Zen is meer dan zitten. We staan van ons kussen op en gaan weer doen wat we te doen hebben. Gaan we ons in dat doen verliezen? Of kunnen we tussen alle doen in even inchecken bij dat mateloze mededogen, en dat in de tijdslijn van ons leven inbrengen? Thich Nhat Hanh noemt het een mindfulness bel, iets wat ons eraan herinnert. Dat kan een beeld zijn, of een woord, of een eenvoudige mandala van vijf gekleurde schijven. Het maakt niet uit. Als het maar helpt.
Reine Land
Jules – Ook voor Geert Wilders is er een plaatsje in het Reine Land
Ook in Geert Wilders schuilt het vermogen tot ontwaken. Zou ik hem tegenkomen, dan maakte ik voor hem dan ook de diepe buiging die je voor ieder ander kunt maken in wie je in aanleg een boeddha herkent.
Jules – Het sprookjesbos van Shakyamuni
Het gevaar dat schuilgaat in het reduceren van iets vreemds tot iets wat wij herkennen, is dat van een zekere verdorring, van een verlies van betekenis. Steeds vaker dringt zich de vraag aan mij op of wij de Dharma niet veel meer moeten eren met onze eigen creativiteit. Vandaag maak ik een diepe buiging voor de anonieme auteurs van de mahayanasutras. Niks woord van de Boeddha, bewaard in één van de vele hemelen totdat de mensheid eraan toe was; het is de inspiratie van onbekende scribenten geweest die ons ons de Dharma voorschotelen op de menselijke maat van toen en nu.
Mediteren tegen aardbevingen
Jaren geleden, aan het eind van een 8-weken mindfulness training in het ziekenhuis, merkte een van de deelnemers op dat hij sinds het volgen van de training geen spin meer kon doodslaan. Ik was verbaasd en tegelijk helemaal niet verbaasd.
Zich bevinden in het Reine-Land
Buiten het ‘hier en nu‘ bestaat er geen Reine-Land; de wereld van Samsara, de wereld van het Reine-Land zijn met mekaar verweven, het is aan ons om te besluiten of we in de ene dan wel de andere wereld willen vertoeven.
Taigu – Bevrijd door religieuze verbeelding
Dat ik me nog nooit heb vertoond in een shintempel komt niet alleen omdat de dichtstbijzijnde zich in Antwerpen bevindt. Ik vind shinboeddhisme, hoe sympathiek ook op papier, in de praktijk een beetje eng.
Met stomheid geslagen
Het boeddhisme beweegt zich op het slappe koord van de middenweg en de val van eternalisme is altijd dichtbij. Ik heb een zekere mate van allergie ontwikkeld voor woorden als leegte en eenheid. Hoe rechtvaardig je deze vanuit de fenomenologie van het boeddhisme en het voorwaardelijk ontstaan, waarin niet-weten altijd vóór de abstractie komt?
Dood de Boeddha!
Hoeveel maal heb ik al gehoord dat je een Boeddhabeeld niet zelf mag kopen, dat brengt ongeluk… Hoeveel keer doet men de uitspraak: “de Boeddha zorgt er wel voor,” terwijl men een vertrouwensvolle glimlach om de lippen plooit in een poging om zo sereen in balans met zichzelf, zo evenwichtig mogelijk tracht over te komen?
Is de golf herboren, worden wij herboren?
Wij leven verder in de door ons gestelde acties die een invloed hebben op nieuwe gebeurtenissen, mensen, omgeving. Wij leven verder in de genen van onze kinderen, herinneringen van onze nabestaanden of denkwijze die we voor een stukje overgedragen aan de mensen om ons heen.
Het sprookjesbos van Shakyamuni
Het gevaar dat schuilgaat in het reduceren van iets vreemds tot iets wat wij herkennen, is dat van een zekere verdorring, van een verlies van betekenis. Steeds vaker dringt zich de vraag aan mij op of wij de Dharma niet veel meer moeten eren met onze eigen creativiteit.
Maakt mindfulness misbruik van het boeddhisme?
‘Mindfulness maakt misbruik van het boeddhisme’. Deze stelling werd mij voorgelegd op een studiedag over mindfulness.
‘In ieder van ons is de wil aanwezig om een land van gelukzaligheid te scheppen’
Heidi Verwimp: ‘Het vertalen van het Grote Reine Land Sutra, heeft mij ertoe aangezet om ook eens te kijken welke visie andere boeddhistische stromingen hebben over de boeddha Amida en het Reine Land. Zo kwam ik terecht op dit boekje van Thich Nhat Hanh (TNH), enkel in het Engels en als e-book verkrijgbaar.’
De weg naar voren leidt terug
Met één keer kloppen gingen 84.000 vensters open.
De integrale benadering van religie
Ken Wilber en het boeddhisme.
Shariputra danste van vreugde (aflevering 2 en slot)
De uiteenzetting over vaardige middelen roept meteen de vraag op: en de waarheid dan? Is dit geen bedrog? Goed bedoeld, dat wel, maar het blijft een loopje nemen met de waarheid.
Zen en Reine Land boeddhisme
Zen en Reine Land boeddhisme, een voorzichtige verkenning door Edel Maex.
Vertrouwen, meditatie, zen, Reine-Land? Je doet maar!
Enfin, mooi dat onze maatschappij stilaan ervan doordrongen wordt dat niet alle boeddhisten Tibetaan zijn of zenboeddhisten, en dat de dharma uit meer dan één kleur bestaat die antwoorden aanreikt op verzuchtingen, vragen, behoeften die zo prangend zijn voor ons als mens en individu, ook in deze tijd.
Kijken met de geest, onderzoeken met de geest?
Zonder weg te vluchten in zweverige toestanden maar durven loslaten en gewoonweg de dingen zien zoals ze zijn; vooral ze te aanvaarden zoals ze zich aandienen; zo simpel, zo complexloos kan een uurtje mediteren zijn. Maar wat is meditatie dan wel?
Wat zou de Boeddha doen? (2)
‘Schrik er vooral niet voor terug om onzin te vertellen. Je moet je onzin alleen in de gaten houden.’
Wedergeboorte, een hopeloze zaak?
Wat voor zekerheid is dat eigenlijk die boeddhisme mensen biedt, vraagt Williams zich af. Wie, schrijft hij, zou er wedergeboren willen worden als een kakkerlak in Zuid Amerika?
‘In ieder van ons is de wil aanwezig om een land van gelukzaligheid te scheppen’
Het vertalen van het Grote Reine Land Sutra, heeft mij ertoe aangezet om ook eens te kijken welke visie andere boeddhistische stromingen hebben over de boeddha Amida en het Reine Land. Zo kwam ik terecht op dit boekje van Thich Nhat Hanh (TNH), enkel in het Engels en als e-book verkrijgbaar.
‘Ik neem mijn toevlucht tot Boeddha Amida’
een gesprek met Daijō Fons Martens.
Nieuwe dageraad van boeddhistische verdraagzaamheid
Ik begin het boeddhisme pas te kennen door de doctrines van zen los te laten en de praktijk van theravada te betrekken bij mijn aandacht beoefening. Is het niet wonderlijk?
Zen en de zin van dharmabeoefening- deel een
Omdat zen zich richt op de geest, de levende zharma, is elk rationeel menen (!) te kennen van het boeddhisme veruit inferieur aan die ervaring. Het adagium is dat ervaren eerst komt, en woorden om die ervaring uit te drukken – voor zover dat überhaupt al kan – van later belang zijn.
