Afgelopen zondag bracht ik door met vrienden, het was bevrijdingsdag. Het hele dorp had de vlag uitgehangen, alleen mijn vriend niet in wiens huis de ontmoeting plaatsvond. Ik vroeg hem naar het waarom niet. Hij had wel een vlag maar geen vlaggenstokhouder en vroeg of ik bereid was enkele uren op zijn tuinpad te gaan staan met de vlag en stok in de handen.

Het gesprek kwam op de dodenherdenking de vorige dag. En de toespraak van de burgemeester die niet begrepen werd. Ik heb een hekel aan oorlog, zei een van mijn vrienden, het moorden en de vernietiging. Ik beaamde dat.

In dat boeddhisme is het ook niet pluis, hè, zei mijn vriend. Ik dacht dat het zo een vriendelijke religie was, maar dat valt vies tegen als je de berichten hoort over het geweld door boeddhisten in die zogenoemde boeddhistische landen. Hij weet dat ik door de boeddhistische krochten sluip.

Ik zweeg en dacht aan de boeddhist en zanger Hans de Booij die ik eens interviewde voor onze krant. Hans zei dat boeddhisten geen oorlog voeren, doen ze dat wel dan zijn ze geen boeddhist.

Mijn vriend begon door te vragen en te vertellen over zijn ervaringen met het boeddhisme, die minimaal waren. in Bhutan is het ook niet pluis voor niet-boeddhisten. En in Birma moorden en verkrachten ze. Thailand is corrupt en in Nederland kunnen leraren hun handen niet thuis houden, zei hij. En in Sri Lanka…

Ik zweeg.

Mijn vriend noemde nog meer wandaden op, door boeddhisten bedreven. Tot ver in het verleden, Japan en zo.

Ik begon te neuriën, steeds luider. Mijn vrienden keken me vragend aan. Is dat een boeddhistische hymne, vroeg een vriend.

Nee zei, ik, abide with me, blijf bij mij Heer, dat zingen ze in tijden van nood, als die het hoogst is. Ik ben er onderhand wel aan toe.

Zing eens door, zeiden ze uitnodigend, en dat deed ik. Alle anderen in de kamer waren rooms-katholiek en daar kennen ze geen psalmen en gezangen. Ik wel als Nederduits gedoopte met zes jaar elke schooldag onderricht van een uur in psalmen en gezangen en bijbelkennis.

Na mijn gezang werd de soep opgediend en werd er niet meer over het boeddhisme gesproken.

Moedig voorwaarts!

BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, heimwee naar Chef, de Kloosterbunker, Bunkerstad, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. Kwaad spreken over Feyenoord. Breken met de familie. Het haten van planten en groenten. Aantijgen of beschuldigen. Het stopzetten van gedachten. Sprookjes verwerpen. Houden van Donald Trump. Sommigen voederen geen vogels meer. Of gaan de redactie stalken en bedreigen. Of geloven niet meer in Sinterklaas. Of wantrouwen de banken. Of er kruipt een poes op je hoofd.