Hoe onderhoud, verbreed en verdiep je je kennis over spirituele ontwikkeling? Door te mediteren, te lezen, of te luisteren naar ervaringsverhalen. ‘Buddha at the Gas Pump‘ leerde ik kennen toen de initiatiefnemer Rick Archer ongeveer 120 ‘spiritually awakening’ mensen had geïnterviewd. De teller staat inmiddels op 500+.

Wanneer ik zelf teken of schilder hou ik van stilte. Maar wanneer ik lang alleen zit te tekenen luister ik graag naar muziek of…naar Buddha at the Gas Pump. Dit is een Engelstalige website van Rick Archer en zijn vrouw; samen hebben ze een omvangrijke database aangelegd van interviews met mensen die spirituele ervaringen hebben doorgemaakt. Ik gebruik deze website om interviews te vinden en werk dan, al luisterend, rustig aan mijn tekeningen. Zo’n interview duurt vaak een uur en kan zeer inspirerend zijn.

Archer interviewt mensen uit alle lagen van de samenleving, met of zonder opleiding, met of zonder een spirituele staat van dienst. Het is zo divers dat de website diverse categorieën kent. Zo zijn er o.a. academic scientists, zoals Rupert Sheldrake, academic spiritual scholars, zoals Robert Thurman, awakening (non-teacher), awakening integration, Christian based, ethics, Hundi en integral philosophy. Je kunt kieskeurig kijken en luisteren. En dat moet ook, want er zullen veel interviews zijn die je na vijf minuten beëindigt, sommige halen dat niet eens. Archer fileert op een plezierige wijze de ervaringen, filosofie en boodschap van de geïnterviewde. Diegenen die luisteren naar livestreams, kunnen email-vragen insturen aan de geïnterviewde. Ik heb dit nimmer gedaan maar ik heb wel meer dan eens na een interview een boek besteld van de geïnterviewde.

Archer hanteert een min of meer vaste formule waaraan je gewend raakt. Hij vraagt naar de biografie van de geïnterviewde, daarna naar diens ervaringen, gevolgd door chocola te maken van deze ervaringen. En dat is mijns inziens het meest interessant. Door de verscheidenheid van geïnterviewden raak je bekend met een rijk spiritueel jargon dat hoort bij verschillende geloofsrichtingen, wetenschappelijke sectoren of moderne niet-religieuze bewegingen zoals yoga. Het leren kennen van nieuwe duidingen, taal en uitdrukkingen is niet overbodig of onbelangrijk, vooral niet als je spirituele ervaringen hebt gehad waarvan je geschrokken bent en daar dan maar over zwijgt. Door het luisteren naar Buddha at the Gas Pump kun je concluderen dat veel meer mensen spirituele ervaringen hebben dan openlijk besproken wordt.

Buddha at the Gas Pump heeft zodoende vooral de functie van spirituele herkenning, wellicht zelfs een positieve spirituele #metoo. Je kunt je derhalve afvragen waarom we niet meer praten over spirituele ervaringen bijvoorbeeld met kinderen en dan niet direct zeggen: ‘Je hebt veel fantasie, he?’ Of met pubers en dan niet zeggen; ‘Weet je zeker dat niemand partydrugs in je glas heeft gedaan?’ Ook ouderen hebben, net zoals kinderen, pubers en volwassenen, spirituele en mystieke ervaringen. Maar wie wil daarover praten wanneer je vreselijk moet zoeken naar woorden en vreest voor beginnend dement te worden aangezien? Niemand, en zodoende praat men daar niet over. En dat is triest want zijn dat juist niet heel belangrijke ervaringen?

Als kind had ik een periode buiten-het-lichaam ervaringen. Mijn moeder was daar meerdere malen getuige van maar wist niet wat er aan de hand was. Op naar de dokter. Op naar een pijnlijk elektro-encefalogram (EEG). Ik heb nog steeds het handgeschreven briefje van de huisarts met daarop: ‘Er zijn geen afwijkingen aangetroffen’. Praten we voldoende over mystieke en spirituele ervaringen? Hebben we er voldoende verstand van om ze te herkennen?

In het oude Griekenland werd gekheid vereerd; want wie kon een gek onderscheiden van een mysticus of excentrieke ziener? Dat onderscheidend oordeel was aan de goden. Zowel een gek als ziener spraken van uitzonderlijke ervaringen. In het oude India was men op de hoogte van de mentale, emotionele en fysieke neveneffecten van een door yoga gestimuleerde spirituele ontwikkeling. In boeddhistische tempels worden monniken, die een spirituele ervaring meemaken die net een maatje te groot is voor hun incasseringsvermogen, geholpen door hen zwaar te laten eten, te laten tuinieren (handen in de aarde), extra te laten slapen en veel te wandelen om zodoende weer te aarden. Immers, er kan zoveel energie (vergelijkbaar met voltage) door iemand gaan tijdens een spirituele doorbraak dat je daar vleugels of een klap van kunt krijgen. Het is belangrijk dit te onderkennen en daar raad mee te weten.

Door talloze interviews van Buddha at the Gas Pump te luisteren, groeit je inzicht in spirituele ervaringen. Eén van de interessante interviews die ik heb beluisterd is met Joan Shivarpita Harrigan, Ph.D. Ik begreep niets van haar Raja yoga en Advaita Vedanta vocabulaire maar ik begreep precies waar ze naar verwees. Het bekend raken met nieuwe terminologie resulteert in meer inzicht. Door het luisteren naar Buddha at the Gas Pump ontwikkel je een interreligieus begrip dat waardevol is voor het leven in een multireligieuze samenleving.

Maar voordat gedacht wordt dat alle interviews van Buddha at the Gas Pump geweldig zijn, moet gezegd worden dat je het kaf van het koren moet scheiden. Voor mij is de ratio van interessante interviews en diegene die ik wegklik inmiddels 1:10, misschien 1:15. Maar dat deert niet. Hetzelfde gebeurt in een bibliotheek of boekwinkel; je kiest zorgvuldig je boeken uit en naarmate je meer hebt gelezen moet je steeds beter leren zoeken.

De kritiek die Archer, als interviewer, veelvuldig krijgt is dat hij in dialoog gaat met zijn gast. Ik heb daar geen moeite mee want ik waardeer de dialoog. Juist doordat Archer met zijn vragen enigszins stuurt, wordt er van de geïnterviewden spontaniteit verwacht. Buddha at the Gas Pump interviews zijn daardoor geen zorgvuldig voorbereide lezingen. Het zijn spontane gesprekken.

Ik zou het betreuren wanneer Buddha at the Gas Pump direct in de digitale prullenbak verdwijnt wanneer het eerst opgezochte interview de lezer van het Boeddhistisch Dagblad niet aanspreekt. Mijn advies is de categorieën te raadplegen en niet aansprekende interviews weg te klikken. Wellicht is het voor de lezers van het BD het beste te beginnen met Robert Thurman of anderen uit de categorie boeddhisme om zodoende gewend te raken aan BatGap.com.

P.S. Toen ik dit artikel voorafgaand aan publicatie door anderen liet lezen kreeg ik het advies het stukje over buiten-lichamelijke ervaringen weg te halen ‘want je stelt jezelf daar kwetsbaar mee op’. Maar daar gaat het precies over. Als ik Buddha at the Gas Pump een prijs mocht geven dan zou dat juist zijn omdat BatGap.com de onwennigheid, vreemdheid en onbekendheid met spirituele ervaringen bespreekbaar maakt.

Lees ook de deelname van Paula aan en in de Werkplaats/Het Atelier in het Boeddhistisch Dagblad. Een plek van, voor en door kunstenaars.