• Door naar de hoofd inhoud
  • Skip to secondary menu
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst

Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Twaalfde jaargang

Zoek op deze site

  • Home
  • Agenda
    • Geef je activiteit door
  • Columns
    • Andre Baets
    • Dharmapelgrim
    • Bertjan Oosterbeek
    • Dick Verstegen
    • Edel Maex
    • Emmaho
    • Goff Smeets
    • Hans van Dam
    • Joop Hoek
    • Jules Prast
    • Paul de Blot
    • Ramo de Boer
    • Rob van Boven en Luuk Mur
    • Ronald Hermsen
    • Theo Niessen
    • Xavier Vandeputte
    • Zeshin van der Plas
  • Nieuws
  • Contact
    • Steun het BD
    • Mailinglijst
  • Series
    • Boeddha in de Linie
    • De werkplaats
    • Recepten
    • De Linji Lu
    • De Poortloze Poort
    • Denkers en doeners
    • De Oude Cheng
    • Meester Tja en de Tao van Niet-Weten – alle links
    • Fabels door Goff
    • Cartoons van Ardan
    • Tekeningen Sodis Vita
    • De derwisj en de dwaas
  • Over ons
    • Redactiestatuut van het Boeddhistisch Dagblad
    • Redactieformule van het Boeddhistisch Dagblad
  • Privacy

Home » Achtergronden » Zen op straat: de dakloze mentor

Zen op straat: de dakloze mentor

20 november 2015 door Eunice Frijde

De afgelopen tien jaar is het aantal boeddhistische gemeenschappen in Nederland toegenomen. Ik ben enorm benieuwd naar het verhaal hierachter: wat doen boeddhisten op hun meditatiekussen, hoe passen ze de wijsheden uit de dharma (teachings van de Boeddha) in het dagelijkse leven toe en hoe gebruiken zij boeddhistische wijsheden om een positieve impact te maken op onze moderne westerse samenleving?

In de tweeluik: ‘Zen op straat’ het verhaal van twee zenboeddhisten, Ellen Eggerdink (56) uit Nijmegen en Harriet Marseille (54) uit Leidschendam. Zij deden afgelopen oktober de vierdaagse straatretraite van de Zenpeacemakers in Keulen, onder begeleiding van Frank De Waele Sensei. Een groep van tien zenboeddhisten leefde vier dagen op straat met alleen een slaapzak en de kleren die ze aanhadden. Geld voor eten bedelden ze bij elkaar.

In het eerste deel: ‘Aandacht en een praatje’ het verhaal van Ellen, dat gisteren in het Boeddhistisch Dagblad is geplaatst. Vandaag vertelt Harriet het verhaal van ‘De dakloze mentor’.

Zenpeacemakers Keulen oktober 2015 Harriet Marseille
Harriet Marseille.

Vier dagen als een dakloze leven op straat; het lijkt primitief en tegelijkertijd is het een luxe. Harriet was er van tevoren niet helemaal gerust op: zou ze wel kunnen slapen en vegetarisch kunnen eten? Gelukkig was ze niet alleen maar maakte ze deel uit van een groep. Ze voelde al snel dat het een bijzondere ervaring zou worden en vertelt vol enthousiasme: ‘De eerste nacht, in de open lucht bij een oude  Romeinse poort, was het vreselijk koud: tussen de nul en acht graden. Het duurde lang voor ik in slaap viel. Ik voelde de frisse wind langs mijn gezicht. De rest van mijn lichaam was goed bedekt door twee broeken, een trui, vest, jas, sjaal en muts. Ik had mijn schoenen aangehouden en een vuilniszak om mijn slaapzak gedaan. Zo was de kou net te harden. Gelukkig kregen we op de tweede dag een mooi cadeau.’

De tweede dag bezocht de groep zenboeddhisten een project waar afgekickte drugsverslaafden werkten. ‘We hielpen hen bij het leeghalen van een huis van een dame die naar een verzorgingstehuis was verhuisd. De huisraad werd verkocht in hun winkel in tweedehands spullen. We hebben twee uur lang spullen van drie hoog naar de verhuiswagen gesjouwd, een welkome activiteit want van trappen lopen wordt je lichaam lekker warm. Na afloop bleek dat ze nog zes dekens in de verhuiswagen hadden liggen. Die konden wij vanwege de kou op straat goed gebruiken.’

