Stiltespinster- large brains

Leven en laten leven, dat is de kern om te laten zijn wat is. Lukt dat altijd?  Als het om geluidshinder gaat, dan lukt mij dat niet. Alle goede adviezen ten spijt, maar ik voel  irritatie.

Wat is geluidsoverlast?

Geluidsoverlast treedt  op wanneer  een omgevingsgeluid het moeilijk maakt om in een gewenste (ontspannen) mentale toestand zoals slaap, concentratie of zomaar wat dromen, te komen of te blijven.

Voorbeelden:

• Een mug die zoemt wanneer je wilt gaan slapen.
• Geluiden die afleiden wanneer je je wilt concentreren.
• Geluiden die indicatief zijn voor iets vervelends ( omdat ze lang duren of omdat ze je aan iets vervelends doen denken).

Deze geluiden nemen als het ware de controle over wat je met je hersenen wilt doen en dat blijken we even irritant te vinden als iemand die steeds de aandacht trekt. Omdat niet alle geluidsbronnen evenveel ongewenste aandacht trekken (en daarmee niet allemaal even irritant zijn), is het beter om te spreken van geluidsbronoverlast.

Onderzoeker Tjeerd Andringa legt dat uit: “Geluidsoverlast is eigenlijk niet de beste term. Geluidsbronoverlast zou een betere term zijn. Bij geluidsbronoverlast gaat het om een bron , die hoorbaar is natuurlijk, maar die bron is niet relevant voor jou ,maar misschien relevant voor iemand anders. En die bron die trekt de aandacht zonder dat jij dat wil dat die de aandacht trekt  .Dat betekent dus dat iets in de buitenwereld , die bron , bepaalt waar jij je aandacht op richt. En dat is natuurlijk heel irritant. Daarom gaan geluidsoverlast en irritatie altijd samen. En het probleem nu is dat als geluidsoverlast maar lang genoeg doorgaat dan kan die irritatie zich opbouwen  tot een echt groot probleem  in het dagelijks leven.”

Het bovenstaande verwoordt precies mijn ervaring. Ik kan me er niet aan onttrekken . Dagelijks honderden keren impulsgeluiden die mij opschrikken , mij uit mijn evenwicht brengen, mij iets anders laten doen wat ik eigenlijk van plan was. Hoe kan dat nu?

Tjeerd Andringa: “Onze hersenstam bepaalt welke geluiden we kunnen negeren. Dit gebeurt met een vrij eenvoudige analyse. De verder te negeren geluiden vormen de achtergrond. Onze grote hersenen analyseren het deel dat we niet negeren. Dit kan met bijzonder complexe en variabele methoden. De niet genegeerde geluiden vormen de voorgrond.”

Het ligt dus aan mijn grote hersenen! Of toch aan de bron die de oorzaak is! Het is in ieder geval een bron van inspiratie.