‘Ik ben net terug van een schitterende wandeling. Staande bij het Canadameer, met een waterig zonnetje, een vlucht vogels en een midwinterhoorn, voelde ik een sterke verbondenheid met alles om me heen. Ik wil –met mijn kunstuitingen- mensen bewust maken over de impact die geluidsoverlast kan hebben op je gezondheid en je hele welbevinden.
Sinds 2012 hou ik me bezig met het maken van grote ondraaglijke sieraden. Ondraaglijk omdat hard geluid voor veel mensen ook ondraaglijk kan zijn. Ik wil graag een draadje mee weven in het weefsel der mensheid en dat draadje moet ik dan eerst spinnen.
En al spinnend kwam ik tot de gedachte dat geluidsoverlast uitgebeeld kon worden in grote sieraden. Regelmatig stel ik ze ten toon in de hoop dat men zich gaat realiseren dat geluidsoverlast een van de ergste soorten van overlast is.’
Beeldend kunstenaar Stiltespinster maakt haar sieraden van ‘weggegooid spul’, alles komt van de kringloopwinkels, rommelmarkten enz. Men heeft het schijnbaar niet meer nodig, zegt de kunstenaar.
Hoe hou je je overeind als je dagelijks gestoord wordt in je bezigheden. Vele decibellen worden regelmatig over me uitgestort. Probeer dan maar eens geconcentreerd te werken. Ook mediteren is dan een beproeving. Ik probeer me te focussen op de processen die zich in mijn innerlijk afspelen. Een journalist die mij eens thuis opzocht en mijn verhaal aanhoorde vroeg zich verbaasd af hoe ik me overeind hield. ”En u blijft er zo vrolijk onder” werd mij medegedeeld. ”Ja, wat moet ik anders?”, was mijn reactie. Is je grootste vijand niet je beste leermeester? Ik weet het niet…ik weet niet waar ik de kracht vandaan haal. Is het innerlijke veerkracht? Of word ik omringd door krachten van buitenaf? Ik weet het niet…
Veerkracht
Laatst las ik een stukje van een mevrouw die gek werd van haar rumoerige bovenbuurman. Wanneer iedereen al op één oor lag begon de bovenbuurman pas te leven. Het is maar wat je leven noemt, maar voor hem was dat zuipen en snuiven. Blijkbaar werd hij er toch ook niet gelukkig van, want na enige tijd begon het schelden en vloeken en het smijten van meubilair. Dit duurde jaren en de vrouw werd er horendol van. Elke dag zag ze ertegen op om naar huis te gaan. Gelukkig voor haar greep de woningbouwstichting uiteindelijk in en werd de buurman uit huis geplaatst .Er kwamen nieuwe buren en bij het eerste harde geluid dacht ze: “o nee hè , het gaat toch niet weer beginnen”. Haar systeem was zodanig vergiftigd dat ze op elk geluid alert reageerde. Maar gelukkig trof ze deze keer rustige buren. Het is toch wat op deze rumoerige aardkloot. Zelfs de dieren blijven niet verschoond van geluidsoverlast.
In de stad is het druk: trams , auto’s , motoren , bussen enz. Dus wat doe je dan? Verhuizen naar een hutje op de hei. Heerlijk rustig. Genieten van de vogels, de wind die door de bomen ruist , het zoemen van de bijtjes, in de verte een haan , gakkende ganzen die overvliegen, een krassende kraai, in de boom bij het huis een duif die koert, egeltjes die ritselend door de bladeren struinen ,achter mijn huis in het bos hoor ik een hert burlen, eendjes zwemmen snaterend door de sloot , kortom een kakafonie aan geluiden. Het is net een prachtig concert alleen kan ik niet zien waar de dirigent is.Stoor ik me eraan? Niet in het minst. En net als de filosoof Bas Haring vraag ik me af waarom ik me niet aan eenden stoor maar wel aan brommers?
Maar mijn hutje op de hei is veranderd in een “ horrorhome”. Geen lieflijke natuurgeluiden meer maar gebonk en getimmer, brommerlawaai, hondengebulder ,carbidschieten , shovels , enz.
Hutje op de hei.
Wat kan alles toch vreemd lijken. Houdt u niet van muziek in een restaurant, dan mag u buiten op het terras gaan zitten in de kou. O, u bent ook niet zo’n voorstander van vuurwerk? Nou, dan huurt u met oudjaarsavond gewoon ergens een bungalowtje op de hei, lekker rustig. En voor de eeuwig klussende buurman wordt ú verzocht om oordopjes in te doen. En als je last hebt van buurmans honden dan moet je maar verhuizen! Het lijkt de omgekeerde wereld wel!
