Wat ik zie is modieus gekoketteer met multireligiositeit, nieuwe letterlijkheid door het grijsdraaien van het deuntje van Grote Compassie, gratuit gehuilebalk van een ‘feministisch theologe’ en nul komma nul poging tot verklaring of onderbouwing van het geschrevene.
Jules Prast
Een onverzettelijkheid van geloof
De denkbeelden van de Japanse zenleraar Hisamatsu zijn niet alleen één grote aanklacht tegen de verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog, maar in onze tijd ook tegen een wereld vol consumentisme, zonder dat je als boeddhist een veilig heenkomen kunt vinden.
Bevrijd door religieuze verbeelding
Geloof het of geloof het niet: er bestaan boeddhisten die niet mediteren. Dat is namelijk de overgrote meerderheid van de boeddhisten wereldwijd.
Van Batchelor tot Brazier
Ik begon ooit bij Stephen Batchelor en zijn Buddhism without Beliefs en vind nu een voorlopig einde bij het geweldige boek Buddhism is a Religion (2014) waarin psycholoog en boeddhistisch leraar David Brazier alles uitlegt wat boeddhisme nu precies wel en niet is. Het geloof hoort erbij, evenals de wedergeboorte en het voorwaardelijk ontstaan, dat is de visie die Brazier met verve uitdraagt.
Boekenwijsheid
Nevil moest twee nappen achteroverslaan voor hij eindelijk kon vragen: “Rinpoche, hoe vind ik de zin van het bestaan?” “Door in je boeken te lezen?” was de abt’s wedervraag.
Afscheid ?
Het artikel ‘De knuppel in het hoenderhok’ van Jules Prast heeft voor veel discussie gezorgd. Onze lezer Sjoerd Windemuller stuurde naar aanleiding daarvan het volgende gedicht in.
De knuppel in het hoenderhok
Wat in onze tijd vaak wordt uitgemaakt voor de ‘mythische’ elementen in de sutra’s, is volgens Brazier juist de kracht van het boeddhisme.
Allah, Boeddha, Christus, Dharma
Naar aanleiding van de gebeurtenissen in Parijs gaven vier vooraanstaande Franse imams samen met paus Franciscus een verklaring uit waarin zij het belang onderstreepten van vrije meningsuiting en opriepen tot wederzijds respect van religies en intensivering van de onderlinge dialoog. Precies het soort werken aan vrede en verzoening waarvan Thich Nhat Hanh zijn levensmissie heeft gemaakt.
Communie op het tempo van de nembutsu
Christendom heeft boeddhisme veel te bieden. Alleen is het zaak de inspiratie van Jezus en de kerkelijke instituties van elkaar te scheiden. Een overweging in de aanloop naar het kerstfeest.
De schriftgeleerde en de sukkel
Ik ben gewoon mijn domme ik dat maar al te vaak toch weer als een hovaardige schriftgeleerde de pen grijpt om zich te roeren tussen de andere schriftgeleerden.
Boeddhisme behoeft een sociale dimensie (deel 2)
Met alle respect voor David Loy die goed werk verricht, maar hij ziet een deel van de mogelijkheden over het hoofd, en veel boeddhisten in zijn voetspoor eveneens.
Dharmazwervers: bidden en mediteren
Het hele boek is doorspekt van dharmataal. Veel wordt expliciet en impliciet in de context geplaatst van beelden uit de Mahayana-sutra’s, alleen een straat passeren kan al staan voor de oversteek maken naar ‘gene zijde’. Er wordt uiteraard ook veel de draak gestoken met valse heiligheid, op een manier die enigszins doet denken aan de zentrilogie van Jan Willem van de Wetering.
In de geest van (vrienden van) het boeddhisme
Mediteren is belangrijker dan discussiëren omdat het rechtstreeks toegang biedt tot de ervaring van onze geestelijke continuïteit. Daarmee zou zeer wel de zin ook kunnen ontvallen aan de vraag of boeddhisme zonder karma mogelijk is.
Met stomheid geslagen
In ons eigentijdse verstaan kom je tegen wat religie altijd heeft gekenmerkt, namelijk de behoefte aan het uitbeelden van heelheid en dus worden uit het boeddhisme die thema’s gelicht en naar behoefte bijgebogen die ons lijken aan te spreken.
Een grote luchtbel vol compassie
“Waar was ik voordat ik geboren werd?, vraagt het kind. Zenpapa glimlacht.” Over de kern van Zen en onvermogen tot spirituele zelfverheffing.
Geen woorden, geen daden
Er zijn situaties waarin wat je ook schrijft, de werkelijkheid niet verder wordt geholpen door jouw verbale interventie. Zwijgen is dan geen zelfcensuur, het is een vorm van doen door niets te doen.
Een bezoek van de lachende boeddha
De Boeddha bleef langer weg dan Taigu verwacht had, en dat kwam goed uit. Hij zette zich achter de computer en liet deze de pagina’s met Boeddhaweg over die van Amidazen heen schrijven. Hij slaakte een zucht van verlichting. Zo, gelukkig, het oude vertrouwde Boeddhaweg was weer terug.
Het leven een hel
Voor zoveel mensen is het leven op aarde een hel. Voor mensen die nauwelijks bestaansmiddelen hebben of blootstaan aan vervolging en geweld. Maar ook mensen die het beter hebben, worden geplaagd door stress, een teveel aan informatie en consumptiedwang.
Amida’s pijn
Er werd geroepen. In het ademhalen sprak ik weet niet wie. De aanzuigende kracht van het toevertrouwen is sterk. Laat het wijsje klinken zoals het komt en de stroom voert je mee naar de bron.
De mat mee op vakantie
Ik ben langzaam de aanvaarding in gegroeid, mede dankzij het zenboeddhisme dat me in de loop der jaren zoveel meer heeft gebracht dan ‘coping’ alleen.
Bombu of boeddhanatuur
In het Japanse boeddhisme komen we de figuur tegen van de ‘bombu’, de gewone mens die in het leven aanmoddert en ten principale niet tot zelftranscendentie in staat is.
Mindfulness behoeft boeddhisme als context
Leidt mindfulness van zichzelf tot het ontwikkelen van compassie en is dat voldoende? Of heeft mindfulness boeddhisme nodig als context?
Een lotus in de modder
Drie woorden zouden moeten volstaan.
De uitgestoken hand
Onlangs had ik de eer en het genoegen de here Jezus te ontmoeten, heel persoonlijk en direct. Het was een volkomen onverwachte ontmoeting, een die mij met stomheid sloeg en een diepe indruk op mij heeft achtergelaten.
