Ze lopen over puin van in elkaar gestorte gebouwen achter hun vader en moeder, hun ouders aan. Of schuilen met hun ouders voor raketaanvallen. Sommige kinderen dragen een grappig rugzakje van vroeger. De ouders zijn bang maar kunnen dat niet laten blijken. Het komt wel goed, zeggen ze tegen hun kinderen.
Ze hebben niets meer, alleen elkaar. Kinderen vertrouwen hun ouders, ze volgen ze waar ze ook heen gaan. Ook naar het niets. Als de grond letterlijk onder hun voeten wegzinkt. Of raketten inslaan. ‘Het komt goed, hoor.’
In het boeddhisme is er een tekst die handelt over het gedrag van een moeder jegens haar kind. Zij zal er alles aan doen om dat kind te redden, te beschermen. Alles.
De beelden zijn zo hartverscheurend.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
