Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Elfde jaargang

geboorte

Zeshin – Op zoek naar jezelf

door

Je hebt bij je geboorte een naam gekregen net als ik. Als ik mijzelf  moet voorstellen, zeg ik : Mijn naam is… en niet ik ben Zeshin van der Plas, Ik heb de naam Zeshin gekregen, voor die tijd had ik een andere naam, die heb ik ook gekregen. Je kunt dus van naam veranderen, maar verander jezelf daarmee, word je opeens anders? Je bent dus niet je naam.

Boeddha in de bajes – echt vrij?

door

Doordenkend vraag ik me af hoe vrij je eigenlijk bent als lid van het Koninklijk Huis. Daar woon je dan prachtig in de bossen achter een groot hek dat je beschermt voor ongewenste indringers maar dat je nooit zelf open of dicht kunt doen. De auto waarin je rijdt wordt voor je gereden, de poort wordt voor je open gedaan. Het enige verschil met een gedetineerde lijkt dat je zelf kunt aangeven waar je naartoe wilt.

Vipassana in ontstaan-in-afhankelijkheid

door

Waar lijden zich openbaart gaat het altijd gepaard met hechten en verlangen, en verlangen kan alleen gebeuren als wij het idee van een “zelf” als uitgangspunt hebben. Het is het werk van vipassana om de yogi te tonen dat er uiteindelijk geen zelf is, dat het zelf alleen een verdraaiing van perceptie was die veroorzaakt werd door de samenbundeling van de vijf constituenten. In nibbana echter is vipassana overbodig geworden en houdt het vanzelf op.

Zin en onzin

door

In mijmeringen en gesprekken borrelt regelmatig de vraag naar de zin van het leven op. Veel mensen denken dat die zin er al is en dat je die gewoon nog even moet zien te vinden. Vaak lees je slimmigheidjes zoals: ‘de zin van het leven is de zin in het leven’. Woordspelletjes hebben een grote aantrekkingskracht. Het lijkt soms dat je met taal kunt toveren, dus ook de zin van het leven uit een woordspeling kunt halen.

Sterven als een wolk

door

Volgens de boeddhistische traditie is sterven niet het omzetten van een knopje, waarna het lampje van de geest definitief dooft, of voor eeuwig voort gloeit in een poel van jolijt of ellende. Als leven een kunst is, dan is sterven dat des te meer, zoals Philip Kapleau Roshi in zijn boek over zen, leven en sterven schrijft.