De meester riep: ‘Oud wijf!’ ‘Stokstijf!’ gilde Puhua, en lichtte zijn hielen.
De meester zei: ‘De lentezon breekt door en niemand werpt een schaduw.’
Mijn meesterschap is als een mistbank die oplost in het eerste licht.
De dans ontsprongen, ofwel het einde van het heen en weer. Laatste van drie lofliederen op niet-weten. ♪♪♪
De wijze weet niet, dus hij weet niet beter. Daarom lijkt hij net een wijze. Zelf weet hij wel beter.
Wie niet meer op de hoogte is, kijkt nergens meer van op en nergens meer op neer.
