Dhamma kent geen referentiepunten. Referentiepunten creëren dualiteit.
Columns
Het altaartje van de tussengod
Ik wil de heuvels in, maar T. vindt dat niet OK. Beren, slangen, wilde varkens. Ze bedoelt dat ze schrik heeft van de kami, de geesten die daar huizen. Ik ga toch. Stuit op een open plek in het bos met een shintoschrijntje, opgedragen aan de plaatselijke bosgeest. Een duistere plek.
Het jaar 2024 – dag 177 – zilverenduim
Hoop in een lastige wereld.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
De drie biggetjes van het ego
Veranderlijkheid maakt ons bang, niets blijft zoals het is. Onze angst is de wolf. De boze wereld die onze huisjes niet alleen omver kan blazen maar subtiel langs onze kieren en constructiefoutjes kan binnendringen. Onze geest bezweert pijn en angst met opvattingen en oplossingen die we aandikken tot ze solide lijken als steen. Daardoor staat er een muur tussen ons en de naakte realiteit. Achter de muur is het veilig maar ook eenzaam, vervreemdend. We voelen vaag aan dat er iets niet klopt. De breuk in onze geest isoleert ons van de stromende natuur. En ons isolement maakt ons opnieuw bang. De wolf sluipt niet alleen buiten rond maar zit in ons en huilt in onze dromen.
‘Trouwen kan altijd nog’
Tot 1956 moesten getrouwde vrouwen hun man om geld en toestemming vragen als ze bijvoorbeeld kleding of apparaten wilden kopen. Ook konden ze geen verzekeringen afsluiten of geld van de bank halen. Vrouwen waren ‘handelingsonbekwaam’, zoals dat indertijd werd genoemd. Alleen voor de dagelijkse boodschappen kreeg de vrouw huishoudgeld en de goedkeuring van de echtgenoot. Op 14 juni 1956 werd deze ‘Wet handelingsonbekwaamheid’ afgeschaft. Het bleef echter in veel beroepsgroepen nog jarenlang normaal dat vrouwen hun werk door huwelijk of zwangerschap kwijtraakten. Nu nog krijgen vrouwen vaak minder betaald voor hetzelfde werk als mannen. Bay Hagebeek luisterde naar een vrouw die decennia terug al een rechtszaak aanspande tegen haar werkgever en die ook won.
Het jaar 2024 – dag 176 – eenfotovanvroeger
Een herinnering aan veertig jaar geleden.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Leven in Thailand – Vergankelijkheid
Tja, en dan die verandering die haast altijd ‘groot’ voelt: de dood. De dood ís natuurlijk ook groot. Maar in mijn beleving niet groter dan het leven. Meer een fase die er onvermijdelijk bij hoort als je eenmaal geboren bent. En die niet beter of slechter is dan al die andere fasen die we gaandeweg meemaken. Maar ook de dood heeft in onze cultuur een zware, negatieve betekenis. Liever hebben we er niet mee van doen. Wanneer een hoogbejaarde grootouder overlijdt kunnen we dat als erg verdrietig ervaren, maar gezien de leeftijd is het dan vaak vanzelfsprekender er vrede mee te hebben. ‘Toch een mooie leeftijd, 98 jaar’, of ‘ze was er ook wel klaar mee, met het leven.’ Maar niet iedereen wordt 98 jaar.
Guy – dhammazaadjes – Conditionering gebeurt niet zomaar
De Boeddha stelde in de Samyutta Nikaya dat ‘wie zuivering nastreeft met uiterlijke middelen, niet gelouterd wordt.’
Mijn weg
…
B’eter Simpele doordeweekse groentencurry met garam masala
Een goede maaltijd is voor mij een maaltijd die ten eerste plantaardig is, ten tweede veel groente bevat, ten derde geen witte rijst, pasta of grote hoeveelheden aardappelen maar zilvervliesrijst, volkoren pasta of volle granen, en tot slot iets eiwitrijks. Daarnaast uiteraard ook smaakmakers zoals kruiden en specerijen.