Waar zijn de weldenkenden gebleven?
Categorieën: Beeldende kunst, De werkplaats
We hebben een gratis mailinglijst.
Abonneer je op onze ochtend- of avondeditie
Wat een originele kettingen! Duidelijk gemaakt door een creatieve, expressieve en gevoelige kunstenaar.
Het aspect van recycle, re-use, en omdat er kunst mee wordt gemaakt, up-use, vind ik ook fantastisch.
Dank voor het compliment Paula.
Up-use vind ik een mooie term , ga ik zeker eens gebruiken.
Stiltespinster
Goed stuk, ik ben dus niet de enigste, en het ligt niet alleen aan mij Ik heb zo”n last van mijn bovenbuurman, en van andere luiddruchtig levende/pratende buren. Gelukkig heb ik nu een goede gehoor beschermer. Ik ben ook nog licht autistisch/HSP, dus alles komt nog eens zoveel keer harder bij mij binnen.
Welkom bij de club! Nee, je bent echt niet de enige. Heb je al gevraagd of het anders kan? Hoor je woordelijk wat ze zeggen?
Ik kan niet laten om even een reactie te plaatsen omdat ik als zo velen de situatie herken. Ik leef in de gelukkige omstandigheid dat ik rustige buren heb. mijn commentaar lost natuurlijk de herrie niet op, maar ik hoop dat het even wat gemoedsrust brengt.
gebonk en getimmer, brommerlawaai, hondengebulder ,carbidschieten , shovels , enz. Ze zijn niet in overeenstemming met het natuurlijk gebeuren, ze doen maar wat. Het is de prijs van vooruitgang, een onoverkomelijkheid voor het menselijk welzijn en de gehechtheid aan een comfortabel leven.
Heerlijk rustig. Genieten van de vogels, de wind die door de bomen ruist , het zoemen van de bijtjes, in de verte een haan , gakkende ganzen die overvliegen, een krassende kraai, in de boom bij het huis een duif die koert, egeltjes die ritselend door de bladeren struinen ,achter mijn huis in het bos hoor ik een hert burlen, eendjes zwemmen snaterend door de sloot , kortom een kakafonie aan geluiden. Het is net een prachtig concert alleen kan ik niet zien waar de dirigent is.
Ik vermoed dat de dirigent dichterbij is dan dat je je voor kunt stellen. Zo iets als,.. zoeken naar je bril die je even op je voorhoofd hebt gezet
Mooie reactie, dank je wel.
De dirigent heeft het inmiddels wel rustig gekregen!
Ervaringsdeskundigen weten slechts wat het betekent.
De redactie gaat enkele uren dicht om zich voor te bereiden op 2016. Herrie is afschuwelijk, op straat is het een herrie van jewelste momenteel. Zwaar vuurwerk, dat soort dingen. Jaren geleden zat ik in de gompa van mijn sangha. We studeerden. De leraar gaf uitleg. Het was zo intensief en vredig. Ineens leek het alsof er een vliegtuig de gompa binnenvloog. Iemand begon met een drilboor (kango) tegels los te krikken of zoiets, een verdieping hoger. We konden elkaar niet meer verstaan. De leraar zag onze verwarring en zei: Het is niet erg, het is maar geluid. Ik vertel dit zonder reacties los te willen weken, alsjeblieft niet. Maar nadat de leraar had gesproken studeerden we verder. En de kango boorde door. We waren blij voor de gebruiker, dat hij iets moois aan het maken was.
Ook een mooie reactie Joop… het is maar geluid.
Toch schrijf je dat herrie afschuwelijk is.
Het gaat natuurlijk niet alleen om het geluid zelf , maar ook om de intentie en de duur.
Ik wens je een rustig vredig 2016 toe.
Moge iedereen wakker worden .
“Het gaat natuurlijk niet alleen om het geluid zelf, maar ook om de intentie en de duur.”
Mwa. Het gaat m.i. om je *eigen* intentie en duur.
Laat me als mede-ervaringsdeskundige een duit in de geluidszak doen. Tussen mijn oren zit decennialang een harde piep: tinnitus. Daar zit helemaal niemands intentie bij en ik weet dat de duur ononderbroken zal zijn tot mijn dood. Je zegt het: herrie is afschuwelijk. Maar herrie heeft zeer zelden een intentie terwijl het altijd voortduurt. Zelfs in een acoustische isoleertank hoor je je bloed door je aderen pompen. En ook daar is geen sprake van intentie. Het gebeurt gewoon.
Beste Smeets, gelukkig nieuwjaar!
Als het om tinnitus gaat , wat ik zelf ook heb , heeft u helemaal gelijk. Het gebeurt(gewoon).