
Schaterend van de lach zei de meester: ‘Een klap met de stok en je slaat een levensgroot gat in de fantasie en door dat gat sijpelt de werkelijkheid binnen.’
Bodai – De sutra die je hart verwarmt
Ik woon nu alweer vijf jaar hier. Ik heb lang nagedacht over waarom mijn stiefvader mij altijd sloeg. Ik denk dat het was omdat hij anderen altijd de baas over hem liet spelen en eigenlijk bang voor ze was. En dan sloeg hij mij omdat ik niet van hem kon winnen. Ik heb geleerd om daarvan weg te lopen en me niet te laten slaan.
De rode fiets
In de binnenlanden van Mongolië
zat een Mongool op een steen
Silent Illumination (1) – Hongzhi’s Stille Verlichting
Hongzhi neemt een belangrijke plaats in in de geschiedenis van de ontwikkeling van ch’an-meditatie. Hij behoorde tot de caodong-school (tsow-dong Chinees; sōtō, Japans) en hij is de belangrijkste voorloper van Dōgen, die de geschriften van Hongzhi mee naar Japan nam. Het was een uitgebreide verzameling van teksten, die alom werden gewaardeerd om de poëtische kracht ervan.
Dick – Juwelenschip
Mijn vroegere vriend Hans Korteweg heb ik, na een halve eeuw van weg geweest, onlangs weer ontmoet. Wat een wonderlijke belevenis.
Boeken – Volmaakt Helder Stil Zijn
David Carse woont in Vermont VS, waar hij zijn werk als timmerman voortzet. Hij is geen leraar en geeft ook geen onderricht.
Taigu – Het lege graf
De mens is pas werkelijk mens in het zicht van het transcendente. Het antwoord op de vraag of de Boeddha vrijwillige levensbeëindiging had kunnen billijken, is vrij voorhanden.
‘Goodbye Bertjan… don’t forget to shine!!!’
Dit was het laatste verhaal uit de serie ‘Sogenji desu…’
Toen gaf ze me nog een laatste hug en zei ze:
– ‘Goodbye Bertjan… don’t forget to shine!!!’
En inderdaad: misschien is het wel zo eenvoudig.
Sogenji desu: SUSOKKAN
Dat zijn de momenten dat je iemands hersenen wel zou willen inslaan. Letterlijk dus…En trouwens ook de hersenen van al die mensen die langsliepen met de kyōsaku – de encouragement stick die ons tijdens zazen bij de les moest houden.
Dick – Mijn vader
Als ik dat opschrijf, ‘mijn vader’, komt er een gevoel in mij op dat ik moeilijk kan omschrijven. Hij is nooit ‘van mij’ geweest. Nooit echt.
Sogenji desu: KI
Voor ik naar Sogenji vertrok vroeg ik me af of ik het allemaal wel aan zou kunnen: eindeloos veel zazen, weinig slapen, de kou, het moordende tempo waarin alles ging, het gebrek aan privacy, het harde werken.
Sogenji desu: SAKURA
Vanaf half maart werden we toch wel een keer of tien per dag opgebeld met de vraag ‘of de sakura al bloeide’. Hanami – de kunst van het bloemen kijken – is namelijk big in Japan en daarbij draait alles om de bloesem van de sakura, de kersenboom.
Sogenji desu: DOZO
Als het om eten ging, dan was het ieder voor zich. Ik kan me nog goed herinneren dat toen ik nog maar net in Sogenji was, iemand tijdens yakuzeki – de maaltijd om vijf uur ’s middags waar de opgewarmde restjes van de lunch geserveerd werden – iemand recht voor mijn neus ongegeneerd letterlijk alle stukjes tomaat uit de salade viste.
Zeshin – De functie van een zenmonnik
Toen ik indertijd naar een Japans klooster vertrok had ik geen idee waar ik terecht zou komen, laat staan dat ik wist wat het kloosterleven inhield. Zonder dat ik het inhoudelijk wist was ik aan een opleiding begonnen. Elke Japanner weet dat je voor twee zaken in een klooster kan verblijven. De eerste is de priesteropleiding, en de tweede is een tijdje in retraite gaan.
Sogenji desu: KANNON
Net een week ervoor had Peter me verteld dat hij hier in Sogenji pas gemerkt had hoe jaloers hij eigenlijk was. ‘En dat terwijl ik van mijzelf dacht dat ik dat helemaal niet was! Maar man… ik ben zó jaloers… en de hele tijd ook… op iedereen… om niks!’ Dat kwam me akelig bekend voor.
Sogenji desu: CHIZU
Nou was één ervan zo’n echte Franse schimmelkaas. Een enorme stinkkaas dus. Nou ben ik daar gek op, maar deze was zelfs voor mij bijna – let op: bijna – te veel.
Sogenji desu: NIN’NIKU
Maar toch: één van de weinige redenen waarom je uit Sogenji ‘weggestuurd’ kon worden, was de liefde. Als je verliefd zou worden en een relatie met iemand zou beginnen, dan was het einde verhaal.
Dick – Confidentie
Ik moet zeggen dat deze confrontatie met mezelf een bijzondere dimensie kreeg, niet alleen in de Nepalese setting waarin altijd alles anders loopt, maar ook tegen de achtergrond van Ellens mateloze enthousiasme voor alles wat ze aan indrukken kon opdoen.
Sogenji Desu: MU
In de zes maanden die ik met MU heb kunnen oefenen heb ik maar één keer een écht goede MU gegeven. ‘Now THAT’s a real MU,’ riep de Roshi enthousiast uit.
Sogenji desu: Hiroshima
In de vuurbal die op de explosie volgde werden mensen levend verbrand. Hun huid werd eerst plakkerig, dan vloeibaar en liet tenslotte los.
Sogenji Desu: OFURO
De irritatie die ik toen voelde. Toegesproken worden alsof ik een kleine jongen was! En dat natuurlijk alleen maar omdat Keisan, die als koban voorop liep, zélf als eerste het bad in wilde!
Sogenji desu: KOMAKU (slot)
Nadat ik de oorarts in m’n beste Japans bedankt had voor z’n goede zorgen liep ik terug naar Sogenji. Onderweg glipte ik stiekem even de Hallows in en trakteerde mezelf op een stuk cheesecake. Om het te vieren, zeg maar. OK, ik geef toe dat ik me een klein beetje schuldig voelde toen ik het – zittend op de trap van een klein buurttempeltje – opat. Maar ik liet het me er niet minder door smaken.
Fundamentele goedheid en verlichte samenleving
Fundamentele goedheid, je boeddhanatuur is niet iets wat hebben, het is wat we zijn. Boeddhist zijn is dit te geloven, te zien en te omarmen. Daarom zul je door het boeddhisme te beoefenen niets verkrijgen. Alles wat je doet door het boeddhisme te beoefenen, is uitdrukking geven aan je fundamentele goedheid.
