Het jaar 2020 – dag 257 – overschiesekleiweg

Een vriendin noemde mij vorige week Tarzan omdat ik een woud aan kuipplanten op het balkon van de Kloosterbunker heb staan. Ik vind het geen oerwoud maar waar is waar, ze worden steeds groter en hebben de twee rode balkonstoelen al verdreven. Een van de struiken, een vlinderstruik, staat nog vol in blad maar lijkt uitgebloeid. De dahlia van zo’n 1.50 meter hoog biedt elke dag nieuwe bloemen aan, de uitgebloeide knip ik eruit. En de in het voorjaar geplante ‘rode aren’, de echte naam ben ik even kwijt, van kwekerij De Hessenhof in Ede, type brand geloof ik, zijn een lust voor het oog. Volgens de kweker zijn dit de mooiste rode aren, donkerrood en stoer, in de serie. Dat kan wel kloppen als ik zo naar het oerwoud van mijn vriendin kijk.

Elke dag komen er bijen naar de rode aren, eerder ook naar de vlinderstruik, waar ook vlinders op afkwamen. Jullie weten dat ik elf meter hoog woon, voor een schuw mens een ideale hoogte en dat de Kloosterbunker ook nog op een hoek van het gebouw gevestigd is zodat er nooit passanten passeren of er wordt aangebeld. De enigen die ik zie zijn Bertus de Kauw, een specht, de Alexander papagaai en veel mezen, kraaien, meeuwen en de bijen en vlinders.

Vanmorgen zaten er ook weer bijen op de aren, ook toen ik de planten water gaf met een gieter van 12 liter inhoud. Door de wind en de hitte droogt de aarde in die kuipen zo uit. De bijen weten dat ik ze geen kwaad doe en blijven rustig aan het werk op die aren, ik wil iedere keer aderen schrijven.

Op zich vind ik het al een wonder dat elf meter boven de grond een bij naar de aren vliegt. Hoe weten die dieren dat de planten hier buiten op het balkon staan? Ik geloof dat bijen stuifmeel verzamelen, ermee naar hun raten vliegen en er dan honing wordt geproduceerd. Maar waar staan die raten? Of zijn er ook vrijgevestigde bijen, zonder volk, koningin en raat? Vanmorgen dacht ik nog naar de bij te googlen maar ik vind het raadsel interessanter.

In de zomer van 1977 bezocht ik voor een artikel over bijen de imker Hollestein die ook een boerderij had aan de Overschiese Kleiweg in Rotjeknar, molenaar was op de Speelman, vlak bij zijn boerderij en ook nog bij de politie werkte als agent. De (politie)man was alom gevreesd vanwege zijn kracht en aanpak, niet lullen maar poetsen, en werd door de meldkamer naar rellen en opstanden gestuurd die hij in zijn eentje wist uit te doven.

Hollestein droeg tijdens het gesprek een imkerkap en adviseerde mij dat ook te doen. Zo stonden we bij een bijenkorf op zijn terrein te praten over de bijen. De diertjes werden onrustig, wie was die toen nog slanke man met dat blocnootje? Ze besloten op onderzoek uit te gaan en zo kon het gebeuren dat er meer bijen in de kap van deze verslaggever zaten dan in de korf. Ik, de goedmoedige reus, werd verrot gestoken, rond de ogen, in het achterhoofd, wangen en neus.

In het ziekenhuis kwam ik op de spoedeisende hulp terecht- ik was bang blind te worden en dan mijn kind dat binnen een paar dagen geboren zou worden, niet te kunnen zien, het op te schepen met een vader met een blindengeleidenhond en rood-witte stok,  of door een shock nooit meer te kunnen praten, en werd daar verwelkomd door een arts die zich voorstelde als dokter Sintnicolaas, zo heette hij ook. Hij keek me strak aan toen hij zich voorstelde maar ik had door de spoedeisende situatie waarin ik mij bevond, geen zin om grapjes te maken over Zwarte Piet, stoomboot en paard. Sintnicolaas haalde de angels uit de bulten op mijn hoofd, ontsmette de boel en zei dat ik nog wel geruime tijd last kon blijven houden van de steken. Thuis werd ik liefdevol opgevangen door de dikbuikige partner. Een paar dagen later werd ons eerste kind geboren en ik kon het zien!

Daar moest ik aan denken toen ik vanmorgen die bijen zag.

Moedig voorwaarts!

BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak,  woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren.  Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.