Scholen zijn voor mij geen laboratoria om vrije geesten te ontwikkelen, maar gestichten die zijn opgericht om mensen in het gareel te houden zodat ze geen maatschappijverstoorders worden.

Ik had de mazzel om een jonge vent te zijn in de hippie flower powertijd waarin de autoriteit leek te zijn teruggedrongen en je je als een autonoom persoon kon ontwikkelen. Dat dreunde door tot in de universiteiten en het leger, een dienstweigeraar werd ook zonder S 5 niet langer geminacht. Hoogleraren werden Karel of Piet genoemd en beseften hun positie in die tijd. Wie het niet heeft meegemaakt kan je het niet uitleggen.

Ik heb een neef die hoogst intelligent is en ook de handen uit de mouwen wil steken. Hij wordt bij geen enkele baas aangenomen omdat hij te kritisch is. Hij is autonoom. Ik mag hem wel. Ik heb twee kleinkinderen- eigenlijk heb ik ze niet in eigendom maar ze noemen mij opa, die afhankelijk zijn van hun ouders maar verder autonoom zijn geboren. De oudste gelooft niet alles wat ik zeg, verbetert mij soms.

Overdag gaat hij net als zijn broertje naar het gesticht- en leert daar ook Spaans en over een paar jaar Chinees. Dat kan geen kwaad. Maar ik hou mijn hart vast dat die kinderen eenvormig zullen worden, maatschappelijk aangepast. Terwijl wij juist zo’n behoefte hebben aan onaangepasten, de kritische geesten. De autonomen.

Toen hij nog leefde had ik als journalist contact met de Nederlandse vrijheidsstrijder en autonoom De Rooie Reus, ook Dirk de Vroome geheten. Als ik hem een kopje thee aanbood keek hij mij fronsend aan. Werd er een poging gedaan hem om te kopen? Als Dirk voor de rechter werd gedaagd omdat hij een bevel van de autoriteit niet opvolgde droeg hij zijn rode toga. Hij wilde niet voor een rechter onderdoen.De eerste keer dat Dirk zo gekleed voor de rechter stond werd hem bevolen de toga uit te trekken. Heel langzaam voldeed Dirk aan die opdracht. Toen de rechter doorhad dat de Reus onder zijn toga piemelnaakt was, moest hij zich als de wiederweerga zich weer aankleden. De rechter voelde zich autonoom, Dirk was het.

Moedig voorwaarts!

BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, heimwee naar Chef, de Kloosterbunker, Bunkerstad, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. Kwaad spreken over Feyenoord. Breken met de familie. Het haten van planten en groenten. Aantijgen of beschuldigen. Het stopzetten van gedachten. Sprookjes verwerpen. Houden van Donald Trump. Sommigen voederen geen vogels meer. Of gaan de redactie stalken en bedreigen. Of geloven niet meer in Sinterklaas. Of wantrouwen de banken. Of er kruipt een poes op je hoofd.