Wat mij zo bevalt in de boeken van Joko Beck is hun gebrek aan opsmuk. Haar werk is rechttoe rechtaan, eerlijk, oprecht en het klopt m.i. als een zwerende vinger. Die zwerende vinger haal ik erbij, omdat ze, net als de Boeddha, steeds uitgaat van het lijden van ons als mensen. Het beeld van die vinger had ze zelf kunnen gebruiken. Ons lijden is als een zwerende vinger.
zenmeditatie
Michel Dijkstra – De weg naar eenheid bij Eckhart en Dogen
Je kunt wel zeggen dat zowel Eckhart als Dōgen zich kritisch ten opzichte van zijn tijd verhield. Beiden waren eigenzinnig en lazen teksten graag tegendraads om de volgens hen juiste betekenis op te diepen. Van Meister Eckhart is bekend dat hij het met geen enkele van zijn tijdgenoten eens was. Over Dōgen kun je in principe hetzelfde opmerken: hij zag zen als hét boeddhisme en fulmineert regelmatig tegen andere scholen, vooral in zijn late werk.
Tweespraak – ‘Behoeftes hebben we, of we nu verlicht zijn of niet’
Spiritueel wakker zijn kan alleen in het NU ervaren worden, daarom wordt bij Dzogchen gesteld dat het pad en het doel één zijn. Wakker bewustzijn is een bewustzijn zonder geloof, vrij van behoefte aan controle, vrij van conditionering, vrij van welke agenda of strategie dan ook.
Zen – met beide benen op de grond
Zen-beoefening is verleden en toekomst vergeten. Wat zou je rust kunnen verstoren als je geen idee van de toekomst hebt? En wat zou je onrust kunnen verstoren als je geen idee van de toekomst hebt?
Zingen als zenmeditatie
“Een dag lang de vier lettergrepen ‘A’, ‘Mi’, ‘To’, ‘Fo’ zingen. Zingen met je mond, je voeten, met heel je lichaam. Zo zingen, dat iedere cel van je lichaam meezingt.”
