Ujukarin is lid van de Triratna Boeddhistische Orde. Mensen komen hem tegen als nerd, familiemens, wereldreiziger maar bovenal als Ordelid. In dit soms hilarische verhaal beschrijft hij hoe hij in India de dharma onderwijst aan Indiërs. Deel twee: over een beetje onbegrip.
Columns
Dharmachari Ujukarin, een Solex en de Boeddha: Een lesdag in India
Natuurlijk op geheel Indiase wijze, achterop z’n Solex. En helmen, daarvan hebben in India weinigen gehoord :-). Ik dus zonder m’n onafscheidelijke baseballpet (die anders zou afwaaien) en met beide handen vastgeklemd achterop, en de tien minuten ging eigenlijk opvallend goed gezien het echt-Indiase verkeer.
Het is alles of niets in de bodhisattvagelofte.
Wat wij in de bodhisattvagelofte reciteren is het besef dat verlichting of bevrijding geen eenzijdige zaak is. Het is alles of niets in de bodhisattvagelofte.
Onheil? We vergeten dat het om mensen gaat…
In Woerden ontdekt een wethouder dat een probleemgezin wordt behandeld door tien tot zeventien hulpverleners met verschillende uitgangspunten. Een kind in nood dat verknipt wordt in zeventien elementen: wat blijft er over van het kind-zijn en zijn menselijke karakter?
Ontmanteling
Laatst stond ik op een brug en keek naar de winterzon die de sneeuw en de Amstel deed glinsteren. En ik bedacht dat het leven niet gaat over leren maar over afleren. Zien en afleren om precies te zijn. Over het uitpakken van je rugzakje.
Boeddhistisch centrum niet toegankelijk voor moslims
‘For Non-Muslims only’ … Hoe kan een boeddhistisch centrum dat de boodschap van medegogen, liefdevolle vriendelijkheid, niet oordelen en gelijkmoedigheid uitstraalt, zulk onderscheid maken en een bepaalde bevolkingsgroep uitsluiten?
Drie stappen voor het realiseren of opgeven van je voornemens.
Onze opvoeding en leven staan in het licht van onszelf verbeteren, veranderen en grenzen verleggen. Mooie voornemens die we maar al te goed kennen.
Leve de Constructieve Destructie! Het voetstuk en de schaamte.
Wat hebben Lance Armstrong, Bernie Madoff, Dominique Strauss-Kahn, Diederik Stapel, René Diekstra en Genpo Roshi gemeen? Het zijn allemaal mannen die genadeloos hard van hun voetstuk zijn gevallen.
Dharmaqueen, dhramaqueen
Mijn vingers hebben eigenaardige schrijfvoorkeuren. Ze tikken graag ‘ene’ in plaats van ‘een’ bijvoorbeeld. En ze schrijven ook graag dhrama in plaats van dharma. Waarom ze dat doen? Geen idee.
Dokter Zen- een toekomstsprookje?
Hij zet de muziek aan en samen zingen we de Hartsutra. Leeg, alles wat vorm heeft leeg, zelfs de basiselementen van de natuur: leeg. Als we klaar zijn, grinnikt hij: “Ja ja, moleculen, atomen, proteïnen, enzymen, neuronen, axonen: allemaal leeg. Allemaal modellen. Modern science meets ancient wisdom.”
Boeddha in actie…
Meditatie aan de zelfkant van de maatschappij.
Politiek en bedrijfsleven: meer aandacht voor het gezin
Het is niet alleen de taak van de politiek om het welzijn van het gezin te waarborgen. Het hoort ook tot de verantwoordelijkheid van de bedrijven om hieraan te werken. Een beschouwing van prof. Paul de Blot.
Leven-in-grondeloosheid
Bij het BD komen wel eens mensen hun bezwaard gemoed luchten. Ze zijn dan bijvoorbeeld beducht voor de toekomst van het boeddhisme in het Westen. Laatst was er zo iemand die op een Belgische zensite iets had gelezen over een zenleraar die zou laten blijken dat hij ‘ leven-in-grondeloosheid’ belichaamt.
Zennie, not a saint
Hoe moeilijk is het, iedere dag een half uurtje op je kussentje gaan zitten? Moeilijk. Er gaan weken voorbij dat ik mijn kussentje links laat liggen.
Duurzaamheid door liefde
Ieder van ons wordt bewust of onbewust bezield door de droom om lang en gelukkig in liefde te leven. Dat is een menselijke beleving van spirituele duurzaamheid.
Iedereen is een Leider!
Leiderschap is al weer een hele tijd een hype, zowel in profit- als non-profitland, in politiek en samenleving. Een tijd geleden tweette ik: “het lijkt wel of leiderschap een beroep is geworden in plaats van een vaardigheid.’ Er wordt wel heel veel aan toegedicht.
‘Een kop koffie, omdat ik van je hou’
De crisis slaat hard toe en de bezuinigingen blijven een onheilspellende bedreiging voor menig huishouden. Velen voelen zich arm en radeloos.
Drie generaties zenzientekenen
In deze column leg ik de wondere weg neer van drie generaties Zenzientekenen. De vraag is of deze nieuwe, uit de vorige eeuw daterende zenkunst, tijdig zal worden doorgegeven om haarvoor de wereld te behouden als een weg van ware verbinding en van waarlijk waarnemen.
‘Bloei!, werken aan geluk in organisaties’ (2)
Om het heugelijke feit te vieren dat mijn nieuwe boek ‘Bloei, werken aan geluk in organisaties’ – een verzameling essays met constructieve visies op management, marketing, leiderschap en ondernemerschap – vanaf vandaag écht in de winkels ligt, presenteer ik u hierbij een blog over het sleutelprincipe van mijn essay over maatschappelijk meedogend ondernemen: benefit!
Waarom gaan we staan, liggen of lopen? Wat is ons doel? (2)
Meditatie is een act van liefde. Dat betekent dat wat ook komt, welkom is. Dat wat zich ook aandient bestaansrecht heeft. Je zou het, in navolging van het bekende vers van Rumi, een act van gastvrijheid kunnen noemen.
Alles was nieuw en vertrouwd tegelijk, de struiken, de bomen, de raamkozijnen, de bagagedrager van een fiets…
We zouden naar het MuZIEum in Nijmegen gaan, Marloes en ik. Je kunt daar ervaren hoe het is om blind te zijn. Voor Marloes is dat haar voorland, want haar gezichtsvermogen is minder dan 3 %.
Als je niet gelukkig bent, is het je eigen schuld! Toch?
Onder de titel Zo verdomd alleen schrijft Sanne Bloemink over haar boek Happy Me. Ze beschrijft haar verblijf in New York en haar worsteling met wat ze noemt de Geluksindustrie
Waarom gaan we staan, liggen of lopen? Wat is ons doel?
Als we gaan zitten (liggen, staan, lopen) om te mediteren, wat is dan onze praktijk? Waarvoor doen we het? Wat is ons doel? Of is het zonder doel? Maar als het geen doel heeft, waarom zouden we het dan doen? En hoe verhoudt onze praktijk zich tot ons dagelijks leven? Of staat het daar zoveel mogelijk los van. Wat is onze praktijk? (1).
Veertig boeken over zen en boeddhisme
Dertig jaar geleden, in 1982, kocht ik in Londen het boekje van Alan Watts, The Way of Zen. Een paar jaar terug herlas ik het. Toen ik mijn onderstrepingen en in de kantlijn gekrabbelde aantekeningen zag, realiseerde ik me dat ik er indertijd niets van begrepen had.
