• Door naar de hoofd inhoud
  • Skip to secondary menu
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst

Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Veertiende jaargang

Zoek op deze site

  • Home
  • Agenda
    • Geef je activiteit door
  • Columns
    • Andre Baets
    • Dharmapelgrim
    • Bertjan Oosterbeek
    • Dick Verstegen
    • Edel Maex
    • Emmaho
    • Goff Smeets
    • Hans van Dam
    • Jana Verboom
    • Joop Hoek
    • Jules Prast
    • Paul de Blot
    • Rob van Boven en Luuk Mur
    • Ronald Hermsen
    • Theo Niessen
    • Xavier Vandeputte
    • Zeshin van der Plas
  • Nieuws
  • Contact
    • Steun het BD
    • Mailinglijst
  • Series
    • Boeddha in de Linie
    • De werkplaats
    • Recepten
    • De Linji Lu
    • De Poortloze Poort
    • Denkers en doeners
    • De Oude Cheng
    • Meester Tja en de Tao van Niet-Weten – alle links
    • Fabels door Goff
    • Cartoons van Ardan
    • Tekeningen Sodis Vita
    • De derwisj en de dwaas
  • Over ons
    • Redactiestatuut van het Boeddhistisch Dagblad
    • Redactieformule van het Boeddhistisch Dagblad
  • Privacy

Home » Achtergronden » De verborgen gehechtheid aan ons oorspronkelijke levensverhaal

De verborgen gehechtheid aan ons oorspronkelijke levensverhaal

15 juli 2024 door gastauteur

Hebben we ons ooit verdiept in onze gehechtheid aan onze familiegeschiedenis, de vreugde, het trauma en het lijden, zelfs een gehechtheid aan de misschien sporadische momenten van geluk?  En als we ons hebben verdiept, zijn we dan gaan begrijpen dat deze gehechtheden de inhoud vormen van al onze reacties op onze directe omgeving en het leven zelf, zelfs tijdens onze zoektocht naar heelheid en spiritualiteit?

Tekst Nirvair Kaur de Ruiter

En zo ja, weten we nu in welke mate we de patronen uit het verleden op ons huidige leven hebben geprojecteerd, en mogelijk nog steeds projecteren?

Tegenwoordig worden we gebombardeerd met, en voortdurend aangemoedigd om een mogelijk trauma te verwerken- dit met een hele reeks boeken, workshops, leringen en online cursussen over traumaherstel van ons vroegere leven en het blootleggen van het spreekwoordelijke gewonde innerlijke kind, begeleid door psychologen, spirituele leraren, alswel door mindfulness, (zg. getrainde) life coaches of zelfbenoemde experts. ‘Loslaten’ van trauma’s, ‘mindful herstel’ en ‘onthecht raken’ zijn de buzz woorden waarmee ons het werk wordt aangeboden dat dringend gedaan zou moeten worden.

En ja, hopelijk zijn we begonnen met het terugvinden van eventueel verborgen traumatische ervaringen, zijn we niet meer zo diep verstrikt in een verleden dat al lang voorbij is en zijn we begonnen stappen te zetten naar een beter en gezonder bestaan.  Maar de vraag die telkens opnieuw gesteld zou kunnen worden is; hebben we nu werkelijk begrepen wat de implicaties daarvan waren in het verleden, of zou het kunnen betekenen dat we ongemerkt in een soortgelijk patroon terug kunnen vallen in het heden?  Deze keer misschien vermomd als iemand die zich op het spirituele pad bevindt en een religieus of spiritueel leven wil nastreven?

Ik keek  onlangs naar een podcast van een bekend persoon, een beroemdheid en iemand die de afgelopen jaren veel religieuze en politieke standpunten onderzocht, bekritiseerde of aanwakkerde. Een zelfverklaarde herstelde verslaafde die bekende en minder bekende beroemdheden interviewde, die in films en vele  Engelse en Amerikaanse talkshows verscheen. Echter, in deze podcast verklaarde hij dat hij zich tot Jezus heeft gekeerd, dat hij eindelijk gered was, en nu de wereld wilde redden door Gods heilige boodschap te verspreiden.

