• Door naar de hoofd inhoud
  • Skip to secondary menu
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst

Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Twaalfde jaargang

Zoek op deze site

  • Home
  • Agenda
    • Geef je activiteit door
  • Columns
    • Andre Baets
    • Dharmapelgrim
    • Bertjan Oosterbeek
    • Dick Verstegen
    • Edel Maex
    • Emmaho
    • Goff Smeets
    • Hans van Dam
    • Joop Hoek
    • Jules Prast
    • Paul de Blot
    • Ramo de Boer
    • Rob van Boven en Luuk Mur
    • Ronald Hermsen
    • Theo Niessen
    • Xavier Vandeputte
    • Zeshin van der Plas
  • Nieuws
  • Contact
    • Steun het BD
    • Mailinglijst
  • Series
    • Boeddha in de Linie
    • De werkplaats
    • Recepten
    • De Linji Lu
    • De Poortloze Poort
    • Denkers en doeners
    • De Oude Cheng
    • Meester Tja en de Tao van Niet-Weten – alle links
    • Fabels door Goff
    • Cartoons van Ardan
    • Tekeningen Sodis Vita
    • De derwisj en de dwaas
  • Over ons
    • Redactiestatuut van het Boeddhistisch Dagblad
    • Redactieformule van het Boeddhistisch Dagblad
  • Privacy

Home » Achtergronden » Een schokkende ‘behandeling’ in de gesloten Jeugdzorg

Een schokkende ‘behandeling’ in de gesloten Jeugdzorg

7 december 2022 door Rob van Boven en Luuk Mur

Achtenzestig incidenten en 44 keer isolatie. Verschillende keren verkracht, een aantal keer batterijen ingeslikt waarna ziekenhuisopnames noodzakelijk was, een aanklacht van seksuele toenadering door een groepsleider, een kinderarts van het ziekenhuis die alarm slaat omdat er levensgevaar dreigt en een kinderrechter die weigert de machtiging te verlengen. Dit is het resultaat van ruim een half jaar opname van een inmiddels 15-jarig meisje in de Hoogspecialistische Jeugdhulp instelling in Friesland.

Aanleiding tot de opname van het toen 14-jarige meisje was dat ze in een ongunstig sociaal netwerk dreigde te komen en beschermd diende te worden. Ze gebruikte drugs, liep regelmatig weg en ging om met oudere jongens. Om haar te beschermen, besloten de ouders contact op te nemen met de hulpverlening. Nooit zullen ze ergens meer spijt van krijgen dan van deze vraag om hulp bij de hiervoor aangewezen jeugdbeschermingsinstanties. Via Veilig Thuis en het gebiedsteam van de gemeente wordt ze in juni 2021 met een spoedmachtiging opgenomen in de gesloten crisisopvang van Jeugdzorg Friesland. Daarna volgde een opname in de gesloten specialistische behandelafdeling van Jeugdzorg. Deze opname overleefde ze ternauwernood. Het is mede te danken aan de alarmering van de kinderarts van het ziekenhuis waar ze met regelmaat gebracht werd als ze bijvoorbeeld weer batterijen ingeslikt had. Haar bloedwaarden waren op een gegeven moment zo slecht dat de kinderarts zich genoodzaakt zag Veilig Thuis te waarschuwen.

Als de ouders doorkrijgen hoe slecht het met hun dochter gaat in de instelling en dat de veiligheid daar vele malen slechter is dan die op de donkerste straat in hun woonplaats, gaan ze de leiding en de regiebehandelaar van de instelling waarschuwen. Ze smeken hun er iets aan te doen. De ouders staan machteloos, hun dochter is via een machtiging van de kinderrechter opgenomen. Ze krijgen door hun bezorgdheid wel het stempel lastig. Dit leidt tot een strijd tussen ouders en medewerkers. De betrokken jeugdbeschermers kunnen heel weinig empathie opbrengen voor de ouders die in paniek zijn en zien dat hun dochter steeds verder achteruitgaat. De voortdurende ongerustheid van de ouders wordt als hinderlijk gezien. Uiteindelijk krijgen de ouders het toch voor elkaar, geholpen door de alarmering van de kinderarts, dat de machtiging voor deze instelling niet verlengd wordt. Ze kan voor traumabehandeling ergens anders naar toe, buiten de provincie. Op deze nieuw plek wordt wel diagnostiek gedaan, volgt er wel behandeling, wordt er wel samengewerkt met de ouders.

