Wij zijn allemaal zoekers
Wij gingen op pelgrimstocht
Dachten ‘iets’ (het goud) te vinden
En NU
Terug thuis
Blijven wij zoekers
Allemaal
En zoeken in onszelf
Wat we zijn
Waar we zijn

Gemma Panhuijsen

Zeven pelgrims voor de Mahabodhi tempel in Bodh Gaya (India).

Paul Van hooydonck: ‘Met zeven mensen van het Ehipassiko-bestuur vertrokken we eind september op pelgrimstocht om een maand lang te reizen ‘in de voetsporen van de Boeddha’. We zagen de lijkverbrandingen op de oever van de Ganges, bezochten het Hertenpark in Sarnath, waar de Boeddha het dhammawiel in beweging zette en zijn eerste leerrede gaf na zijn verlichting (De vier Edele Waarheden). We mediteerden onder de Bodhiboom in Bodh Gaya, de plek waar de Boeddha de verlichting bereikte.

We bezochten de grot waar de Boeddha voor zijn verlichting jarenlang mediteerde en een leven van ascese en zelfkastijding leidde in het gezelschap van vijf vrienden. En bezochten eveneens de plek waar de jonge vrouw Sujatha Siddartha uitgeput en uitgemergeld vond en hem melkrijst aanbood waardoor hij terug op krachten kwam en de middenweg ging bewandelen tussen extremen.

Als pelgrims waren we ook in bij de ‘Vulture peak’ (Gierentop) waar de Boeddha vaak verbleef en verschillende toespraken gaf.

Ikzelf bleef twee weken in Bodh Gaya en zat uren onder de Bodhiboom. Me overgevend aan het hele gebeuren. Japanse monniken zaten roerloos in zazen. Tibetaanse monniken deden hun buigingen. Birmaanse monniken chantten in het Pali. Er hing een sfeer van totale devotie en toewijding. Prachtig. Duizenden mensen wandelden rond de tempel die op de plaats staat waar de Boeddha ontwaakte. Wat een plek. Wat een belevenis. Onmogelijk om niet geïnspireerd te worden hier.’

Op vrijdag 10 februari 2017 vertellen de pelgrims Tine, Gemma, Leen, Ann, Heidi, Johan en Paul in het boeddhistisch centrum Ehipassiko in Deurne bij Antwerpen over hun ervaringen. Er wordt ook een PowerPoint getoond.

Ann van Leuven: ‘Deze avond wil ik graag getuigen over wat India, de Boeddha, mijn medereizigers en zoveel meer me brachten. Ik ben niet op weg gegaan in de hoop verlichting, vergeving van zonden of wat dan ook te verkrijgen. Ik ben eigenlijk zonder vooringenomen idee vertrokken. Misschien zijn de gevolgen daardoor net zo mooi ? Stil, ingrijpend, bijzonder. Dagelijks ervaar ik de effecten van de pelgrimage nazinderen in lichaam en geest. ‘t Lijken wel blijvend voelbare naweeën.’