De afgelopen weken deed de Nederlandse politie invallen in woonwagencentra in onder meer Noord-Brabant. Hermandad was op zoek naar verdachten, wapens en geld. Die ook werden gevonden.
Opvallend was dat politiewoordvoerders over woonwagenbewoners en woonwagenkampen spraken en media deze kwalificatie overnamen. Terwijl het al decennia de gewoonte is om over woonwagencentra te spreken.
In twee centra moesten alle bewoners verplicht hun woonwagens verlaten en elders onderdak zoeken. Ook de mensen die niet verdacht werden van enige criminele activiteit. Zodat de politie de hand vrij had in het doorzoeken van woonwagens en terrein.
Vorig jaar had ik plannen om een tijdje in een woonwagencentrum te gaan wonen om kennis te maken met de bewoners en vandaaruit het Boeddhistisch Dagblad samen te stellen. Ik was nieuwsgierig naar de achtergronden en cultuur van woonwagenmensen.
Als ik op het centrum in Noord-Brabant was gaan wonen had ik- hoewel er geen enkele verdenking tegen mij is van het plegen van criminele activiteiten, ook mijn woonwagen moeten verlaten. Zo erg is het met de rechtsgelijkheid in ons land gesteld.
Als de politie een complete woonwijk zou afsluiten en alle bewoners verplichten hun huis te verlaten zou de wereld te klein zijn voor de kritiek die zou losbarsten. Nu het om ‘kampbewoners’ gaat hoor je geen hond noch politicus.
In het verleden zijn hele bevolkingsgroepen in Europa als untermenschen ‘minderwaardigen’, voornamelijk Joden, maar bijvoorbeeld ook Roma, Sinti in kampen terecht gekomen om daar te worden vernietigd. We lieten dat gebeuren.
In het Nederland anno 2019 lijken woonwagenbewoners opnieuw van alle rechten verstoken. We weten het maar laten het gebeuren.
Deze week zag ik hoe twee geüniformeerde motoragenten een normaal gesproken drukke kruising van provinciale wegen vrijhielden. Tientallen auto’s stonden stil, ik dacht in afwachting van een spoedtransport door een ambulance. Even later passeerde er een luxe personenauto, voorafgegaan door twee motoragenten en twee erachter. Zes agenten terwijl er toch al zo’n tekort is in steden en wijken waar het politiezorg betreft. Ik dacht nog: in die auto zit zeker geen ‘kamper’.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. Kwaad spreken over Feyenoord. Breken met de familie. Het haten van planten en groenten. Aantijgen of beschuldigen. Het stopzetten van gedachten. Sprookjes verwerpen. Houden van Donald Trump. Sommigen voederen geen vogels meer. Of gaan de redactie stalken en bedreigen. Of geloven niet meer in Sinterklaas. Of wantrouwen de banken. Of te twijfelen aan het nu.
Categorieën: Joop Hoek, Mensenrechten, Opmerkelijk, Geluk, Columns
We hebben een gratis mailinglijst.
Abonneer je op onze ochtend- of avondeditie
Mooie kijk Joop. Daar schud je me toch weer even wakker.
mij ook
Het meot begin jaren 80 zijn geweest toen mijn vader en moeder over de boulevard wandelden in Nice. Plots greep een inzittende van een witte Mercedes mijn moeders handtas. Mijn moeder bleef vasthouden en werd enkele meters over het asfalt meegesleept. Uiteindelijk liet mijn moeder haar tas los. De auto verdween in volle vaart. Mijn vader had het nummer van de auto in zijn geheugen gegrift. Op het politiebureau kregen mijn ouders te horen dat er proces-verbaal zou worden opgemaakt, maar dat zij er niet op hoefden te rekenen dat er verder iets aan de zaak gedaan zou worden. “Zo eens in de twee jaar wanneer we een caseload hebben. Wanneer er dus genoeg klachten zijn binnengekomen, doen wij met een grote politiemacht een inval in het dorp waar de dieven wonen, daar ergens in de bergen en dan keren we alles binnenste buiten.”
Joop geeft hier wel een eenzijdige,gekleurde kijk op het gebeuren. Je zou het hele verhaal moeten vertellen. En je kan dat woonwagencentrum niet vergelijken met een woonwijk.
In dat ene centrum woont een familie die al generatie op generatie zware criminele activiteiten ontplooid. Het is een zware mafiabende. Door goede advocaten en bedreigingen weet de familie tot nu toe uit handen van justitie te blijven.
Je kan mij niet vertellen dat de “onschuldigen” medebewoners geen weet van hebben van de criminele activiteiten vanuit het kamp.
Om de bende op te kunnen rollen zijn sommige medebewoners het slachtoffer.
Het valt mij tegen dat een goed journalist als Joop zich zo weinig verdiept heeft in deze situatie.
Vertel het hele verhaal en geen fragmenten en verdiep je waarom dat de politie het zo aanpakt.
Mee eens, Joop, dit is een grove schande. En het is zelfs onrechtmatig. Ik bedoel, als je buurman wiet kweekt, mag de politie jou dan ook uit je huis sleuren ? Omdat jij er immers ook ‘zo een’ bent ? Dit is pure discriminatie, wetsongelijkheid. Je woont in een woonwagenkamp, je bent dus ‘waarschijnlijk’ wel een boef, dus arresteren of verwijderen we je preventief. Puur dictatoriaal handelen.
Het is als die Dijkhof (VVD), die etnische wilde profileren. Hogere straffen voor Marokkanen, wilde hij. Pure rechtsongelijkheid, geheel in botsing met artikel 1. In botsing met de meest basale grondbeginselen, van de liberale democratie. En dat zit dan in de kamer.
Ik denk dat ik ga emigreren uit Nederland. Ik heb het helemaal gehad. Nederland is een soort semi dictatuur geworden, in mijn ogen. Ik spreek vanuit mijn hart.