Op de een of andere manier kon ik het niet helpen me verdrietig te voelen. Ik bewonderde zijn rake politieke uitspraken in het verleden en bewonderde ooit zijn snelwerkende brein, dus wat was er gebeurd? Heeft hij werkelijk het eeuwigdurende licht gezien,  of is hij na al die jaren opnieuw teruggekeerd naar de kern van zijn verslaving? Was het gat in zijn ziel nog steeds niet opgevuld, ongeacht hoe de of liever gezegd zijn geest alle trucjes uit het boek had geprobeerd om de gapende wond in zijn hart te helen? De wond waarover hij in het verleden zo dikwijls gesproken had. Het bracht me terug naar de vele momenten waarop ik zelf mijn zoektocht naar heling met een verlangen naar zelfrealisatie verwarde.

Wat gebeurt er eigenlijk als onze gehechtheid aan lijden en pijn zo groot is, maar tegelijkertijd zo ver verborgen, dat we blijven zoeken naar de magische oplossing: naar dat, of diegene welke voor altijd en eeuwig ons ​​lijdende hart en onze lijdende geest tot rust zal brengen? Wat gebeurt er als we een leraar of leer gaan volgen waar we onbewust ons gewonde hart aan toe vertrouwen? Voor de ene persoon is dat een goeroe met bijbehorende yoga of meditatiebeoefening, voor de ander een geloofsovertuiging zoals de overgave aan Jezus of een God, en voor weer een ander betekent het toevlucht nemen in een leer zoals het boeddhisme. Maar waar we ons ook tot aangetrokken voelen, of door welke leer we ook geïnspireerd raken, er blijft altijd de realiteit dat de geestelijke zoektocht van de ziel parallel moet lopen met het uitlichten van onze onbewuste denkwereld- het extra aandacht geven aan mogelijke ervaringen die ons denken en gevoelens beïnvloedde. De enige manier om inzicht te verkrijgen in welke mate we lijden en gehecht zijn aan dit lijden, en in hoeverre twijfel aan ons vermogen om van het lijden – de trauma’s die we ervaarden – los te kunnen komen.

“De Boeddha bijvoorbeeld leerde dat de enige manier om het lijden echt te beëindigen is door contemplatie van je eigen lichaam en geest – ‘precies zo veel’. Verlaat het verleden; verlaat de toekomst – oefen in weten en loslaten. Houd het weten in stand. Als je het weten eenmaal hebt gevestigd, laat het dan los – maar probeer het niet los te laten zonder het weten. Het is de aanwezigheid van dit weten dat je in staat stelt los te laten. Laat alles wat je in het verleden hebt gedaan los: zowel het goede als het slechte”. Echter enkel door te weten…

Dit weten zouden we kunnen vertalen als herkennen, erkennen en volledig kennen.

Want hoe moeilijk is het om ons werkelijk over te geven aan het herkennen van ons lijden en het uiteindelijk dan los te laten, ofwel  niet langer ermee verbonden of eraan gehecht te zijn? Op welke manieren hebben we het geprobeerd, hoeveel relaties hebben we gehad, hoeveel uitlaatkleppen voor onze stress, hoeveel hobby’s, interesses, hoeveel spirituele leraren of leringen hebben we gevolgd, met hoeveel politieke leiders en opvattingen hebben we ons geïdentificeerd? En hoe nu denken we dan eindelijk de ultieme waarheid te hebben gevonden, of zijn we nog steeds aan het zoeken in al de verkeerde plaatsen?

In de boeddhistische leringen betekent ‘niet-gehechtheid’, in plaats van ‘loslaten’, het verminderen en verlichten van lijden, maar om deze staat van ‘niet-gehechtheid’ te verwezenlijken moeten we eerst weten wat onze gehechtheden feitelijk belichamen.

Onze zelfgecreëerde wereld, de wereld van fantasieën en illusies, heeft in zoveel gevallen de (zogenaamde) realiteit van onze eerdere levenservaringen vervangen, vaak de enige manier om ons gezond en in leven te houden. We hebben misschien het perfecte leven gecreëerd, soms door de wereld op afstand te houden, of net genoeg binnen te laten om de controle over onszelf en anderen te behouden. Dus hoe hebben diezelfde gehechtheden ons in leven gehouden?

