Hallo, hallo, hallo, ik ben Marga’s poesje
Hallo, hallo, hallo, hoe heet jij?

In een kring zongen we, met onze baby’s op schoot dit liedje. De struise leidster, Marga, de speelgoedpoes stevig in haar handen geklemd en de staart van de poes ferm naar voren gestoken zong voor met licht dwingende toon. Wij, de deelnemers van Muziek op Schoot, deden braaf mee. De gedachten over Marga’s poesje stopten we weg.

Dit liedje, dat ik alweer 15 jaar geleden zong, speelt door mijn hoofd terwijl ik door de straten van Amsterdam rijd. Het is prachtig weer, de bomen staan in bloei. Ik krijg er niets van mee.
Er gaat boosheid door mijn lichaam heen. Als een vloedgolf komt het op. Ik ben in beslag genomen door gedachten die in me opkomen, over situaties die al lang achter me liggen.

Waarom ben ik voor niemand belangrijk? Er houdt niemand van me. Ik ben helemaal alleen. Iedereen laat me in de steek. De bijbehorende beelden flitsen als een diavoorstelling door mijn hoofd. Mijn lichaam doet ook mee. De tranen prikken achter mijn ogen, mijn hartslag versnelt.

Daar gaan we weer. Daar zijn ze weer. De oude bekenden. De gedachtes die al zo vaak door me heen gingen. De boosheid, de verontwaardiging.

Ik zit op de fiets, het is prachtig weer, de bomen staan in bloei. Mijn geest is zojuist echter een andere diavoorstelling gestart waardoor ik het niet kan zien. De oude bekende gedachten die al zo vaak door me heen gingen en me jarenlang gevangen hielden, worden een voor een geprojecteerd en ontnemen mijn zicht.

Maar deze keer is het anders. Door meditatie, beoefening en de lessen van mijn leraar, de 7e Dzogchen Rinpoche, die ons altijd voorhoudt, let come, let go, herken ik ze als oude vrienden en begroet ze.
In plaats van mijn gedachten te volgen en uit te denken hoe ik wraak zal nemen op mijn ex, begin ik te zingen, Hallo, hallo, hallo, ik ben Marga’s poesje hallo, hallo, hallo, hoe heet jij? Dag lieve boosheid, kom er maar bij.
Ik moet lachen om mezelf en na een kwartiertje zijn de oude vrienden weer verdwenen. Ik heb ze herkend, begroet, maar niet gevoed.
De diavoorstelling is weer voorbij. Mijn geest is weer gekalmeerd, ik merk het heerlijke weer op en voel me prima. Let come, let go.

De lessen van deze bijzondere leraar, Dzogchen Rinpoche, hebben mij persoonlijk veel gebracht. Een heel kalm en rationeel persoon zal ik wel nooit worden, en dat hoeft ook helemaal niet. Maar ik word wel minder geleid door mijn gedachten en emoties waardoor ik me veel vrijer voel. Zijn lessen zijn praktisch en tegelijk zeer diepgaand en altijd gegeven vanuit het hart, met een diepe liefde en compassie.

Wil je ook leren hoe je je minder kunt laten beïnvloeden door je geest? Je kalmer voelen, blijer en wil je beter om kunnen gaan met stress? De 7e Dzogchen Rinpoche komt binnenkort weer naar Nederland en geeft zowel een openbare les als een retraite.