Dit meisje is bekend geworden als het ‘papieren meisje’, omdat er tientallen hulpverleners over haar spraken en schreven en er zo weinig met haar spraken. De GZ-psychologe die de verklarende analyse schreef voor de machtiging van de kinderrechter sprak het meisje niet eens. Het was een diagnose op verzoek.

Het verblijf van ongeveer een half jaar in de Jeugdzorg Instelling in Friesland was een traumatiserende periode voor dochter en ouders. Zoals ook andere ouders bij dit soort conflicten met Jeugdbescherming vaak naar voren brengen, zijn ook deze ouders uitgeput. Ze zijn vol schuldgevoel dat zij hulp gevraagd hebben met de eerdergenoemde gevolgen, ze proberen hun gevoelens weg te stoppen en de gehele periode het liefst zo snel mogelijk te vergeten. Alleen omdat er iemand in hun netwerk wel de weg weet in het jeugdbeschermingsbolwerk wordt er doorgestreden tegen de misstanden, omdat ze vinden dat deze hel geen enkel kind meer mag overkomen. Er wordt contact gezocht met andere ouders en kinderen die te maken hebben gehad met deze gesloten instelling. Ze delen hun traumatische ervaringen met elkaar in een app-groep, troosten elkaar, putten moed bij elkaar en besluiten te gaan strijden tegen dit onrecht.

De bestuurder van Jeugdzorg Friesland doet zijn best om alles klein te houden. Hij spreekt alle vertrouwen uit in de professionaliteit en deskundigheid van de behandelaars. Dit verandert plotseling als in het nieuws komt dat 2 voor de instelling werkende groepsleiders een 17-jarige bewoner hebben gepijpt. De beelden werden door de bewoner opgenomen, waardoor ontkennen geen optie was. Door de berichtgeving in de pers gaan meer ouders zich melden. Een onderzoeksjournalist schrijft vervolgens een uitgebreid artikel over een jongere die daar ook schokkende ervaringen had, waaronder mishandeling door de groepsleiding en vrijheidsbeperkende maatregelen als straf.

Steeds komen dezelfde elementen in de verhalen van de ouders en jongeren naar voren. De leefgroepen zijn bijzonder onveilig, jongeren worden regelmatig onnodig hardhandig geïsoleerd, incidenten zijn er aan de lopende band, de groepsleiding weet vaak niet wat er afgesproken is, omdat de behandelregie ontbreekt, er wordt niet samengewerkt met ouders, kritiek wordt door de hulpverleners als vijandig gedrag geëtiketteerd, er zijn veel groepsleiders aan het werk zonder de juiste kwalificatie.

Bijzonder is ook dat allerlei kinderen met heel verschillende problematiek in dezelfde groep worden geplaatst. Zedendelinquenten verblijven bijvoorbeeld in dezelfde groep als een autistisch meisje of jongen, met verkrachtingen tot een voorspelbaar gevolg.

Het papieren meisje sneed haar huid regelmatig open met een scherp voorwerp. Dat werd door de hulpverleners vaak afgedaan als aandacht trekken en ze werd soms niet eens naar een arts gebracht om de wonden goed te laten verzorgen en hechten. Met als gevolg blijvende littekens over haar hele lichaam. Het moet voor de groepsleiding ook een drama geweest zijn om daar getuige van te moeten zijn en zich daar tegenover machteloos te geloven. De groepsleiders waar contact mee is opgenomen willen uit angst voor hun baan niets kwijt.

Er zijn de afgelopen jaren tientallen slachtoffers gemaakt in deze instelling. De hulpverleners accepteren geen klachten van ouders. Bij klachten dan worden kinderen en hun ouders als tegenstander gezien en worden ze bestreden zonder empathie en zonder enig gevoel van verbondenheid. Overdrijven we? Nee er is nog veel meer. We hebben het nog niet gehad over drugscriminaliteit of over het ronselen van kinderen om met volwassenen seks te hebben. Dit is genoeg voor nu.