Moeten we ons op een gegeven moment misschien ook gaan afvragen waarom we aan obsessies of een ziekte lijden, waarom een ​​groot deel van de samenleving aan depressies lijdt, of waardoor we misschien later in het leven aan de ziekte van Parkinson, dementie of de ziekte van Alzheimer beginnen te lijden? Of waarom we voortdurend op zoek zijn naar geluk, maar het meestal niet lijken te vinden, en waarom we, zo lijkt het, onze eigen staart achterna rennen? We hoeven ons alleen maar bewust te worden van hoe hoog het percentage mensen is dat aan een psychische aandoening lijdt, vooral in onze westerse wereld. Bewust te worden van hoe hoog de productie en verkoop van antidepressiva en voorgeschreven medicijnen, of van alcoholische dranken is. Er wordt gezegd dat er jaarlijks wereldwijd 3,3 miljoen mensen sterven aan alcohol gerelateerde aandoeningen. We leiden een leven waarin we middelen gebruiken in een poging onze pijn en lijden te verdrinken, waardoor we onze mentale onevenwichtigheid verbergen voor de ‘kunstmatige en perfecte’ wereld waar we naar streven!  Of we leven in de wereld van constant entertainment en zijn ons er niet van bewust dat deze gecreëerd is als afleiding van wat er werkelijk plaats vindt in onze wereld. En mogelijk hebben we onze afleidingen en verslavingen ingeruild voor een religieuze of zogenaamde spirituele verslaving! Zijn we nu gehecht aan de kring waartoe we behoren, of aan het gevoel van rust die de leer of de vele cursussen of retraites ons geven…maar waar we daarbuiten nog dikwijls een leven in verwarring of eenzaamheid leven.

Begrijpen we werkelijk de diepte van de gehechtheid aan ons oorspronkelijke verhaal en de trauma die we ervaarden en daarmee de implicaties daarvan voor ons huidige leven? Enkel door de implicaties van trauma te leren ‘herkennen en erkennen’ kan er een integratie plaatsvinden van lichaam en geest. Leren we de fysieke en daardoor medische implicaties herkennen leren we te zien hoe deze ons niet enkel sociaal, maar ook ons economisch heeft benadeeld.

Het is deze integratie en het omarmen van trauma, in plaats van het los te moeten laten, die ervoor zorgt dat niet-gehechtheid aan vroegere ervaringen ruimte ofwel verlichting creëert. De ervaringen blijven dezelfde, het niet langer negatief ermee verbonden te zijn geeft ons levensverhaal een diepere en daardoor een bevrijdende betekenis.

Verlichting, het licht dat schijnt op al de duistere plekken in onze geest en het onbewuste denken.

Nirvair Kaur de Ruiter is sinds 1990 een vipassanã meditatie- en boeddhistisch facilitator/lerares die voor vele jaren in Australië een contemplatief centrum in oosterse medicijnen en het boeddhisme leidde.
Haar werk is gebaseerd op de filosofie van oosterse medicijnen (sinds 1984) en het boeddhisme, en een psycho-spirituele synthese waarin de Familie van Origine en het boeddhistische concept Nama Rupa (Body-Mind Interaction) centraal staan.  Nirvair Kaur is de designer  van ’The Reclaiming your Life Process’ en ‘The Insight Process’ en is sinds een aantal jaren terug in Nederland waar zij zich wijdt aan schrijven, Pali studie en community service.
Het ‘Bewustwording en Inzicht Process zal in september 2024 in Leiden van start gaan.   Voor informatie contact: nk.riverstream@gmail.com

Categorie: Achtergronden, Boeddhisme, Vipassana Tags: alzheimer, depressie, gehechtheid, herkennen en erkennen, Jezus, lijden, loslaten, Parkinson, pijn, trauma

Lees ook:

  1. Worden we van Vipassanameditatie gelukkiger?
  2. Reflectie: Acht wereldse zorgen om je van te bevrijden
  3. Ksaf – Kernelementen van boeddhistische psychotherapie (1)
  4. De goede leer

Elke dag het BD in je mailbox?

Elke dag sturen we je een overzicht van de nieuwste berichten op het Boeddhistisch Dagblad. Gratis.

Wanneer wil je het overzicht ontvangen?

Lees Interacties

Reacties

  1. Jaap zegt

    16 juli 2024 om 12:15

    Wat mij betreft een sluitend verhaal en prachtig verwoord.
    Niet loslaten oftewel voor weglopen maar aanpakken en onder ogen zien.
    Dat werkt, weet ik uit ervaring.