Mooie ontmoetingen

Vegetarisch voedsel vberkocht door Japanse tempelHarriet en de groep kregen nog een mooi cadeau tijdens hun retraite op straat. Ze zochten naar de soepbus, een plek waar daklozen tegen een kleine vergoeding een maaltijd kunnen nuttigen, en vroegen de weg aan een dakloze man. Opmerkelijk was dat in de dagen erna hun wegen elkaar bleven kruisen. Het was bijvoorbeeld een aangename verassing toen hij langsliep met een tas vol met lekker eten; de restanten van een bedrijfsfeestje. Harriet kon niet op van geluk: ‘Er zaten zowaar twee heerlijke vegetarische gerechten in. Het eten van dieren gaat erg in tegen mijn gevoel van wie ik ben en wat ik denk dat goed voor mij is. Voor aanvang van de straatretraite maakte ik mij zorgen of het niet verwend gedrag is om per se vegetarisch te willen eten. Daklozen moeten toch ook gewoon eten wat de pot schaft? Uiteindelijk bleken haar zorgen ongegrond want ze heeft geen enkele dag vlees hoeven eten en ook geen moment honger gehad.

Dezelfde dakloze man kwam de groep waarschuwen dat ze hun slaapzakken nog niet moesten uitrollen omdat de metrogangen werden schoongemaakt. ‘De schoonmakers zouden over een half uurtje ons slaapplekje bereiken. Hoe was het mogelijk dat hij alweer ons pad kruiste? Hij betekende veel voor ons; hij was als het ware onze mentor, want het leven op straat was zijn terrein; hij was de deskundige op het gebied van het dakloze bestaan en wij konden zijn hulp goed gebruiken. Dat is een heel andere manier van contact maken dan wanneer je als goedwillende burger daklozen wilt helpen. Andersom betekenden we denk ik ook veel voor hem. Wij luisterden naar zijn verhaal en schonken hem onze aandacht. Zo vertelde hij dat hij niet meer welkom was bij het toilet in een winkelcomplex waar wij gratis gebruik van maakten. Wij zien er niet uit als daklozen en stinken niet, maar hij was op het toilet van het winkelcomplex betrapt tijdens het scheren en nu had hij een toegangsverbod gekregen.’

Hoezeer de groep zenpeacemakers ook probeerde om als daklozen te leven, in de praktijk is het toch anders. Dat is de luxe: zij leefden niet in een ellendige situatie want hun mobiel en bankpas lagen in een kluis op het station in Keulen.

Naarmate de week vorderde kreeg Harriet steeds mooiere gesprekken, niet alleen met daklozen maar ook met andere mensen op straat en de vrijwilligers bij de sociaal geëngageerde projecten die de groep bezocht. ‘Het heeft mooie en zinvolle ontmoetingen gebracht. Iemand die ik op straat ontmoette raadde me aan om naar de Franciscaanse zusters te gaan, en daar hoorde ik over een project voor dakloze vrouwen. Bijzonder! De meeste projecten in Keulen zijn namelijk gericht op mannen, maar juist vrouwen vormen een extra kwetsbare groep. We schonken daarom vijfhonderddertig euro van onze deelnemersbijdrage aan de straatretraite aan dit project.’

Een training in vertrouwen

In tegenstelling tot de daklozen gaat de groep zenboeddhisten na vier dagen leven op straat weer naar huis met een ervaring rijker. Voor Harriet bleek de straatretraite vooral een training in vertrouwen. Ze vertelt openhartig: ‘Ik kan nogal sterk de neiging hebben om situaties in de hand te willen houden. In de loop van de vier dagen op straat leek er iets te verschuiven; ik voelde hoe mijn vertrouwen zich verdiepte. Maar toen we na afloop onze tassen uit de kluis op het station haalden, greep ik direct naar mijn mobiel om de komst van de vriendin die mij kwam ophalen in Keulen goed te regelen. Ik zag hoe snel ik weer in de controle-modus schoot. Desondanks heb ik het gevoel dat deze retraite mij heeft geholpen eerder te doorzien wanneer ik in dit patroon schiet.’

