‘Ik ga niet meer mee in emoties en maak geen keuzes. Ik zeg gewoon: dit voelt niet goed aan en ik wil niet weten waarom.’
Gij zult niet doden, kolonel.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
‘In landen waar mensen legeronderscheidingen krijgen omdat ze misschien duizenden vijanden hebben gedood, worden ze door de gewone stervelingen als helden beschouwd. Maar eigenlijk is die persoon een ‘loser’ die veel negatief karma heeft verzameld en dat zal moeten ervaren.’
Wat ik mis, is dat oorlogsgeweld op zich niet ter discussie staat, zeker niet als bevrijding het doel is.
Naarmate mijn leeftijd vordert, vraag ik mij steeds vaker af wat vrijheid nou eigenlijk is, of het wel echt bestaat, en zo ja, waar in -vredesnaam- het te vinden is?
De dahlia en het bombardement op Rotterdam
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
De monnik: ‘De mensen in de VS geven zoveel prioriteit aan het creëren van vrede. Alleen kapitalisten en wapen- en oliehandelaren willen oorlog. Ze manipuleren ook de politiek. Maar gewone Amerikanen houden van vrede en leven vreedzaam.’
Vandaag is het 75 jaar geleden dat de geallieerde strijdkrachten in Normandië aan land kwamen om te vechten voor de bevrijding van Europa. Een historische dag van grote betekenis voor vriendschap. Met vereende krachten werd op D-Day in juni 1944 massaal de aanval ingezet door duizenden dappere mensen. In deze strijd voor de vrijheid van anderen gingen veel vriendschappen verloren.
Blijf bij mij Heer, want de avond is nabij.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Een jonge moeder contempleert op het leed van de oorlog om haar heen. Wat is het toch met mannen dat ze er aan beginnen, vraagt ze zich af.
