Met honderden tegelijk scheerden meeuwen, spreeuwen, kraaien en mussen rond het dode duivenlijf. Twee steenuiltjes zaten roerloos op hun weilandpalen. Hun kopjes ronddraaiend om het schouwspel in de gaten te houden.
vogels
Het jaar 2021 – dag 312 – roerloos
Vogels maken het leven leuk.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Dier-zijn-dagen in de levensloop van een Boeddha
Op een dag viel het lot op een drachtige hinde. De hinde ging naar de Bodhisatta en zei: het lot is op mij gevallen maar ik ben drachtig en zo zouden er twee sterven. De Bodhisatta werd bewogen door mededogen en nam haar lot over.
De Stiltespinster- geluidsoverlast gevat in grote sieraden
Sinds 2012 hou ik me bezig met het maken van grote ondraaglijke sieraden. Ondraaglijk omdat hard geluid voor veel mensen ook ondraaglijk kan zijn.
Dick – bloei
We hoeven alleen maar te zijn wat we al zijn: mens. Het is lente. We horen de godganse dag vogels zingen. Het werkt aanstekelijk. We pakken buiten coronatijd een terrasje. En opeens hebben we oog voor wat zich voor onze neus afspeelt.
Dier-zijn-dagen in de levensloop van een Boeddha
Vandaag is het dierendag. Een mooi moment om herinneringen op te halen aan een van die keren dat de Boeddha herboren was als dier.
De Dood op de Weg
Deze morgen ben ik vroeg op pad gegaan. Het waait stevig. Het wegdek is nat en al snel vallen mij op het zwarte asfalt vreemde kliederige hoopjes op. Bij nader onderzoek blijken het platgereden groene kikkers te zijn.
Leven in Thailand: Moordweekend
Er bleek een grote slang op het dak te glibberen. Het beest had door het gaas heen een van de dwergpapegaaitjes gegrepen. We hadden geen idee wat voor slang of het was, maar wilden uiteraard ook het vogeltje bevrijden, dus begonnen we het beest maar stevig met een bezem te meppen.
De dood is om het even altijd blijven leven
Dat kijkspel kost nogal wat, pinda’s pindakaas, vogelzaad en vetbollen- ze vreten me helemaal arm.
Ik pas!
‘ Schaterlachend sta ik op en loop zo snel ik kan, half struikelend, naar de deur… de zendo uit… de tuin in. Buiten rol ik letterlijk in het gras door een aanval van de slappe lach zoals ik die vanaf mijn kinderjaren nooit meer heb gehad!’
