Bouwen aan je identiteit betekent bouwen aan een fictie, aan lijden, en hoe sterker en grover je eraan bouwt, hoe groter het lijden. Denkt, wie in identiteiten denkt, niet ook inherent dualistisch? Ik en de ander? Wij-zij? Oranje en haar Angstgegner? En wie, tenslotte, zijn volstrekt fictieve culturele en politieke identiteit etaleert, die polariseert, verdeelt, schept chaos en uiteindelijk onnoemlijk groot verdriet en lijden.
middenweg
Boeddha’s vervolg over to-be-or-not-to-be: Eternalisme noch Nihilisme
De leer van Boeddha zit vol potentiële misverstanden en dingen die weliswaar dagelijkse taal gebruiken, maar geen dagelijkse logica volgen. De ‘middenweg’ is zo’n terrein vol verwarring. We beschrijven hem deze keer aan de hand van de zienswijzen die incorrect zijn: eternalisme en nihilisme.
De aarde is mijn getuige
Meer dan zeven jaar was Siddhārtha Gautama in de leer geweest bij leraren en yogi’s, toen hij met een aantal vrienden besloot om de eigen weg in te slaan en de ascese te beoefenen. Omdat hij nog maar een paar rijstkorrels per dag at, leidde dit tot een levensgevaarlijke situatie. Hij was broodmager geworden en […]
Jules – Leve de leegte? Of juist niet?
De Boeddha zei: “Onze ervaring is niet zelf.” Maar naarmate je meer de leegte van alle verschijnselen gaat benadrukken, effen je ook de weg om de reikwijdte van het zelf steeds verder op te rekken. “De ander is even leeg als ik, dus ik ben daarin verbonden met de ander, wat zeg ik, met al het andere!”
Jules – Iberische intuïties
Hij nam zijn bijbeltje ter hand. Er waren maar een paar late leraren in de traditie die al het voorgaande doorzagen, het falen van de ambities, het falen van de voorspellingen, het falen van het sektarisme met de metastase van zijn sociolect. Het boek appelleerde aan zijn zondebesef. Hij voelde al een aantal jaren berouw over eerder handelen uit overmoed tijdens zijn leven, en over andere dingen. Hij wist zijn leven te kort om al zijn eigen falen goed te maken, maar een mens moet doen wat hij kan.
Tibetaanse leider benadrukt strijd Tibet, rol van wereldwijde pleitbezorging
Als onderdeel van zijn voortdurende officiële tournee door Europa, sprak Sikyong Penpa Tsering, de politieke leider van de Tibetaanse Centrale Tibetaanse Administratie (CTA), de Tibetaanse gemeenschap in Barcelona, Spanje toe en onderstreepte hij het cruciale belang van het blijven vergroten van het wereldwijde bewustzijn over de politieke situatie in Tibet.
De kunst niet te zijn
‘Ik heb besloten dat ik vanaf vandaag niet meer ben.’
Lof der zekerheid
De middenweg is voor iedereen toegankelijk. We moeten niet wachten tot we doodgaan om dood te gaan. Kijk naar onze meditatiepraktijk. We gaan zitten met een milde open aandacht. We sluiten niets uit, we houden niets vast, we weten niet wat er gaat komen. Soms is er rust en vrede, soms vliegt de angst ons aan. Het hoort er allemaal bij. Er is niets om ons aan vast te klampen, geen iets en geen niets. We doen het gewoon, van moment tot moment, van adem tot adem. Sommige boeddhistische tradities definiëren zichzelf als een voorbereiding op de dood. Maar onze praktijk is in de eerste plaats leven, leven de maalstroom, in de middenweg tussen illusie en desillusie.
Guy dhammazaadjes – Dhamma is zonder referentiepunten
Dhamma kent geen referentiepunten. Referentiepunten creëren dualiteit.
Treurt een Boeddha?
Als mensen huilen bij een begrafenis, betreft dit dan niet enkel zelfmedelijden? Huil je dan niet om een verlies? Of dat de dood ook jou zal op zoeken, je leven zal eindigen hier op aarde? Wanneer is ons verdriet echt verbonden met of een uiting van compassie?
Hoe kan ik aan mezelf werken als ik geen zelf heb?
Boeddha zei iets dat verontrustend lijkt: geboren worden als mens is uiterst zeldzaam. Het is veel waarschijnlijker om geboren te worden in het dierenrijk, dat hij het rijk van de hongerige geesten noemde, of: de hel. In de hel is geen mededogen, ieder leeft op instinct, vecht voor zijn overleven. In de hel is er geen leer over bevrijding.
Taigu – De M van Manjusri
De M van meditatie hebben wij eveneens paraat voor de heer Milders, mocht hij zijn mededogen en metta willen belijden en van minder, minder willen migreren naar meer, meer.
Nathan – Het leven is pijnlijk, nou en?
