Wat zoeken wij in de boeddhaweg dat het het waard maakt ons de beproevingen van een niet cultuureigen pad te getroosten?
Wat is de zenpraktijk? Zitten en mediteren, zou menigeen waarschijnlijk zeggen.
Mispoes. ‘Wat is de zenpraktijk?’ is een koan, zo je wilt. Het antwoord luidt: ‘Leven in aandacht’. Maar zo’n antwoord voldoet niet voor een koan. Laat maar zien dat je het doet.
‘Zitten en mediteren’ gelijkstellen met ‘leven in aandacht’ is verwarren van een specifieke vorm met een generieke vorm.
Leven in aandacht is er voor de hele dag, ook zonder zitten en mediteren.
Wie is aangeraakt door de geest van bevrijding is vrij om het vlot van zen en boeddhisme achter zich te laten.
* * *
De afgelopen week werd Amerika’s legendarische burgerrechtenactivist John Lewis begraven.
Hij had de tegenwoordigheid van geest om het lampje nog eenmaal door te geven in een afscheidsbrief, geschreven op zijn sterfbed. De brief, zo had hij beschikt, moest op de ochtend van zijn uitvaart in de krant staan.
Compassie vindt hij bij zijn medemensen. Praktische lotsverbetering op een aarde die bol staat van lijden, is een moeizaam, maar onvermijdbaar pad.
In John Lewis ontwaar ik de gestalte van Thich Nhat Hanh.
Beiden geïnspireerd door Martin Luther King Jr. en de weg van de geweldloze actie.
In de kerk in Atlanta zingen en swingen baptistische congreganten dat het een lieve lust is. Het geluid van één klappende hand klinkt wanneer zij, ogen dicht, tasten naar de aanwezigheid van de geest van waarheid en bevrijding.
Oh Yeah!
Baptisme lijkt meer kaas van bevrijding te hebben gegeten dan boeddhisme.
In het christendom zitten zaden van bevrijding en van gelijkmaking die de Amerikaanse burgerrechtenbeweging en bevrijdingsbewegingen de wereld rond vleugels hebben gegeven en geven.
Wat zoeken wij in de boeddhaweg dat het het waard maakt ons de beproevingen van een niet cultuureigen pad te getroosten?
Is leven in aandacht met, te midden van baptisme niet vruchtbaarder dan mediteren op een wijze die historisch gezien bedoeld is voor monniken?
En dan: dat oeverloze gezwam: ‘wat is boeddhisme?’
Wat drijft ons? Wat beelden wij ons in?
kees moerbeek zegt
Ik zie dat je vragen over boeddhisme hebt en niet onderbouwde bezwaren. Ook iets over bevrijding en je teleurstelling daarover i.v.m. boeddhisme. Vervolgens verwacht je meer van baptisme, waarin je boeddhisme juist herkent.
‘En dan: dat oeverloos gezwam: ‘wat is boeddhisme?’ Zwammen, Taigu toch!
Sorry hoor, maar ik kan dit niet meer volgen: wat is hier werkelijk aan de hand?
Ujukarin zegt
Oeverloos gezwam, ook over de identiteit van hun geloof, ervaar ik minstens even vaak van missionarissen van Christelijken huize. Inclusief baptisten, alleen al hun boeken over waarom-geen-kinderdoop kunnen hele bibliotheken vullen ;-)
With folded palms,
Arina zegt
Omdat ons ‘ cultuureigen pad’ zijn eigen beproevingen heeft, denk ik, met voor sommigen van ons onoverkomelijke bezwaren.
Maar begrijp je punt.
Piet Nusteleijn zegt
Wat beweegt je? Wat drijft ons? Wat beelden we ons in?
Ontzettend belangrijke vragen, Taigu.
We beelden ons veel in, we bedenken heel veel. We bedenken godsdiensten. We bedenken zelfs God. We bedenken vele oevers en inderdaad, oeverloos zwammen we over de oevers en de stroom van de rivier tussen oevers. Over hoe levens verlopen.
We gebruiken zogenaamde godsdienstoefeningen om voorbij dat denken te gaan en voorbij dat gezwam en gezever.
Je bent vrij en maakt een keuze voor hetgeen je het meeste biedt: vrijheid/inzicht/verlichting.
En helemaal je verliezen en los gaan in de gospel, samen zingen, aanroepen en schreeuwen is een fantastische beleving en meditatievorm.
Thich Nhat Hanh (over de weg van geluk, begrip en liefde) is een groot therapeut/genezer.
Met groet.
Taigu zegt
Dank allen voor het commentaar…
“Het godsdienstig leven, juist omdat het leven is, kent zijn periodes van ups en downs, van stilstaand water en stroomversnelling, van Réveil en Revival.”
Elisabeth Kluit (1903-1977), Het Protestantse Réveil 1815-1865, diss. 1936
Verder zie de Sutra van Mattëus 7:1-6