In China gaat de trouw aan de communistische partij voor de honderden miljoenen religieuze Chinezen boven goden. Dat stelt Peking in een hernieuwde poging om de doctrine van alle geloofsovertuigingen in dat land ondergeschikt te maken aan de grondbeginselen van de partij.
De Chinese staatskrant People’s Daily meldde deze week dat boeddhistische monniken en nonnen in de Tibetaanse Autonome Regio (TAR) een driedaagse training in Lhasa, de historische hoofdstad van Tibet, hebben gevolgd over het beleid van Peking inzake religies en Chinees socialisme met de bedoeling om hun, wat genoemd wordt, politieke overtuigingen en trouw aan de Chinese staat te versterken.
In een rapport van de communistische partij staat dat boeddhistische tempels een sleutelrol spelen in de stabiliteit van Tibet. Peking ziet deze trainingen- zoals in Lhasa, als een belangrijk middel om het communistisch beleid van China onder monniken en nonnen te propageren. De partij noemt het effectiever om boeddhisten het beleid te laten prediken onder hun medegelovigen dan door lezingen van derden of partijgenoten, stelt het rapport. Meer dan 20.000 communistische kaderleden zijn naar 7000 boeddhistische tempels gestuurd om de geest van het 19e partijcongres van de communisten bekend te maken.
Ongeveer 95 procent van de ongeveer 25.000 religieuze stafleden in Tibet slaagde voor een proeve van bekwaamheid over kennis van de grondwet, waarin gesteld wordt dat nationale wetten boven religieuze regels gaan.
Categorieën: Mensenrechten, Politiek, Onderwijs, Tibetaans boeddhisme
We hebben een gratis mailinglijst.
Abonneer je op onze ochtend- of avondeditie
Religie heeft in China altijd al aan de leiband gelopen. Anders was er simpelweg geen China. Dit was al zo onder de keizers, onder republikeinen, onder nationalisten en in fases (in zeer zeer extreme vorm) onder wat communisten genoemd wordt (= lees partij/staatskapitalisme). China is beslist niet uniek.
Vergis je daarbij niet dat China en ander Aziatische landen zeer slechte ervaring hebben met kerstening en in het kielzog ervan kolonisatie en andersom. De Brits-Chinese Opiumoorlogen zijn daar schandalige voorbeelden van. Ronduit kwaadaardig om zo de Chinese samenleving tot slaaf te maken.
In West, Noord en Oost Europa is over het algemeen het christendom te vuur en te zwaard opgedrongen. Daar waar politieke belangen en kerkelijke belangen samenvielen vond zelfs genocide (gedocumenteerd en al) plaats. Dit is uit het collectieve geheugen zo ver verdrongen dat Europa zich boeddha betere christelijk noemt. Europa wordt zelfs joods-christelijk genoemd, wat een enorme belediging is voor de miljoenen joodse vervolgden over de eeuwen. Blijkbaar zijn we in Europa zo gehersenspoeld dat we niet beter (willen) weten.
Het ging zo ver dat zelfs de Paus op bepaalde momenten protesteerde (gedocumenteerd) tegen de genocide, maar m.n. de Frankische heersers hadden er geen boodschap aan. Volgens de huidige internationale juridische maatstaven zou bijvoorbeeld Karel de Grote in Den Haag veroordeeld zijn als oorlogsmisdadiger. Ook weggemoffeld!
Er zijn verschillende manieren waarop samenlevingen omgaan met het opperwezen. In een theocratie staat de politiek onder controle van god-buiksprekers op ieder niveau van de samenleving. Dit zijn geen fijne samenlevingen, vinden ook velen van hullie.
In andere (westerse) landen zijn kerk en staat gescheiden, maar de ene godsdienst is meer gescheiden van de staat dan de ander. De god die in Nederland met ons is in de ‘bede’ is de hervormde god.
In Frankrijk scheidt men kerk en staat strikt van elkaar en men heeft het over de ‘vrijheid van geweten’. De Franse staat treedt op tegen sektarisch misbruik, maar dit wordt door godsdienstig gelovigen en sektarische bewegingen ervaren als inperking van mensenrechten. Met name vanuit de VS wordt de Franse staat bestookt om de scheiding van kerk en staat te versoepelen. Hierbij gaat de VS volkomen voorbij aan eeuwen godsdienstvervolging in Europa en m.n. Frankrijk. Noem het de arrogantie van de macht van een wereldmacht, inmiddels in verval.
Mijn mening: het is al te simpel om China vanwege zijn godsdienstpolitiek te verketteren. Kritiek op basis van mensenrechten is wel degelijk terecht, maar daar is China bepaald niet uniek in. Er is ook een andere kant. Juist vanwege mensenrechten is het zeer terecht om kerk en staat te scheiden. Getuige hiervan zijn over de eeuwen heen miljoenen onschuldige mensenlevens en met name in Europa.
Nederland staat op zijn kop vanwege het ontkennen van zijn slavernij-verleden. Waar we het maar niet over hebben is dat over het algemeen ons land en Europa te vuur en te zwaard bekeerd is tot het christendom.
Iets later in de tijd werd de islam elders in de wereld te vuur en te zwaard opgedrongen en hier spreken ophitsers al eeuwen schande over. Wat maakt het uit of je gedwongen werd moslim te worden of christen een paar honderd kilometer verderop of afgemaakt te worden? Geen moer, lijkt me.