Die bewuste verschuiving in het denken en gedrag van Harriet heeft onder andere te maken met loslaten, ook van stukken karton om op te slapen; een noodzakelijk gebruiksvoorwerp wanneer je leeft op straat. ‘Van tevoren was ik een beetje bezorgd of we karton zouden kunnen vinden om op te slapen. Het was inderdaad lastig en we hebben de eerste avond lang gezocht. Op een gegeven moment moesten we schuilen voor de regen en ons karton achterlaten. Op dat moment realiseerde ik mij wat een bevrijding het is om alles wat je nodig hebt gewoon weer los te laten: ik kon me overgeven aan de situatie, zonder te weten wat er zou gaan gebeuren.’

Zenpeacemakers Keulen oktober 2015 groepsfoto
De zenpeacemakers in Keulen.

De dagen op straat hebben Harriet echt geraakt en haar wens is om haar ervaringen te gebruiken in haar vrijwilligerswerk. ‘Ik doe veel sociaal geëngageerd werk, bijvoorbeeld als stervensbegeleider en in de vluchtelingenopvang, maar ik zie ook dat er soms nog te veel ‘ik’ aanwezig is in wat ik doe en hoe ik het doe. Belangeloos geven is niet gemakkelijk. Ik denk dat ik diep van binnen nog altijd graag gezien wil worden in wat ik doe voor anderen, maar dat maakt mij niet gelukkiger en het draagt ook niet bij aan een mooiere wereld. Mijn wens is om zuiverder te worden en meer afgestemd te zijn op wat echt nodig is en het ‘ik’ iets meer los te laten’, vindt Harriet.

Al de ervaringen en mooie ontmoetingen, met name die met de dakloze mentor hebben een enorme impact gehad op Harriet. Ik hoor de dankbaarheid in haar stem wanneer ze vertelt: ‘Op de laatste dag hebben we onze dakloze mentor uitvoerig bedankt en een cadeau en wat geld overhandigd. Ik ben blij dat we elkaar over en weer hebben kunnen helpen, het was gelijkwaardig; het was zen op straat.’

 

Delen is rijkdom:

  • Twitter
  • LinkedIn
  • E-mail

Categorie: Achtergronden, Boeddhistisch leven, Reportages, Zen Tags: Eunice, Eunice Frijde, Frijde, Keulen, oktober 2015, straatretraite, zen op straat

Lees ook:

  1. Zen en wijn – Martin Kieninger: ‘Ik vier het leven’
  2. Zen en wijn – Martin Kieninger: ‘Ik vier het leven’
  3. De straatretraite van Ellen Eggerdink- aandacht en een praatje
  4. ‘Dit is de realiteit van de ademhaling, er is wat er is in het moment’

Elke dag het BD in je mailbox?

Elke dag sturen we je een overzicht van de nieuwste berichten op het Boeddhistisch Dagblad. Gratis.

Wanneer wil je het overzicht ontvangen?

Lees Interacties

Reacties

  1. bart zegt

    20 november 2015 om 11:27

    Mooi

Primaire Sidebar

Door:

Eunice Frijde

Eunice Frijde leeft als een moderne nomade en werkt als spiritual-storyteller. Vanaf 2006 mediteert ze en volgt ze trainingen bij Phuntsok Chö Ling in Rotterdam. Eunice richt zich met name op het integreren van haar boeddhistische beoefening in het dagelijkse leven: het leven beschouwt zij als de ultieme kans om haar mind te trainen. spiritual-storytelling.com 
Alle artikelen »

Ochtend- of avondeditie

Ochtend- of avondeditie ontvangen

Abonneer je

Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »

Agenda

23 mrt
Zen Meditatie Introductie
23 mrt 23
31 mrt
Online service Bibliotheek Stichting Bodhisattva
31 mrt 23
01 apr
Energiecentra in balans | Live en Online Workshop Kum Nye Yoga
1 apr 23
01 apr
Ontdek het Boeddhisme
1 apr 23
02 apr
Medicijnboeddha ceremonie | Live en Online
2 apr 23
  • bekijk de agenda
  • De werkplaats

    De werkplaats.

    Boeddhistische kunstenaars

    Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
    lees meer »

    Pakhuis van Verlangen

    In het Boeddhistisch pakhuis van verlangen blijven sommige teksten nog een tijdje op de leestafel liggen.

