Wat valt te herkennen van de jeugdige gezichten die in die zesde klas verwachtingsvol naar de toekomst keken? Onze oude meester, nu zevenentachtig, voelt door zijn vitale uitstraling als één van ons.
Wouter ter Braake
Doelloosheid?
Wie of wat heeft een doel? Jij, de vogels, de schrijver van deze overpeinzing, een verhaal waaraan ik zonder doel begonnen ben?
Boeken – Dichter bij de ziel
‘Spirituele zienswijzen reiken richtingen aan, maar geven geen pasklare antwoorden op alle levensvragen. Mijn gedichten bleven komen. Zij bleven komen uit het diepst van mijn ziel en raakten aan levensvragen, vaak aan verborgen mysteries.’
Boeken – Het openstellen van ons hart
‘Magisch brein, magisch hart’ van James Doty zet de aard van ons zijn prachtig uiteen. Hij doet dit via een concreet, op ervaring gebaseerd, verhaal. Helder, begrijpelijk en meeslepend geschreven.
Wouter – vrede in tijden van oorlog
Mijn hart bloedt bij het leed van de bevolking van Oekraïne en ook bij het lot van de door het Poetin-regime misleide Russische soldaten. Het is niet hun belang waarvoor ze lijden en sneuvelen.
Boeken ‘Omarm de chaos’
Behalve gezichtspunten op het omgaan met veranderen en met weerstanden geeft Jan Rotmans ook praktische handreikingen via zogeheten ‘transitie expedities’, praktische persoonlijke retraites.
Gaudi en Hundertwasser in Goor
Ik ben helemaal onder de indruk. Dit gebouw verdient de prijs voor de meest gedurfde, onorthodoxe en subliem geslaagde unieke vormgeving. Hulde. Foto’s Wouter ter Braake.
Wouter – kabinet negeert de chaos
Hoe gezapig verloopt, contrair aan de maatschappelijke werkelijkheid, het ‘debat’ in Den Haag. Och wat vuurwerk als het gaat om een vorm van weerwoord tegenover het provocerend en escalerend taalgebruik van de PVV of Forumleden. Vergeleken met wat ons allemaal te wachten staat is het geneuzel.
Kleren van de keizer
Het besef van alom verbondenheid. Dat vertelt dat als je anderen tekort doet, jij jezelf te kort doet.
Het klappen van de zweep – een wakkere geest in de woonopstand Rotterdam
Wegrennend kwam ik terecht in een doodlopend straatje. In een portiek werd ik, ongewapend, geen agressieve bedoelingen, wel boos over een onrechtvaardige vernietigingsoorlog, in elkaar geramd door twee agenten en tot nadenken gestimuleerd over het maatschappelijke en politieke systeem in ons land.
