Deze week zag ik een filmpje op Facebook van Thich Nath Hanh. Een jongen vroeg aan hem wat het moeilijkste was dat hij ooit geoefend had. En Thich Nath Hanh antwoordde : ‘ Wanhoop’.
Columns
Leven in Thailand – Mussenissen
We hebben het in onze blogs bij regelmaat over wat er zoal leeft in en om ons huisje, en op ons landje. Maar ik geloof niet dat we jullie al eens hebben voorgesteld aan onze mussenfamilie, die met graagte fourageert op de voerbakjes die ik dagelijks bijvul. Eigenlijk bedoeld voor ons tamme valkparkietje Pieke, maar zij deelt haar eten zonder problemen met allerlei ‘vogels van buiten’, waaronder de munia’s, myna’s, duifjes, en dus ook de mussenfamilie. De voerbakjes zijn dus inmiddels groter geworden, en onze portemonnee leger.
Een grote luchtbel vol compassie
“Waar was ik voordat ik geboren werd?, vraagt het kind. Zenpapa glimlacht.”
Over de kern van Zen en onvermogen tot spirituele zelfverheffing.
Dogen, een dwaalweg?
Dogen, een dwaalweg?
B’eter: Sticky aubergine
Terwijl ik dit stukje schrijf zit ik in de trein van Praag naar Berlijn. In Praag, afgelopen week, deed ik op vrije momenten loopmeditatie door de stad en snoof de geuren op. Bier, knoflook, uitlaatgassen, worst, sigarettenrook, goulash, after shave, vanillesuiker, urine, kaneel, gebak, hondenpoep, zuurdesembrood met karwijzaad, schoonmaakmiddel/ontsmettingsmiddel, karamel. Vertrouwde muffe geuren die ik niet kan plaatsen maar wel ken van vroeger, toen ik hier als kind opgroeide.
De kunst niet te zijn
‘Ik heb besloten dat ik vanaf vandaag niet meer ben.’
Het jaar 2024 – dag 278 – fly away
De gemankeerde mens en Corrie Konings.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
VrijdagZindag – Medemenselijkheidstax – MMT
Soms moet je vooruit betalen voor iets dat pas later actueel is. De belastingdienst stuurt een voorheffing over wat je later schuldig bent. Koop je een apparaat, dan betaal je alvast een verwijderingsbijdrage. Stel dat we ook voorheffingen invoeren ter dekking van voorspelbare immense schade aan levens en infrastructuur. We noemen die betaling ‘medemenselijkheidstax’, MMT.
Het jaar 2024 – dag 277 – natnek
De gevangene van een natnek.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Versjes die voor iemand geschreven lijken te zijn…
…
Moreel kompas
Een tijdje terug zaten twee aimabele krijgsheren op de bank bij Wakker Nederland en zij hadden het over een moreel kompas. Mensen hebben zo’n kompas nodig! Vinden zij. Ik twijfel. Wat heb je aan een kompas als je niet weet hoe je ermee om moet gaan?
Het jaar 2024 – dag 276 – intimiteit
Fietsende liefde en de ontroering.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Guy – dhammazaadjes – Aandacht (P. sati)
Het enige wat mij vasthield aan de bergwand, het enige wat mij vasthield aan de wereld, waren twee dunne punten van chroommolybdeen, die iets meer dan een centimeter in een laag bevroren water staken; toch begon ik mij onder het stijgen steeds meer op mijn gemak te voelen.
Peter – Tissues
Toen ik het terrein van het dichtgegroeide klooster verder inreed, zag ik kort na het vriendelijke rendez-vous met de Oost-Europese vrouwen een man met een scooter. Een paar minuten later zag ik hem nog eens. Hij wachtte me duidelijk op.
Het jaar 2024 – dag 275 – vredeswacht
Met al die rondvliegende bommen kan je beter een kussen op je hoofd houden dan erop te zitten.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Je hebt zo van die gedachten
…
Taigu – Het eerdere en het latere
Hisamatsu was een vriendelijke, maar messcherpe man met een karakteristieke witte baard en een leraarsstok. Behalve filosoof verbonden aan een universiteit was hij een natuurtalent in zen. Na een kloostertraining stond hij op en vestigde zich op eigen gezag als zenleraar. Zijn missie na de Tweede Wereldoorlog was het vermolmde Japanse zen ingrijpend te vernieuwen en het toegankelijker te maken voor leken.
Zelfonderzoek?
Maar wat onderzoek je dan, een zelf dat niet bestaat? Of een zelf waarin jij gelooft, dat wel bestaat, zoals het zogenaamde ware zelf. Valt het vervelende ego ook onder dit onderzoek? Maar wie onderzoekt dat dan?
Het jaar 2024 – dag 274 – sloot
Chef kan nooit eens mee keuvelen over een BDE, zo jammer.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Leven in Thailand – Water
De laatste weken wordt ons regelmatig gevraagd of we hier nog veel last hebben van het water. Hoewel oorlogen (en dan alleen die die een beetje dichtbij zijn) en gênante politieke vertoningen in Nederland en Amerika het nieuws domineren, is er blijkbaar toch af en toe aandacht voor de wateroverlast in Noord Thailand.
Maktub
Als God bestaat, is Hij ongetwijfeld tot bijzondere dingen in staat, maar alles beschrijven tot het einde der tijden?
Guy – dhammazaadjes – Het Doodloze (P. amata; Skr. amrita)
Het Doodloze was voor de Boeddha geen fysieke plaats, maar een gemoeds- of geestestoestand waar geen ‘dood’ bestaat. Er bestaat geen ‘dood’, omdat er in die toestand ook geen ‘geboorte’ bestaat.
Scheiding van kerk en staat
Mijn vakantie bracht mij in Turkije en in China, en het bezoek aan paleizen, moskeeën, kerken en tempels zette mij aan het denken over het idee van de scheiding van kerk en staat. Dat is in vele landen een strijdpunt. In het Westen zien we dat als een verworvenheid van de moderniteit. Het hoort bij de waarden van de verlichting. Maar zoals vaak exporteren we, in een neokoloniale reflex, onze eigen opvattingen als vanzelfsprekend naar andere culturen zonder ons af te vragen wat deze thematiek in die cultuur betekent. Ik wil hier niet ingaan op de actuele problematieken maar op enkele grote culturele verschillen.
Ongeboren zelf
Iedereen heeft natuurlijk zijn of haar eigen achtergrond. Sommigen zijn zo opgevoed dat ze alleen maar durven te vertrouwen op hun intellectuele vermogen. Anderen hebben dat minder. Maar bij heel veel mensen is het zo dat ze worden aangeleerd om niet te luisteren naar zichzelf. Om niet hun intuïtie te volgen. Maar iets buiten hen te volgen. Normen en waarden die van buiten zijn opgelegd.
B’eter – Nogmaals: saladesoep (restjessoep)
Het toeval wil dat er in Praag veel Vietnamezen wonen, waarschijnlijk nog uit de tijd vóór de val van de muur toen – toen nog – Tsjechoslowakije en Vietnam bevriende communistische landen waren. Vietnamees eten en Vietnamese restaurants zijn hier erg talrijk. Er zit er hier eentje om de hoek en daar heb ik gisteren iets gegeten dat Bun Bo Nam Bo heet. Oorspronkelijk met rundvlees, maar nu met tofu. Naast Vietnamese restaurants zijn er ook Vietnamese vegan zelfbedieningsbufetten waar je bord wordt gewogen. Dat bevalt me prima!
