Een jaar geleden ben ik uit de kast gekomen. In een intiem tweegesprek met mijn zenleraar heb ik bekend dat ik mij in hoofdzaak een reine-landboeddhist ben gaan voelen.
Nembutsu
Met stomheid geslagen
Het boeddhisme beweegt zich op het slappe koord van de middenweg en de val van eternalisme is altijd dichtbij. Ik heb een zekere mate van allergie ontwikkeld voor woorden als leegte en eenheid. Hoe rechtvaardig je deze vanuit de fenomenologie van het boeddhisme en het voorwaardelijk ontstaan, waarin niet-weten altijd vóór de abstractie komt?
Dood de Boeddha!
Hoeveel maal heb ik al gehoord dat je een Boeddhabeeld niet zelf mag kopen, dat brengt ongeluk… Hoeveel keer doet men de uitspraak: “de Boeddha zorgt er wel voor,” terwijl men een vertrouwensvolle glimlach om de lippen plooit in een poging om zo sereen in balans met zichzelf, zo evenwichtig mogelijk tracht over te komen?
Taigu – geestelijke verduistering
In mijn hart ben en blijf ik een zenboeddhist. De gang naar de nembutsu heb ik alleen maar gemaakt omdat mijn haperende gezondheid de regelmaat van zitmeditatie in de weg zit. De nembutsu kun je altijd en overal beoefenen, zelfs wanneer je met je sangha in de zendo zit.
Jon Kabat-Zinn is geen hedendaagse Shinran
Een jaar geleden ben ik uit de kast gekomen. In een intiem tweegesprek met mijn zenleraar heb ik bekend dat ik mij in hoofdzaak een reine-landboeddhist ben gaan voelen.
Nembutsu en shinjin: een persoonlijke benadering
Er zijn – in grote lijnen – twee manieren om het boeddhistische pad te bewandelen: het pad van de wijzen en het pad van de Nembutsu.
Echte stilte is nooit stil
Het lawaai dat je stoort, maak je zelf.
Taigu – veranderlijk en onveranderlijk
In de geest van Linji heb ik Amida allang ‘gedood’. Wat als constante te groot wordt en in de weg gaat zitten van de beoefening, moet soms even extra onder de sloophamer van de impermanentie, om de sfeer te zuiveren en de vorm weer terug te geven aan de leegte.
Het leven zoals het is: precies goed
Tijd voor amidazen.
