In de maand dat de Duitse bezetter uit ons land werd verdreven ben ik door mijn ouders verwekt. Ik was net als tienduizenden anderen een bevrijdingsbaby en van na de oorlog en mijn ouders en later ik hoopten dat dat zo zou blijven.
Ik maakte de Koude Oorlog mee, de oorlog in Korea, Vietnam, Afghanistan, de inval door de Russen in Hongarije. De burgeroorlog op het plein van de Hemelse Vrede in Peking, de dreiging met geweld om Cuba en noem maar op. De onderdrukking van zwarte mensen – Apartheid. Revoluties. Dood, kampen, onderdrukking.
En nu de vernietiging van Oekraïne met tienduizenden doden. Vandaag vuurt China raketten af in een zee rond Taiwan omdat een vrij mens een vrij land bezoekt. Toen ik in Enschede woonde was daar de waarschuwende foto-expo Nie Wieder, over de verschrikkingen van het nazidom. Als verslaggever maakte ik in Woensdrecht de onrust en verzet tegen de voorgenomen plaatsing van kruisraketten mee.
Slechts een paar jaar in mijn leven voelde ik me een echt vrij mens – als hippie. Achteraf gezien was dat een schijnvrijheid want de machthebbers waren alleen maar een tijdje teruggetreden. Maar dat gevoel kan niemand mij meer afnemen, delen en liefde.
Ik ben er van overtuigd dat gewone mensen geen oorlog willen, dat het slechts een paar figuren zijn die anderen aansturen om te doden. Machtswellustigen. Dat het de wapenindustrie is die oorlogen mogelijk maakt en daar veel geld aan verdient.
Ik ben niet van een land, een staat, Europa, grenzen zeggen me niks. Ik ben een bewoner van de aarde die heel snel naar de klote gaat. Ik ben nooit van na-de-oorlog-geweest.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
Gea zegt
Nooit van na-de-oorlog geweest en ook niet (niemand) van voor-de-oorlog…