Wie is er niet gevallen als klein kind op straat? Of niet uitgescholden? En dergelijke!
Maar hoe reageerde jij en de omgeving (opvoeders) daarop?
Taigu – Percepties over Palestina, een essay voor boeddhisten
Gautama bevroeg en gaf raad aan wereldse heersers met snode plannen. Juist spreken, een van de onderdelen van het Achtvoudig Pad, was voor hem een middel om zijn middenweg aan de man te brengen. Dus waarom zou spreken in moeilijke omstandigheden een beletsel kunnen zijn voor boeddhisten en hun leraren? Wat is er mis met je verdiepen in de standpunten en gevoelens van anderen, voordat je in hun ogen genocide preekt wanneer je in een daad van protest uit volle borst de leuze ‘From the river to the sea’ scandeert om jouw steun voor de bevrijding van de een ten koste van de ander uit te drukken?
Edel – Wat valt er te doen?
Het onderricht van de Boeddha gaat niet alleen maar over meditatie en wijdse open ruimte. Doen is minstens even belangrijk. Het woord ’karma’ betekent gedrag en bij uitbreiding de gevolgen van ons gedrag. Ook dit staat centraal. Meer nog: uiteindelijk komt het daarbij uit, bij wat we doen, hoe we leven, hoe we handelen.
Het lichaam als voertuig van ons denken…ons bewustzijn (2)
Tegenwoordig worden er zelfs medische hulpmiddelen ontwikkeld om gebruik te maken van de herinneringen van spieren. Daartoe behoren degenen die gedeeltelijke verlamming na ongelukken tegengaan. Of in de muziekwereld een apparaat dat het spiergeheugen registreert van ervaren muzikanten die een instrument bespelen, om later te gebruiken door studenten die hetzelfde instrument bestuderen. Dit kan worden beschouwd als een verder bewijs van de interactie tussen lichaam en geest, hier ook wordt de zg. wetenschappelijke opvatting over de locatie van de geest, waarvan soms nog steeds beweerd wordt dat deze zich in de hersenen of de hersenschors bevindt, duidelijk tegengesproken
Sociale aspecten van het vroege boeddhisme – deel 1
Spirituele beoefenaars en gemeenschappen maken deel uit van nog bredere maatschappelijke verbanden. Tussen de maatschappij en spirituele gemeenschappen bestaat een wisselwerking. Als leden van de maatschappij worden ook de beoefenaars beïnvloed door de algemene sociale en culturele normen en opvattingen. Die kunnen hun spirituele ambities ondersteunen of bemoeilijken (of beide tegelijk).
Ontkennen om te kunnen groeien: Anatman
En om naar dat niveau te groeien moeten we het oude beeld van een onveranderlijk zelf loslaten, dus erkennen dat we uiteindelijk een anatman-identiteit hebben.
Een renaissance in boeddhisme?
Reeds lang spreek ik op diverse plaatsen, ook in kloosters en met bekende andere leraren, over een mogelijkheid om eens te kijken naar wat veranderingen binnen het boeddhisme, zonder daarbij de kern te veranderen, integendeel: terug naar de kern te komen.
‘Basispunten die Theravāda en Mahāyāna verenigen’
Naar het voorbeeld van de Boeddha, onze Leraar, die de belichaming is van Groot Mededogen (mahākaruṇa) en Grote Wijsheid (mahāprajñā), zijn we van mening dat het doel van het leven is mededogen te ontwikkelen voor alle levende wezens zonder onderscheid en te werken voor hun welzijn, geluk en vrede; en wijsheid te ontwikkelen die leidt tot de realisatie van de Uiteindelijke Waarheid.
Franse senator spreekt steun uit voor Tibetaanse zaak
De Dalai Lama is zich bewust van de huidige moeilijkheden in Tibet, maar blijft desondanks zijn plaats als spiritueel leider innemen en houdt hoop in de kracht van de Tibetanen om hun cultuur, hun religie en hun identiteit te behouden, met respect voor deze “middenweg” die hij altijd heeft verdedigd, schrijft de senator in haar artikel in Tibet Rights Collective.
Wanneer ben je boeddhist?
Wanneer ben je eigenlijk boeddhist? Is dat een goede vraag of niet? En als het een goede vraag is, is er dan wel een goed antwoord op?
Raciale gelijkheids-training in de Vipassana organisatie van S.N. Goenka
‘We leven in de maatschappij waarin we ons bevinden; we leven niet in [vipassana-meditatie] centra. We gaan naar centra om te leren, te studeren, te oefenen, maar we leven in de wereld. En de wereld waarin we leven, [in] de realiteit van die wereld zijn er bepaalde graden van ongelijkheid. Je zou het zelfs lijden kunnen noemen.’
Giving it all away
Wat is vrijgevigheid wél en niet volgens Boeddha?
