Ik wil dat elke dag bijzonder is.
Daarom start mijn dag met meditatie in stilte.
Om vanuit rust aan de arbeid te beginnen.
Gelijk een dirigent: vragen om stilte en aandacht voordat het orkest gaat spelen.
Waarom blijf ik me druk maken over het gebrek aan stilte? Ik kan niet anders, hoewel ik soms het gevoel heb aan een dood paard te trekken, maar nietsdoen is voor mij geen optie. Het gestaag doorgaan om lawaai en lawaaimakers aan de kaak te stellen en te pleiten voor meer stilte in de samenleving is voor mij waardevol: het bewustwordingsproces op gang brengen en aan de gang te houden voor meer stilte.
We hebben recht op stilte. Het is een fundamentele levensbehoefte net zoals schoon water en schone lucht.
Het lijkt wel alsof we de stilte niet meer durven toe te laten. We leven ingeplugd en aangelijnd. Overal hoor je ringtones; in de horeca, in de trein, in wachtkamers en ook tijdens voorstellingen, vergaderingen en concerten. We veranderen langzaam van homo sapiens naar homo arcum. Géén oog en oor meer voor onze omgeving, steeds maar turend naar beeldschermpjes. En de gevolgen daarvan kunnen desastreus zijn. In het verkeer komen jaarlijks tientallen, vooral jonge mensen, om het leven door het gebruik van smartphones. Ook al schrijven de kranten erover, besteden omroepen er aandacht aan, het appen en telefoneren blijft levens kosten. Er wordt veel te lichtvoetig met dit probleem om gegaan. We denken nog steeds, ten onrechte, dat we kunnen multitasken. We stappen in de auto,gaan rijden, stellen de navigatie in, doen de cruise control aan, luisteren naar de radio , eten een hap en spoelen dat weer weg met een drankje. Volgens Veilig Verkeer Nederland mag je wel handsfree telefoneren, maar ook dan is je aandacht niet meer bij het autorijden. En op de fiets kunnen we ook al niet meer zonder smartphone.
Begin vanuit stilte en als je gaat autorijden rijd dan en hou je aandacht alleen daarop gericht.
Als je naar school moet op de fiets, fiets dan.
As je gaat lunchen, eet dan.
Stap uit je informatiebubbel, wees inefficiënt en doe maar één ding. Natuurlijk kun je ook een contract(www.tbutterfly.nl) tekenen om apploos te fietsen , maar of dat helpt?
Elke activiteit vanuit rust en stilte beginnen helpt ons bewuster in het leven te staan.
We hebben net de “dag van de stilte” achter de rug; een dag met aandacht voor één uur stilte per jaar.
Ik wens dat elke dag bijzonder is.
Ik wens dat elke dag vanuit stilte kan beginnen.
G.J. Smeets zegt
“Waarom blijf ik me druk maken over het gebrek aan stilte?”
Zou het kunnen, Stiltespinster, doordat de geluiden waarop je je concentreert je gewoon niet bevallen?
Voor alle duidelijkheid: stilte bestaat niet. In jungle-kloosters ergeren meditators die stilte wensen zich aan het continue lawaai van schreeuwende apen en papegaaien. In akoestische isolatietanks komen proefpersonen erachter dat de bloedstroom in&rond hun gehoororgaan ergerlijk veel lawaai maakt.
Je zegt ook:
“We hebben recht op stilte.” Geen flauw idee wat dat betekent maar ik ben het met je eens over dat ingeplugd multi-tasken. Ik deel overigens niet je wens dat elke dag bijzonder is. Eén dag om de zoveel tijd is voor mij genoeg. 😎
Bert Dorrestijn zegt
Het is al laat in de nacht als ik dit stukje schrijf. Net wakker geworden uit een droom begeef ik mij naar de achtertuin waar ik in het donker plaats neem op een stoel en luister naar de geluiden van de nacht. Ik woon vlak achter de dijk aan de rivier de Wester Schelde, een drukke scheepvaartroute. De bladeren aan de bomen zwijgen vannacht, geen zuchtje wind. Wel hoor ik de zware cadans van de motor van een groot schip dat op weg is naar de haven van Antwerpen. Het zwelt eerst aan naarmate het schip dichterbij is en sterft langzaam weg in de nacht als het schip vordert op zijn tocht. Ik wordt vaak ‘s nachts wakker en geniet dan van de relatieve stilte om mij heen. Soms is het zó stil dat ik mijn eigen hartslag kan horen en de ruis die het stromen van mijn bloed in mijn oren veroorzaakt. Absolute stilte bestaat niet maar sommige geluiden komen op mij over als aangenaam en sommige als ongewenst en hinderlijk. Als de wind uit zuidwestelijke richting komt op een warme zomerse avond kan ik de rustige golfslag van de branding tegen het basalt op de dijk horen. Het is een aangenaam geruststellend geluid. Alsof het je in slaap wil wiegen. Wat ook erg aangenaam is zijn de vogegeluiden die op een doorsnee lentedag tijdens een boswandeling van alle kanten weerklinken met heldere tonen en grote diversiteit in repertoire. Het maakt mij blij. Hoewel ik in een relatief rustig buurtje woon is er ook soms de ergernis aan geluiden. De hard blaffende zware blaf van de Bouvier van een buurvrouw twee huizen verderop. De buurman die een brommer voor zijn zoontje aan het afstellen is en vijf keer achter elkaar heen en weer rijd over het gras achter de schuurtjes met een hard knetterend geluid. De buurman weer wat verderop die het onkruid in zijn tuin met een motormaaier te lijf gaat. Weer wat verder naar links de buurvrouw die de heg snoeit met een electrische heggenschaar. Hoewel dit niet tegelijkertijd plaats vindt maar verspreid over de dag is het een inbreuk op mijn gehoor. Als ik eindelijk ‘s avonds rustig in mijn kleine wilde tuintje zit en de vogels ( tsjilpende mussen, babbelende spreeuwen, een zingende merel, zacht piepende mezen) observeer. Hoor ik uit het bovenraam naast mij het electronische geluid van een stem uit een telefoon. Het buurmeisje heeft een gesprek van ongeveer een uur terwijl het raam openstaat………Ja, ik begrijp het pleidooi voor stilte goed. De mens maakt veel geluid. De tijd dat tuinen met handgereedschap gedaan werden is voorbij. Het zijn de machines die het overgenomen hebben. Auto’s, telefoons, tv’s, bladblazers, scooters, veegwagens, electrische grasmaaiers en heggenscharen, boormachines, schaafmachines, schuurmachines, vliegmachines etc. Ik verlang soms met nostalgie naar de handgereedschappen die men in de vroegere tijden gebruikte met veel vakmanschap en meer geduld en geniet nog even na van de nachtelijke rust op mijn achterterras in mijn tuin. Ssssssst zachtjes……..