In het huis van Moeder Aarde aanschouw ik vol ontzag torenhoge bomen, Red Cedars en Douglas sparren. Zij lijken voor eeuwig geworteld. Zo hoog als de bomen reiken, zo hoog wil mijn ziel zich verheffen. Zo robuust als de woudreuzen ogen, zo robuust wil mijn ziel zichzelf ervaren.
stilte
De rug recht, het hart zacht (5)
Wat ons vandaag ontbreekt, is niet compassie. Wat ontbreekt, is moed. Een nieuwe soort christelijke moed die zacht is van hart, maar helder in grenzen. Die niet polariseert, maar wel positioneert. Die zegt: tot hier en niet verder – zonder te verachten. Die weigert liefde los te koppelen van waarheid.
Menno – tegengehouden
Het kan niet anders of zijn ouders horen hoe allerlei gevoelens hem de adem benemen en hem de strot dichtknijpen. Hij is ongelooflijk blij dat opa hem moet hebben gevoeld en gehoord, zoals Aya haar vader voelde en hoorde in haar slaap. Maar hij is ook boos op zijn grootvader, omdat hij hem heeft verraden aan zijn ouders, door zijn naam te noemen. Hij voelt een intens verdriet opkomen om wat er staat te gebeuren.
Altijd maar dóór. Tot we stilstaan.
Wat is er toch aan de hand? Waarom blijven we doorgaan, zelfs als het niet meer hoeft? Wat maakt dat zoveel mensen onrustig worden wanneer de wereld even stilvalt? Verveling is het niet. Het is iets anders. Iets diepers.
Waarom Hadewijch zacht zweeg en ik zacht spreek
Het einde van het verhaal van God en het einde van het verhaal van niet-God.
Het jaar 2025 – dag 27 – stilte
Namen worden voorgelezen, om de genoemden niet te vergeten.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Sst!
LuiSster goed.
Het jaar 2025 – dag 6 – afgodsbeeld
Oh, beeld, waar ben je, waarom heb je mij verlaten?
Somewhere over de rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Het vragenvuur als purgatorium
…
Stiltespinster- large brains
Leven en laten leven, dat is de kern om te laten zijn wat is. Lukt dat altijd?
God is een boek met zeven zegels
Voor wie ze niet verbreken wil zijn zegels was.
Guy – dhammazaadjes – Ook al vergaat het lichaam, er is niets te vrezen
Op 1 november sloot Johan C. de stille online meditatie af met onderstaand prachtig gedicht. Een juweeltje. Johan liet zich inspireren door vers nr. 16 van de Tao Te Ching van Lao Tse in een vertaling van de pas overleden auteur Kristofer Schipper.
Hoe je zonder spreken of zwijgen uitdrukking geeft aan niet weten
De beste antwoorden zijn vragen.
De waarheid is dat je van alles aanneemt over de waarheid
Een goed begin is het hele werk.
Zen en de kunst van het uitdrukken
De uitdager uitgedaagd.
Moeten we over zen spreken of zwijgen?
Tussen drie kwaden vind je het woordloze woord.
Woorden voorbij de stilte voorbij de woorden
Twee onverbeterlijke kletskousen.
Je kijkt uit het raam…
…
Stille rebellie in Amsterdam
Onze wereld staat op allerlei manieren en plekken in brand. De humanitaire en ecologische catastrofes zijn talrijk. En we weten vaak niet goed wat we kunnen doen om de problemen op te lossen of erger te voorkomen. Het denken alleen zal ons geen antwoorden geven op de vraag hoe te blussen.
Ardan – Ik ben mezelf kwijt
Bij mij thuis heb ik zeven konijnen. Ik heb een groot stuk tuin afgezet waar ze naar hartenlust kunnen graven, rennen, gras eten en chillen in de zon. Gewoon waar ze fijn ‘konijn kunnen zijn’. En ik geniet er heel erg van om daar naar te kijken. Maar wat me nou heel erg verbaast bij die konijnen is dat ze allemaal verschillend zijn. Ik bedoel niet de uiterlijke kenmerken, dat de ene bruin is, een andere zwart of wit, of vlekjes heeft, nee, ik bedoel dat ze allemaal echt ánders zijn. Ik dacht altijd dat een konijn gewoon een konijn is. Net zoals ik dacht dat muizen gewoon muizen zijn. Maar dat is dus echt niet zo. Ik heb een bazig konijn, een wat onhandig konijn, een heel slim klein konijn, een konijn die vinnig is, een stuurs konijn en een heel lief zachtaardig konijn.
Klaarheid
…
Wereldverbeteraar
…
Eenvoud
…
Het jaar 2024 – dag 228 – stilte
Geen applaus bij het einde.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