Dit verhaal gaat over het gebruik van macht van hulpverleners om hun doelgroep te ‘helpen’. Het motto is kennelijk: als je niet doet wat volgens onze normen goed is, dan gaan we je straffen. Als je je gaat snijden, dan gaan we je straffen door de benodigde zorg te onthouden. Alsof dat geen reden kan zijn voor het meisje om zich nog meer te gaan snijden. Hulpverlening doe je niet met uitsluiting van wat ouders en hun kinderen vinden en willen. Je verleent juist hulp door wel samen te werken. Zij zijn de hulpvragers en de hulpverleners hebben te assisteren i.p.v. het beter te weten en het roer over te nemen. Werken vanuit macht is kapotmakend.

Rob van Boven (1951) is psycholoog en geregistreerd psychotherapeut. Hij was consultant voor verschillende organisaties (drugs en verslaving counseling, vaardigheden workshops) en werkte vijftien jaar als een behandelingscoördinator in een psychiatrische instelling. Bij Rob van Boven wordt het geloof van de overlever bewust gemaakt en een juiste plaats gegeven. Het doel is om los te komen van de dwang van het geloof en bewustzijn te ontwikkelen naast deze denk- en voelpatronen. Hoe meer je van het geloof van de overlever bevrijd bent, zonder het te bestrijden, maar door het de juiste plek te geven, hoe vrijer je kan leven.
Luuk Mur ( 1952) is psycholoog en heeft een drietal boeken geschreven over de door hemzelf ontwikkelde hulpverleningsmethode communitysupport. Hij is lid van de Dzogchen Community Nederland. Dzogchen is een vorm van Tibetaans boeddhisme waarbij veel belang wordt gehecht aan de ontwikkeling van individueel bewustzijn. Bij deze traditie streeft men naar non-dualiteit van het bewustzijn. Mensen zijn zich niet alleen bewust ( je weet dat je dit leest), maar je kunt je ook bewust zijn van dit eerste bewustzijn. Dit meta-bewustzijn wordt ‘gewaarzijn’ genoemd.

Delen is rijkdom:

  • Twitter
  • LinkedIn
  • E-mail

Categorie: Achtergronden, Columns, Geluk, Gezondheid, Luuk Mur, Misbruik, Politiek, Rechtspraak, Rob van Boven, Zorg Tags: Friesland, Hoogspecialistische Jeugdhulp, Jeugdzorg, ouders en kind, papieren meisje, snijden in huid, trauma, Veilig Thuis, verkrachting

Lees ook:

  1. De kinderen hebben nu rust nodig. Over ouderverstoting.
  2. Veilig Thuis? Misbruik van macht (2).
  3. Kampioen kinderen weghalen bij ouders
  4. Veilig Thuis? Misbruik van macht.

Elke dag het BD in je mailbox?

Elke dag sturen we je een overzicht van de nieuwste berichten op het Boeddhistisch Dagblad. Gratis.

Wanneer wil je het overzicht ontvangen?

Lees Interacties

Reacties

  1. Rosa zegt

    8 december 2022 om 09:11

    Ik voel de machteloosheid aan alle kanten bij het lezen van dit stuk. Goed dat het naar buiten wordt gebracht. Mijn behandelaarsgeest roept: waar is de oplossing?!? Ik zou daar heel graag aan willen bijdragen.

  2. Dirk zegt

    8 december 2022 om 12:38

    Los van de schokkende leed dat een jonge meid en haar gezin mee kan maken in plaats van geholpen te worden, vallen twee dingen op:
    1 Interessant zou zijn waar het meisje uiteindelijk wel geholpen kon worden en waarom dat eerder niet kon.
    2 Opvallend is dat dit het zoveelste tragische verhaal is waarin de jeugdpsychiatrie niet voorkomt en blijkbaar geen rol heeft (?)
    (de Gz psycholoog die genoemd wordt is waarschijnlijk degene die de instemmingsverklaring heeft gemaakt, geen behandelaar)

    Als jeugdbeschermer zou ik de gesloten jeugdhulp liever vandaag dan morgen afschaffen, anderzijds vangen zij hen op die nergens anders terecht kunnen en vaak ook wel iets van een basisveiligheid kunnen bieden. (Hoewel ik ooit een tijd heb meegemaakt dat deze instellingen nog functioneel waren in het kader van een behandeling)
    Dat een bewoner zich beschermd weet tegen iets als verkrachting is een bodemeis voor zelfs het kleinste begin van een bestaansrecht voor deze instellingen

