Echte stilte is nooit stil
Je verklanken van de nembutsu
De nembutsu laat je toe dingen te verklanken die je niet onder woorden kan brengen: gedachten, gevoelens, emoties die op dat moment bij je spelen, maar die je niet kan uitdrukken met woorden. Immers, woorden alleen kunnen niet weergeven wat je juist voelt, beleeft, ervaart.
Stilte is nooit echt stil. Het pad van de nembutsu laat toe deze “al dan niet stilte” te verklaren, te verklanken. De storm die onderhuids woedt en zich in jezelf een vorm geeft, een emotie waarbij geen verdere uitleg nodig is: slechts nembutsu, Namo Amida Butsu.
Je dwaze poging om verlichting te bereiken.
Het moment duiden waarop verwarring niet langer je gedachten stuurt, maar waarop je in balans bent met jezelf en je omgeving, noemt men bewust aanwezig zijn. Dat ene moment is het moment waarop alles voor één tel samenkomt en je je plaats in de wereld ervaart: de directe ervaring zoals ze is, zonder vooroordelen, mening of opinie, gestuurd door je eigen illusies, een moment van onbevangen, niets opeisende, bewuste aanwezigheid.
Echte stilte is nooit stil. Het lawaai dat je stoort, maak je zelf. Uiteindelijk bestaat er geen verlichting, maar wel verlicht handelen. Waarom dan nodeloos streven door wanhopig vast te klampen aan zinloze meditatiepraktijken, die je zelf zinloos maakt door ze een verkeerde invulling te geven, door ze te richten op een misplaatst doel? Stiltemeditatie… gewoon zitten… geen plaats voor berekening, geen plek noch actie om verlichting te bereiken – maar slechts momenten creëren om jezelf terug te vinden.
Shaku Kajo
Piet Nusteleijn zegt
Wij kunnen ons alleen maar een voorstelling maken van stilte.
Dus hoe stil wil je stilte hebben?
Kan je het stil krijgen?
“Hoe gaat het met je, heb je het vandaag nog een beetje stil gehad?”(Een variant op “druk gehad”)
Echte stilte…
Je hebt stilte en echte stilte?
Jezelf terugvinden…
Ben je wat kwijt dan?
Natuurlijk snap ik best wel een beetje wat er zoal bedoeld wordt, maar ondertussen wordt er wel heel wat over “de stilte, jezelf en de verlichting” aangeleuterd…
Daar doe ik dan nu ook weer aan mee.
Hoe kan je overigens schrijven over zaken, bijvoorbeeld “verlichting”, die niet zouden bestaan?
Dat bestaat toch niet. Of wel?
Verbeelding, denken, verbeelding..verklanking. Poëzie.
Het leven. Mooi allemaal, met groet.