De kinderen waren 5 en 4 jaar toen de moeder vertrok met de kinderen. Ze wilde niet langer als slaaf behandeld worden door haar man. De kinderrechter besliste dat het woonverblijf bij moeder was, er kwam een bezoekregeling met vader en er werd opgelegd dat de ouders mee zouden doen aan ouderbemiddeling. De bemiddeling werd geen succes en ook een tweede en derde poging mislukte. Toen kwam er een melding bij Veilig Thuis door de vrijwillige jeugdhulpverlening.
Luuk Mur
Een verslaving maakt meer kapot dan je lief is
De verslaafde hoeft zijn eigen onmacht niet onder ogen te zien en duikt weg van ons gemeenschappelijk probleem door de kwestie van schuld te introduceren. Dat wordt dan het gecreëerde probleem waar we eindeloos mee kunnen blijven stoeien en zo pakken we het wezenlijke probleem niet aan. Namelijk dat we vooral nemen en meer nemen en vergeten te geven.
Polarisatie
Kan het zo zijn dat we met dit kabinet een dictatuur hebben zonder dat we het doorhebben? Is onze democratie slechts een sprookje waar we nog in geloven? Of zitten we nog in een proces dat dit kabinet bezig is onze democratie stuk te maken?
‘Er gaat ook veel goed’ – het relaas van foute beslissingen
In de jeugdbeschermingsketen werken organisaties als Veilig Thuis, de gemeente, de politie, de Raad voor de Kinderbescherming, de gecertificeerde instellingen, de kinderrechter en de jeugdhulpverlening als collega’s met elkaar samen. Waar dat toe kan leiden willen we hier aan de hand van een casus bespreken.
Voor kinderen is een heel dorp nodig (2)
We houden van categorieën. Deze ouders zijn fout, en die pleegouders zijn goed. Zou het kunnen zijn dat er bij die foute ouders ook sterke punten zijn? En kan het zijn dat pleegouders ook hun problemen hebben? Wat voor boodschap krijgt een kind dat bij de ouders weggehaald is, bijvoorbeeld vanwege de toeslagenaffaire. Je ouders zijn slecht, fraudeurs, oplichters. Je bent nu bij ons en wij zijn goed?
Zelf als ondefinieerbaar fenomeen
Wie je bent laat zich niet definiëren in statische termen, we zijn juist dynamisch als een soort toverbal. Des te meer we ons ontgeloven, des te meer oorspronkelijk we reageren op situaties, zoals we op dat moment, zonder cliché gedachten, cliché aannames en cliché oplossingen.
Oordeel als wapen
Doordat we patronen zien die er in werkelijkheid niet zijn, bedenken we verhalen die niet op feiten gebaseerd zijn. Het is ons geloofssysteem waar vanuit we de wereld benaderen.
Wanneer functioneert u toereikend als vader of moeder?
Het gesprek was haar totaal niet bevallen, ze voelde zich geïntimideerd en ze vroeg zich af hoe ze hier nu verder op moest reageren. Ze was bang dat haar hetzelfde zou overkomen als een familielid. Die was door de toeslagenaffaire in de problemen gekomen en uiteindelijk waren de twee kinderen van haar uit huis geplaatst.
‘Hanteren van verschillen van mening is ook een vaardigheid’
Een kloof, het niet voor elkaars meningen kunnen en willen openstaan, zien we nu overduidelijk bij de discussie over hoe we zouden moeten omgaan met het Coronavirus. Mede door gebrek aan leiding beginnen de tegenstanders elkaar steeds vijandiger te benaderen.
Kampioen kinderen weghalen bij ouders
We moeten af van het idee dat uit huis plaatsing voor kinderen altijd een weg naar veiligheid is. Dat is niet zo. Ook in pleeggezinnen ruziën ouders en scheiden ouders, ook, of juist, in instellingen worden kinderen verwaarloosd en misbruikt.