Het jaar 2024 – dag 173 – knuffels
De Leeuwen maken mij blij.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Vrijdag Zindag – De betekenis van betekenis
Elders in de wereld verloopt dat eerste uurtje van de dag heel anders. De mens, waar ook ter wereld, onderscheidt zich door een uitbundig vermogen om de wereld op geheel eigen wijze te benoemen. Zo ontstaan de vele culturen, talen en religies. Iedereen speelt met repertoires vol betekenissen, klaar voor gebruik – en aanpassing.
Het jaar 2024 – dag 172 – kijkrichtingleven
Dingen bestaan wel maar je ziet ze niet.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Het jaar 2024 – dag 171 – verwerpelijk
Zijn gedachten net zo misdadig als uitspraken?
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
De ziel van een kom
…
Guy – dhammazaadjes – Conditionering gebeurt niet zomaar
De Boeddha stelde in de Samyutta Nikaya dat ‘ wie zuivering nastreeft met uiterlijke middelen, niet gelouterd wordt.’
Waarom Boeddha gekken en junks niet zo boeiend vond
Een van de kortste routes naar een psychose is te fanatiek mediteren. Ik mocht het zelf ervaren, velen kunnen het me nazeggen. Wie verlichting zoekt in het boeddhisme als panacee tegen psychisch ongerief, kan van een koude kermis thuiskomen. De Boeddha zelf had weinig te melden over de GGZ. Volgens hem kwamen alle vormen van verslaving en gekte voort uit de soort begeerte die Hij achter zich gelaten had door 30 dagen non-stop te mediteren.
Het jaar 2024 – dag 170 – stamppot
De vader, stamppot en zijn kinderen.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Ksaf – Twee boeddhistische conversaties
‘De Joodse therapeut Victor Frankl overleefde een concentratiekamp van de nazi’s. Achteraf schreef hij dat wie samen met hem het kamp overleefde vaak iemand was die dacht aan wat hij zou doen als de oorlog voorbij was. Dat waren dan vaak bijvoorbeeld musici die bleven oefenen om hun instrument te bespelen, of een chirurg die mede-gevangen verzorgde en zich bleef voorbereiden om ooit weer te opereren.’
Het jaar 2024 – dag 169 – hondenpolitiek
Speciaal gefabriceerd hondenvoer zonder ontlasting.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Treurt een Boeddha?
Als mensen huilen bij een begrafenis, betreft dit dan niet enkel zelfmedelijden? Huil je dan niet om een verlies? Of dat de dood ook jou zal op zoeken, je leven zal eindigen hier op aarde? Wanneer is ons verdriet echt verbonden met of een uiting van compassie?
Bespreking – Chinese wijsheid in een balletje. Het spel van Tao
De parabel verhaalt over een ontwikkelde, maar arrogante leerling die een wijze tao-meester bezoekt. Bij zijn woning aangekomen ziet hij dat het een eenvoudig optrekje is. De meester nodigt hem uit binnen te komen en biedt hem een kop thee aan. Terwijl de leerling opschept over zijn kennis, begint de meester met het inschenken van de thee. De leerling blijft maar praten en praten. En de meester blijft maar schenken en schenken totdat de thee over de rand van de schotel stroomt op de schoot van de leerling. Deze springt verschrikt op en roept: ‘Wat doe je nou oude gek? Zie je niet dat het kopje allang vol is?’. De wijze man stopt met schenken en zegt: ’Jouw geest is als dit theekopje. Je hoofd is te vol om er nog iets aan te kunnen toevoegen. Elke poging om je iets te leren, zal verspilde moeite zijn’.
Guy – dhammazaadjes – Het proces van ontstaan en vergaan (P. udayabbaya)
Dhamma laat zich niet insluiten door woorden of concepten. Noch door buddharupa. Dhamma kan uitsluitend experiëntieel ervaren worden door de beoefenaar zelf.
Leven in Thailand – Daar kwam de ling uit de plok hoem
Vanmorgen zat ik wat mail te beantwoorden in de wasserette, terwijl de machine een hete was aan het draaien was. Ineens ging mijn telefoon. Ik zag dat het Khun Lek was. Lek woont met Sawat, de zus van onze vriendin Somtjid (de restauranthoudster die wel vaker in onze blogs voorbijkomt) aan een onverharde weg achter het dorpsrestaurant. Ik nam op.