    Groet, Jaap

  2. Geek Zwetsloot zegt

    16 juli 2024 om 14:35

    Een verademing :)

Primaire Sidebar

Door:

gastauteur

diverse schrijvers 
Alle artikelen »

Agenda

  • Agenda
  • Geef je activiteit door

Ochtend- of avondeditie

Ochtend- of avondeditie ontvangen

Abonneer je

Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »

Agenda

  • 10 februari 2025
    Zen Spirit studiegroep 'Het verborgen licht'-vanaf 10 februari 2025
  • 2 mei 2025
    Phowa Studieweek
  • 9 mei 2025
    Seminar Tenzin Wangyal Rinpoche
  • 12 mei 2025
    Maandagochtend meditatie in Amsterdam-West
  • 13 mei 2025
    Verdiepingsbijeenkomst Hand in hand met de Boeddha
  • 13 mei 2025
    Dinsdagavond op even weken samen mediteren in Almere Buiten
  • 13 mei 2025
    Oude boeddhistische inzichten voor geslaagde moderne relaties
  • 13 mei 2025
    Oude boeddhistische inzichten voor geslaagde moderne relaties
  • bekijk de agenda
  • De werkplaats

    De werkplaats.

    Boeddhistische kunstenaars

    Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
    lees meer »

    Pakhuis van Verlangen

    In het Boeddhistisch pakhuis van verlangen blijven sommige teksten nog een tijdje op de leestafel liggen.

    Weet jij wat een anker is? Test jezelf!

    Hans van Dam - 2 mei 2025

    Deel 3 van een 5-delig dwaalgesprek over de mystieke roos.

    ‘Het leven zelf is zazen’

    Wim Schrever - 28 april 2025

    De grote tragedie hier in het Westen is dat we onze eigen spirituele traditie zo snel hebben opgegeven en met het badwater -de religie- ook het kind -de spiritualiteit- hebben weggegooid. Terwijl een mens fundamenteel nood heeft aan spiritualiteit, aan zingeving.

    Geschiedenis als wapen deel 1

    Kees Moerbeek - 20 april 2025

    President Vladimir Poetin zei in 2014: ‘Onze collectieve herinnering bepaalt onze cultuur, onze geschiedenis en onze tegenwoordige tijd. En onze toekomst zal worden gevormd aan de hand van onze historische ervaring.’ Hij is het zelf die actief deze herinnering en ervaringen vorm geeft en propageert. Ivo van de Wijdeven schrijft dat in de Sovjettijd er nog werd gegrapt dat het land een zekere toekomst had, maar een onvoorspelbaar verleden. Onder Poetin is Ruslands geschiedenis als in beton gegoten. Er is maar één historische waarheid en deze is verankerd in de grondwet en de Nationale Veiligheidsstrategie.

    Jaloerse goden te slim af – de geschiedenis de baas…?

    gastauteur - 13 april 2025

    Hongersnood in een hermetisch afgesloten kuststrook die onwillekeurig aan de vernietigingskampen van weleer doet denken, besmet met meer dan een zweem van genocide… Regeert Adolf Hitler over zijn graf heen? Want bestaat Israël niet bij diens gratie? Zou zonder die bittere nazi-erfenis Palestina als land van drie monotheïstische religies niet nog gewoon zo heten? Is de grond er niet vervloekt, juist door godsdiensten die, gevoed vanuit één fictieve bron, vervolgens als protestbeweging steeds in chronologische volgorde aan haar voorgangster ontspruiten, waarmee de kiem voor een eeuwigdurende vete om de absolute waarheid is gelegd? En claimt niet elk van deze broeder- of zusterstromingen dat stuk met hun aller bloed doordrenkte aarde, aanvankelijk voor Abrahams JHWH, vervolgens voor Jezus’ Vader en ten slotte voor Allah – drie godheden die, in verbitterde onderlinge jaloezie verwikkeld, strijden niet alleen om religieuze hegemonie, maar ook om de profane en politieke macht?

    Wat is quiëtisme?

    Hans van Dam - 27 maart 2025

    Over het stillen van de wil.

    Meer onder 'pakhuis van verlangen'

    Footer

    Boeddhistisch Dagblad

    over ons

    Recente berichten

    • Paus Leo XIV – ‘help ook elkaar om bruggen te bouwen – met dialoog, met ontmoeting’
    • Aardbeving van magnitude 3,7 schokt Tibet
    • Vrijdag Zindag – Wat Schoof had willen zeggen
    • Je kunt niet gezond zijn op een zieke planeet
    • Het pad uit het woord

    Reageren

    We vinden het geweldig om reacties op berichten te krijgen en op die manier in contact te komen met lezers, maar wat staan we wel en niet toe op de site?

    Over het BD

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten.
    Lees ons colofon.

    Zie ook

    • Contact
    • Over ons
    • Columns
    • Reageren op de krantensite

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten. Lees ons colofon.