    Taigu – Noem mij Jimmy

    Taigu - 30 maart 2023

    Na slechts één termijn in het Witte Huis werd de wat verlegen Democraat Jimmy Carter aan de stembus verslagen door zijn Republikeinse tegenstrever Ronald Reagan. Hij trok zich vanuit het centrum van de macht in Washington, DC terug naar Plains, in Georgia, een dorp met 700 bewoners. Daar zette hij zijn oude gebruik voort om wekelijks les te geven op de plaatselijke zondagsschool van zijn baptistische gemeente.

    Boekbespreking- De beste filosofische ideeën om je moraal te verbeteren

    Erik Hoogcarspel - 29 maart 2023

    Het begrip ‘moraal’ is niet voor iedereen even duidelijk, dus laat ik hier eerst een definitie ervan geven. In het algemeen is ethiek het nadenken over wat je hoort te doen en waarom. Moraal is het stelsel van normen (gedragsregels) en waarden (dingen waar je om geeft) dat daarmee samenhangt. Waarom zou iemand nu zijn moraal willen verbeteren? Klaas Rozemond, filosoof, jurist en universitair hoofddocent strafrecht aan de VU, is ervan overtuigd dat hier een grote behoefte aan is.

    De dingen zijn zoals ze zijn en daar dien je bij te blijven

    gastauteur - 29 maart 2023

    Femke is moeder van een zoon van 11 jaar oud, een gevoelige jongen die al vanaf zijn zesde niet meer naar school gaat. Na zes weken in groep 3 viel hij uit. Hij is hoogbegaafd en kan vanwege zijn eigen manier van leren en onderzoeken niet aarden in een schoolse omgeving. Hij zat toen hij uitviel al in een Leonardo-klas, een onderwijsvorm voor hoogbegaafde kinderen van 4 tot 12 jaar, aldus moeder Femke, maar ook dat paste helaas niet.

    Wanneer iedereen liegt, weet niemand nog wie er liegt

    Kees Moerbeek - 19 maart 2023

    Een staatsgreep, of het manipuleren van het politieke systeem zijn voorbeelden van andere manieren om aan de macht te grijpen dan verkiezingen. Onverbloemde macht is echter beperkt houdbaar en macht verkregen met geweld vraagt meer geweld om het in stand te houden.

    Geschiedkundige Romila Thapar – de stem van afwijkende meningen

    Kees Moerbeek - 12 maart 2023

    Romila Thapar is een van India’s meest vooraanstaande geschiedkundigen. In haar boek Voices of Dissent (2020) beschrijft ze de rol van het ‘meningsverschil’ in de verschillende periodes van de Indiase geschiedenis. De Boeddha was een van degenen die vraagtekens zette en met een alternatief kwam. Dit artikel gaat met grote stappen door haar boek.

    Meer onder 'pakhuis van verlangen'

    Footer

    Boeddhistisch Dagblad

    over ons

    Recente berichten

    • Tussen zijn en denken vind je de deur naar non-dualiteit
    • Het jaar 2023 – dag 89 – 1aprilkikkerinjebil
    • Extinction Rebellion bezet stadhuis bij actie tegen Amsterdamse kolen  
    • Boeddhistische doeners en denkers – de serie (65)
    • Tibetaanse schrijver veroordeeld tot 4 jaar voor verdediging Tibetaanse taal

    Reageren

    We vinden het geweldig om reacties op berichten te krijgen en op die manier in contact te komen met lezers, maar wat staan we wel en niet toe op de site?

    Over het BD

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten.
    Lees ons colofon.

    Zie ook

    • Contact
    • Over ons
    • Columns
    • Reageren op de krantensite

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten. Lees ons colofon.

     

    Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken.  Via de instellingen kun je bepalen wat je wel of niet toestaat: bekijk je instellingen.

     

    Privacy en cookies

    Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken en als je reageert: je naam en mailadres.

    Zo houden we bij hoe de site gebruikt wordt en hoe vaak.

    Hier kun je instellen welke cookies je wel of niet toestaat.

    Noodzakelijke cookies

    Met deze cookies slaan we je voorkeuren in het gebruik van deze website op.

    If you disable this cookie, we will not be able to save your preferences. This means that every time you visit this website you will need to enable or disable cookies again.

    Privacy

    Bekijk wat we wel of niet doen met je gegevens