    Voor iedereen die er langer verblijft zouden de alarmbellen hard moeten rinkelen. De jongeren die er in mijn ervaring het langst verblijven zijn jongeren met psychiatrische problematiek waarvoor de jeugdpsychiatrie een onbereikbaar bolwerk is geworden
    Zij hebben geen behandelvraag, maar neigen juist tot weerstand en het zich onttrekken aan behandeling. Dit maakt dat de GGz hen niet opneemt want zij hoeven/mogen dat niet op basis van de huidige regelgeving en zijn uiterst terughoudend met dwangmaatregelen.
    De Jeugdpsychiatrie wijst een suïcidale jongere, of een jongere met anderszins extreme of ernstige problematiek die behandeling weigert letterlijk de deur, waarop jeugdbeschermers om suïcide te voorkomen, de jongere gesloten plaatsen. Deze jongere is voor de jeugdbeschermer niet plaatsbaar in een gezin of op een ‘gewone’ groep (te psychiatrisch). Rechters machtigen hen daartoe. Blijkbaar wordt het recht op leven (of suïcide) anders gewogen in verschillende maatschappelijke sectoren. Jongeren die op basis van de wetgeving voor de psychiatrie; een crisismaatregel of een zorgmachtiging beschermd en behandeld worden kan ik op de vingers van 1 hand tellen (eigenlijk op 1 vinger). Het argument is dan doorgaans dat de gedragsproblematiek of sociale problematiek voorliggend is. Bestaan lang verblijf opname behandelingen nog? ik hoor van niet. Daarom erg benieuwd waar dit kind nu wel geholpen kon worden.

    Besef dat de gesloten jeugdhulp instellingen die deze jongeren vervolgens opnemen te maken hebben met een waanzinnig verloop van medewerkers en terugloop van kwaliteit van medewerkers (dit wordt ook wel evident als er bij twee medewerkers van geen enkel greintje professionele distantie gesproken kan worden).
    De huidige gang van zaken plaatst de jeugdzorg in de positie om met geen of beperkte middelen de moeilijkst te behandelen jongeren met psychiatrische problematiek op te vangen, terwijl zij daar niet voor toegerust zijn en ik heb helaas ook vaak moeten meemaken dat een ambulante psychiatrische behandeling naast de gesloten plaatsing niet of niet goed tot stand kwam.

    Dit verhaal gaat over macht en hoe hulpverleners daar mee om gaan, wat het helaas beperkt tot een ‘aanklacht’, een attitudeprobleem van een groep medewerkers in de zorg. Wat voor mij ontbreekt is de analyse; wat maakt dat dit überhaupt kan gebeuren? We hebben hier te maken met grote systeemfouten. Hier ligt een groot maatschappelijk probleem dat om oplossing vraagt.

  3. Wulf zegt

    8 december 2022 om 19:56

    Is het niet zo dat hulpverleners en ouders een gemeenschappelijke doelstelling zouden moeten hebben ipv tegenover elkaar staan.

  4. Luuk Mur zegt

    8 december 2022 om 21:09

    Dit meisje werd overgeplaatst naar een landelijke gesloten instelling. Na een half jaar behandeling daar kon ze naar huis. Ook Thuis worden de behandelingen vervolgd ( trauma behandeling, systeem behandeling). De verwachting is dat het thuis goed ( genoeg) zal blijven gaan. Het is mijn mening dat ze nooit opgenomen had moeten worden. Goede diagnostiek in de thuissituatie en de juiste behandeling plus hulp uit het netwerk was m.i. de beste oplossing geweest.

Primaire Sidebar

Door:

Rob van Boven en Luuk Mur

Rob van Boven (1951) is psycholoog en psychotherapeut met belangstelling voor het boeddhisme. Luuk Mur ( 1952) is psycholoog en lid van de Dzogchen Community Nederland. Beide mannen gaan over boeddhistisch gerelateerde zaken in gesprek in Tweespraak. 
Alle artikelen »

Ochtend- of avondeditie

Ochtend- of avondeditie ontvangen

Abonneer je

Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »

Agenda

05 jan
Cursus Leven met Sterven
5 jan 23
30 jan
Wekelijkse Zen in Twente meditatie avond op maandag
30 jan 23
30 jan
Ecodhamma-reeks Onverschrokken
30 jan 23
31 jan
Boeddhisme en meditatie
31 jan 23
31 jan
Vipassana meditatie Rotterdam
31 jan 23
Rotterdam
  • bekijk de agenda
  • De werkplaats

    De werkplaats.

