Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
Bert Dorrestijn zegt
Als kind hoorde ik dit nummer vaak langskomen op de radio. Ik wist dat het te maken had met o.a. de oorlog in Viëtnam waarvan ik als kind af en toe de verschrikkelijke beelden opving. Toch leef je als kind in je eigen wereld, het leven ging door. Er was de serie Zwiebertje, de slapstick filmpjes van Buster Keaton en de Dikke en de Dunne ( Laurel & Hardy ) op woensdagmiddag. Het lied had geen grip op mij, ik begreep het nog niet. Nu maak ik mij meer zorgen maar blijf dicht bij mijzelf. Ik belde mijn zoon van de week om te vragen hoe het met hem was gezien de wereldgebeurtenissen. Hij was bij een vriend en stelde mij gerust. ” Rotzooi is van alle tijden, ik blijf positief ook al is het dichterbij dan ooit” zei hij. Ondanks alle vervuiling, oorlog, propaganda etc. probeer ik zo dicht mogelijk bij mijzelf te blijven, ik denk dat het beste is. Liefde en vrede ( en dat lied……..ik hoor het maar wil er niet in geloven).
Mieke zegt
Wat mooi Bert dat je dicht bij jezelf kan blijven. Waar kan je anders zijn?
Dicht bij mezelf vind ik het antwoord van mijn eigen hart waarvoor geen woorden zijn, meer een wéten dat… oorlog een misverstand is en niet het laatste woord heeft. Ik ben voortdurend geëmotioneerd door alle berichtgeving: al die arme mensen, kinderen. Wat doen wij elkaar toch aan? Ik stel mezelf de vraag: wat kan ík doen? En het geeft me lucht als ik in elk geval geld kan doneren aan hulpverleners.
Bert Dorrestijn zegt
Heel veel sterkte Mieke, je emoties over wat mensen elkaar aandoen herken ik goed. (de moderator heeft twee zinnen verwijderd) Ik denk dat dat meer nodig is dan wat ons land en andere landen doen door wapens te sturen…