    Boeddhistische kunstenaars

    Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
    lees meer »

    Pakhuis van Verlangen

    In het Boeddhistisch pakhuis van verlangen blijven sommige teksten nog een tijdje op de leestafel liggen.

    Erik Hoogcarspel – Een beter boeddhisme met fenomenologie

    gastauteur - 16 januari 2023

    De Boeddha heeft zich ook nooit 100.000 geboortes herinnerd. Als je een goede meditatie hebt dan kan het voorkomen dat er heel veel situaties van vroeger door je hoofd spelen. En dat zijn allemaal geboortes van een ik en de dood van een ik. Je ik is niks anders dan het volledig verwikkeld zijn in jouw situatie. En dat gebeurt ook in je meditatie.

    Periyar E.V. Ramasamy de hemelbestormer

    Kees Moerbeek - 15 januari 2023

    De maatschappelijke initiatieven van de zakenman Periyar maakten hem populair en zijn populariteit nam toe door zijn activiteiten in de lokale politiek. In 1919 sloot hij zich aan bij het Indian National Congress, maar verliet deze partij teleurgesteld in 1925, omdat volgens hem de partij alleen de belangen van de brahmanen diende. In 1925 richtte hij de Self-Respect Movement op en daarna de Vaikom Satyagraha. In datzelfde jaar ging hij zijn eigen politieke weg.

    De twee hersenhelften ondergaan een hiërarchie verwisseling

    Rob van Boven en Luuk Mur - 11 januari 2023

    Een vriendin brak haar voet op vier plaatsen en kwam thuis te zitten. Ze woont alleen en toen ze de thuiszorgmedewerkster vroeg een boterham te smeren voor haar, was het antwoord dat ze dit niet mocht doen volgens haar protocol.

    Paul Boersma – Meditatie en pijn

    Paul Boersma - 10 januari 2023

    We vermijden in het dagelijks leven het lijden door er instinctief omheen te gaan, of anders door het te negeren, er geen aandacht aan te schenken, het te onderdrukken. In het eerste geval gaat het om mogelijke toekomstige pijn, in het tweede om aanwezige pijn, waarbij het makkelijker is psychische dan lichamelijke pijn te negeren, en makkelijker om de pijn van anderen dan de eigen pijn te negeren. Vermijden en negeren: dit is de dierlijke kant van ons mens-zijn.

    Kan je jezelf dom leren?

    Rob van Boven en Luuk Mur - 5 januari 2023

    We hebben twee hersenhelften en deze hebben ieder een eigen manier om de wereld te begrijpen. De rechterhersenhelft (R.H.) beleeft de werkelijkheid rechtstreeks en de linkerhersenhelft (L.H.) maakt zich een voorstelling van de wereld en probeert vanuit die voorstelling de wereld te begrijpen. De wereldbekende psychiater en filosoof Iain McGilchrist* heeft er zijn levenswerk van gemaakt om de (samen)werking van deze twee asymmetrische hersenhemisferen te onderzoeken.

    Meer onder 'pakhuis van verlangen'

    Footer

    Boeddhistisch Dagblad

    over ons

    Recente berichten

    • Zeshin – Dukkha
    • Guy – De spirituele vriend (P. kalyanamitta)
    • Ludo – Onthouding
    • Ardan
    • De ingang van het non-dualisme is de uitgang van het non-dualisme

    Reageren

    We vinden het geweldig om reacties op berichten te krijgen en op die manier in contact te komen met lezers, maar wat staan we wel en niet toe op de site?

    Over het BD

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten.
    Lees ons colofon.

    Zie ook

    • Contact
    • Over ons
    • Columns
    • Reageren op de krantensite

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten. Lees ons colofon.

     

    Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken.  Via de instellingen kun je bepalen wat je wel of niet toestaat: bekijk je instellingen.

     

    Privacy en cookies

    Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken en als je reageert: je naam en mailadres.

    Zo houden we bij hoe de site gebruikt wordt en hoe vaak.

    Hier kun je instellen welke cookies je wel of niet toestaat.

    Noodzakelijke cookies

    Met deze cookies slaan we je voorkeuren in het gebruik van deze website op.

    If you disable this cookie, we will not be able to save your preferences. This means that every time you visit this website you will need to enable or disable cookies again.

    Privacy

    Bekijk wat we wel of niet doen met je gegevens